به گزارش ایران اکونومیست؛ اسپرت روز سه شنبه نوشت: پذیرش پیشنهاد هدایت رئال مادرید، تصمیمی به معنای قبول مسئولیتی با خطرهای فراوان است، حتی برای آن دسته از سرمربیانی که کارنامه درخشانی داشته باشند.
به عبارت دیگر، چه دوره کاری آنها در رئال مادرید موفقیت‌آمیز بود شده باشد، چه توأم با ناکامی، در تاریخ معاصر و دقیق‌تر بگوییم در دوره دوم ریاست «فلورنتینو پرز»، هیچ مربی‌ای نبوده که تا پایان قراردادش با این باشگاه، بدون اضطراب از برکناری و با طیب خاطر به کار خود ادامه داده باشد.
طالع نحس پذیرش هدایت کهکشانی ها در تازه ترین مورد دامن «یولن لوپتگی» سرمربی برکنار شده تیم ملی اسپانیا را گرفت؛ کسی که در پایان هفته دهم اخراج شد و حالا جانشین او «سانتیاگو سولاری» امیدوار است که به تنها سرمربی در یک دهه اخیر تبدیل شود که تا پایان قراردادش در رئال مادرید به کار خود ادامه می دهد.
او 13 روز پیش به عنوان سرمربی قطعی کهکشانی‌ها معرفی شد و با این تیم قراردادی سه ساله بست که تا پایان فصل 21-2020 اعتبار دارد.
شروع او در این تیم با کسب چهار برد متوالی در تمامی رقابت‌ها امیدوار کننده بود اما تحقیر شدن در خانه ایبار با قبول شکست سه بر صفر در هفته سیزدهم لالیگا، خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، بازار گمانه‌زنی درباره احتمال اخراج این مرد آرژانتینی را داغ کرد؛ حتی همین حالا هم اسامی برخی مربیان به عنوان جانشینان احتمالی او به گوش می رشد که «مائوریسیو پوچتینو»، سرمربی تاتنهام مهمترین آنهاست.
تاریخ معاصر باشگاه رئال مادرید نشان می‌دهد که پرز، فرد کم طاقتی است که خیلی زود تحت تأثیر موج اعتراض هواداران و انتقاد رسانه‌ها قرار می‌گیرد.
او پس از آغاز دومین دوره ریاستش در باشگاه رئال مادرید در سال 2009، برای استخدام «مانوئل پیگرینی» دست به کار و مجبور شد به ویارئال چهار میلیون یورو غرامت بدهد تا بتواند سرمربی شیلیایی این باشگاه را به مادرید بیاورد.
رئال مادرید با پیگیرینی قراردادی 2 ساله بست و در پایان فصل اول با توجه به ناکامی «آقای مهندس» برای قهرمانی در لالیگا، قراردادش را فسخ و او را اخراج کرد.
با اخراج پیگیرینی، پرز به سراغ «خوزه مورینیو» رفت؛ کسی که با کسب سه گانه قهرمانی با اینتر در سال 2010 امتحانش را پس داده بود؛ آقای خاص با رئال مادرید قراردادی 3 ساله بست و در فصل دوم حضورش با این تیم قهرمان لالیگا شد؛ پس از آن اتفاق باشگاه مادریدی از تمدید قرارداد مورینیو برای سه فصل دیگر (تا سال 2016) خبر داد اما مورینیو فقط تا پایان فصل 13-2012 در سانتیاگو برنابئو دوام آورد.
گزینه رئالی‌ها برای جانشین مورینیو کسی جز «کارلو آنچلوتی» نبود؛ مرد ایتالیایی توانست جو ملتهب به جا مانده از آشوب‌های آقای خاص را آرام کند و به انتظار 12 ساله باشگاه رئال مادرید برای فتح لیگ قهرمانان اروپا پایان دهد اما ناکامی برای قهرمانی در لالیگا در دو فصل متوالی و باخت به یوونتوس در نیمه نهایی لیگ قهرمانان، سبب شد که رئیس کم طاقت رئال در کمال تعجب مربی محبوب سفیدپوشان را برکنار کند و آنجلوتی یک سال مانده به پایان قراردادش در پایان فصل 16-2015 اخراج شد.
