"شمشیرِ دو لبهِ" افزایش پنج درصدی حقوق

مهدی پازوکی، اقتصاددان و استاد دانشگاه نیز می‌گوید: اینکه دولت در شرایط کنونی بخواهد حقوق بگیران یا اقشاری که با تغییرات اقتصادی زندگی شان دچار مشکل می‌شود را تحت حمایت خود قرار دهد قابل تحسین است. خصوصا اگر برای اقشار آسیب پذیر کالا‌های اساسی در نظر گرفته شود. باید مکانیسمی در نظر گرفته شود که این کالا‌ها از کشور خارج نشوند. اما‌ ای کاش سال گذشته که ما از افزایش نرخ بنزین در لایجه بودجه دولت دفاع می‌کردیم مجلس آن را تایید می‌کرد. مجلس اشتباه کرد که با افزایش قیمت بنزین مخالفت کرد. با قیمت کنونی در واقع بنزین ارزان شده است. من هم طرفدار ثبات اقتصادی هستم، اما مشکل پوپولیست‌ها این است که می‌خواهند قیمت‌های اسمی را در اقتصاد ثابت بگیرند. در حالی که این قیمت‌های واقعی هستند که باید تثبیت شوند. اگر نرخ تورم در ۵ سال گذشته را ۱۰ درصد در نظر بگیریم، قیمت بنزین ۵۰ درصد ارزان شده است. اگر قیمت بنزین ۵۰ درصد افزایش پیدا می‌کرد این پول می‌توانست به دهک‌های پایین درآمدی بازتولید شود. در ارتباط با یارانه هم وضع همین است. باید از سال ۹۶ فقط به سه دهک پایین درآمدی یعنی ۲۴ میلیون نفر یارانه تخصیص می‌دادیم، اما الان ۷۶ میلیون نفر یعنی بیش از ۹۵ درصد مردم یارانه می‌گیرند. اینگونه که نمی‌شود مملکت را اداره کرد.

پازوکی می‌گوید: اگر بخواهیم حداقل حقوق را برای بخش خصوصی بالا ببریم بیکاری تشدید می‌شود. قرار نیست همه نیرو‌ها توسط دولت استخدام شوند. در شرایط فعلی نه تنها دولت بلکه مجموعه حکومت سعی کند با برخورد منطقی و کارشناسانه انضباط را به اقتصاد ایران بازگرداند بیشتر می‌تواند به زندگی مردم کمک کند. اما اگر قرار باشد ما ۵ درصد حقوق کارمندان را افزایش دهد و از طرف دیگر مخارج بیشتر افزایش پیدا کند به این معناست که هزینه‌های دولت را بالا برده ایم بدون آنکه اتفاق خاصی بیفتد. اگر بسته‌های اقتصادی کارشناسانه نباشد حتی می‌تواند آثاری منفی از خود نشان دهد.

این اقتصاددان درباره انضباط مالی در سند بودجه می‌گوید: دولت اکنون برای سال ۹۸ باید با سیاست‌های بخردانه سعی کند هزینه‌های غیرضروری را کاهش دهد. من اگر جای دولت باشم، خیلی از دانشگاه‌هایی که قرار است تاسیس شوند را حداقل برای ۵ سال مسکوت می‌گذاشتم. مثلا اگر دانشگاه فرهنگیان تعطیل شود به نفع اقتصاد ایران است. ما در ۳۱ استان کشور دانشگاه فرهنگیان داریم که برای دولت تعهد ایجاد می‌کند. برای هرکدام از دانشجویان این دانشگاه‌ها از روز اول غذا، خوابگاه و حداقل حقوق در نظر گرفته ایم و ۴ سال دانشجویی آن‌ها نیز جزء سابقه کارشان به حساب می‌آید. بعد از فارغ التحصیلی نیز قرار است همه آن‌ها به استخدام دولت در بیایند. در حالی که ما دانشگاه‌هایی مثل شریف، تهران، شهید بهشتی و ... داریم که فارغ التحصیلان آن‌ها بیکارند.

او ادامه می‌دهد: ما باید هزینه‌های غیرضروری را کاهش دهیم. مثلا دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام را می‌توان با ۲۰ نفر اداره کرد. اما اکنون بالغ بر ۸۰ میلیارد تومان اعتبار دبیرخانه این مجموعه است. این در حالی است که اعضای مجمع از نهادی که به آن تعلق دارند حقوق می‌گیرند. دبیرخانه ستاد انقلاب فرهنگی را می‌توان با ۲۰ نفر و بهتر از چیزی که هست اداره کرد. اما این مجموعه به یک وزارتخانه تبدیل شده است.