به گزارش ایران اکونومیست؛ محمدرضا بادامچی در همایش «سالمندی در ایران» در دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: ما به عنوان قانونگذار، در حوزه سیاستگذاری اجتماعی با دانشگاه بیگانه هستیم و مجلس در جریان تحقیقات پژوهشگران و دیدگاه‌های گروه متخصصین قرار نمی‌گیرد، لذاهمنشینی و هم‌اندیشی اصحاب دانش با سیاستگذاران و نمایندگان ضروری است.
نایب رییس کمیسیون اجتماعی با تاکید بر ضرورت حضور فعال تشکل‌های مردمی در عرصه نظارتی گفت: ایران کشوری هشتاد میلیونی است. اداره این کشور بدون حضور انجمن‌ها و تشکل‌ها و گروه‌های متنوع مردم امکان پذیر نیست. ما باید به صورت فعال در تشکیل انجمن‌ها فعال باشیم تا مردم بتوانند نظارت کافی داشته باشند. ما حکمرانی مطلوب کشور هشتاد میلیونی را احراز نکرده‌ایم. بدون حضور تشکل‌ها، احزاب و انجمن‌ها هیچ برنامه‌ای به‌درستی اجرا نخواهد شد؛ نه تنها سالمندان که بقیه اقشار نیز حقوق‌شان تضییع خواهد شد.
بادامچی با اشاره به مشکلات پیش روی تشکل‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد گفت:عدم حضور اساتید، سرمایه‌داران و سیاستمداران تراز اول NGOها را با مشکل مواجه می‌کند لازم است انجمن‌ها و تشکل‌های مردمی فعال‌تر شوند، چرا که در غیر این صورت دولت هم در غیاب مردم هر طور که فکر می کند، عمل می کند.
رییس فراکسیون کار با بیان اینکه حداقل هفت قانون به ارتقای زندگی بازنشسته‌ها و حمایت از آن‌ها تاکید دارد گفت: افزون بر قانون اساسی، ماده ۸۰ برنامه توسعه ششم، بر حمایت از زندگی سالمندی در مراحل مختلف تاکید دارد. مشکل گروه‌های آسیب‌پذیر بخصوص سالمندان، در نبود قوانین حمایتی نیست، مشکل اصلی در عدم اجرا یا اجرای ضعیف آن است. برای مثال دو سال از برنامه ششم توسعه می‌گذرد، اما بیش از ۸۰ درصد آیین نامه های این قانون تهیه نشده یا اگر تهیه شده، اجرایی نشده است.
بادامچی تصریح کرد: وقتی نهادهای دانشگاهی و روشنفکری، دغدغه‌ای برای پیگیری اجرای قوانین نشان نمی‌دهند قوانین در کشور اجرایی نمی‌شوند البته این وظیفه مجلس هم هست هر برنامه‌ای مدون می‌شود، نهایتا ۳۰ درصد آن اجرایی می‌شود. این اجرای نازل قوانین، به دلیل عدم حضور فعال مردم و نمایندگان NGOهاست.
وی به ضرورت حمایت از اقشار ضعیف ازجمله کارگرها تاکید کرد و افزود: در کشور ما شورای عالی کار در سال، تنها یک یا دو بار تشکیل جلسه می دهد که در آن دولت سه نماینده دارد و شرکای اجتماعی هم هر یک، سه نماینده. اما هیئت امنای تامین اجتماعی مرتب تشکیل می‌شود که در آن دولت شش نماینده دارد و هریک از شرکای اجتماعی سه نماینده. این عدم توازن، نشان دهنده تعدی دولت به اقشار مختلف است.
بادامچی ادعا کرد: دولت البته در جاهای مختلف هم در حقوق کارگران و اقشار مختلف تعدی می کند. متاسفانه دولت‌ها مجبور می‌شوند به گروه‌هایی باج دهند یا از گروه‌هایی حمایت کنند. در این شرایط گروه‌های هدف که همان اقشار ضعیف‌اند، مورد غفلت قرار می‌گیرد.
نماینده تهران تاکید کرد: صندوق‌ها محل حمایت و امید مردم هستند و حمایت کننده اقتصادی افرادی هستند که از نظارت گروه‌های مورد حمایت خود، برخوردار نیستند. باید از نظارت کارگران، بازنشستگان و کسانی که صاحبان اصلی صندوق هستند، بهرمند شوند.
اگر اقدامات جدی انجام نشود، صندوق‌ها ورشکست می‌شوند و نه ۲۰ سال که در ۱۰۰ سال آینده هم نمی‌توانند گذشته را جبران کنند.
بادامچی در پایان گفت: یک موضوع اساسی درباره بازنشسته‌ها، گسست روانی عمیقی است که بعد از بازنشستگی برای افراد ایجاد می‌شود. این گسست، جامعه را نابود می‌کند. آن‌ها با رخت و ناامیدی با جامعه مواجه می‌شوند. انگار که زندگی تمام شده است.این گسست‌ها را زمانی می‌توانیم مدیریت کنیم که از دانش و تجربیات آنان در انجمن‌ها استفاده کنیم.