قربانی بعدی پرس در نیمکت رئال مادرید یک مربی اسپانیایی و اهل مادرید به نام «رافائل بنیتس» بود؛ پرس تابستان سال 2016 هموطن خود را به عنوان سرمربی کهشانی‌ها منصوب کرد و با او قراردادی دو ساله بست اما سرمربی سابق لیورپول تنها تا پایان نیم فصل اول دوام آورد و در ماه ژانویه 2017 اخراج شد و جای خودش را به «زین‌الدین زیدان»، سرمربی وقت تیم دوم باشگاه رئال مادرید داد.
بسیاری تصور می‌کردند زیدان به سبب جایگاه اسطوره‌ای خود در تاریخ رئال مادرید و کسب سه قهرمانی متوالی در لیگ قهرمانان اروپا به عنوان سرمربی، برای مدتی طولانی در این تیم به کارش ادامه دهد اما او هم به آن دسته از مربیانی پیوست که قبل از پایان قراردادشان سانتیاگو برنابئو را ترک می گفتند.
زیدان دوازدهم آگوست سال 2017 قراردادش را تا سال 2020 با رئال مادرید تمدید کرده بود اما تنها یک سال بعد (به دنبال سومین ناکامی متوالی‌اش برای قهرمانی در لالیگا) از سمت خود استعفا کرد.
شوک رفتن زیدان از نیمکت رئال مادرید آنقدر سنگین بود که پرز را مجاب کرد تنها سه روز مانده به جام جهانی 2018، یولن لوپتگی، سرمربی وقت تیم ملی اسپانیا را به عنوان سرمربی بعدی تیم سفیدپوش مادرید معرفی کند، حرکتی غیرحرفه‌ای که باعث اخراج لوپتگی از تیم ملی اسپانیا در آستانه شروع جام جهانی روسیه شد.
لوپتگی نتوانست در برابر پیشنهاد پرز مقاومت کند اما نیمکت رئال مادرید هم به این مرد اسپانیایی وفا نکرد و او بعد از باخت 5 بر یک شاگردانش در ال‌کلاسیکو در ماه اکتبر سال جاری، تنها 5 ماه پس از عقد قراردادی 3 ساله با کهکشانی‌ها اخراج شد.
در دو دوره ریاست فلورنتینو پرز در باشگاه رئال مادرید، 13 نفر به عنوان سرمربی این تیم استخدام شده‌اند که در میان تمام آنها تنها «ویسنته دل‌بوسکه» تا پایان قراردادش در سال 2003 به کار خود ادامه داد، اگرچه پرز به نوعی دیگر در حق او بی‌مهری کرد و با وجود رساندن رئالی ها به عنوان قهرمانی لالیگا از تمدید قرارداد وی امتناع ورزید.
بعد از او هم «کارلوس کی‌روش»، «کاماچو»، «گارسیا رمون»، «واندرلی لوکزامبورگو» و «لوپز کارو» دیگر مربیانی بودند که پرز در دوره اول ریاستش در رئال، آنها را پیش از اتمام قراردادشان برکنار کرد.
و حالا نوبتی هم که باشد نوبت «سانتیاگو سولاری» است؛ سرمربی که در روزهای ابتدایی موتور خط حمله بی خطر سفیدپوشان را بار دیگر روشن کرد و به قدری خوب بود که پرز قراردادی دائمی را روی میز او قرار دهد اما شکست تحقیر آمیز 3 بر صفر خارج از خانه مقابل ایبار، ظاهرا سرنوشت شومی را برای سرمربی آرژانتینی رقم خواهد زد.
