به گزارش ایران اکونومیست به نقل از الخلیج الجدید،'خلیل العنانی' استاد علوم سیاسی دانشگاه 'جانز هاپکینز' آمریکا در این مطلب افزود: من نیز مانند سایر شهروندان عربی با شور و هیجان بازی تیم های فوتبال عربی در مسابقات جام جهانی 2018 روسیه را دنبال کردم اما نکاتی وجود دارد که به ارزیابی عملکرد فنی بازیکنان و تیم آنها و زیرساخت فوتبال در کشورهای عربی مربوط نمی شود، بلکه به آنچه پشت پرده در خصوص حمایت های مادی و معنوی تیم های شرکت کننده در این مسابقات وجود دارد، مربوط می شود.
وی نوشت: حذف تیم های فوتبال مصر، مغرب و عربستان و تونس از مسابقات جام جهانی، برخلاف عقیده بسیاری، عجیب و غافلگیر کننده نبود. نتیجه ای که از این بازی ها کسب شد، نتیجه بی اعتمادی به توانایی بازیکنان ما نیست، بلکه عوامل دیگری باعث آن شده و ما خوب می دانیم که فوتبال هر کشوری بیش از سایر ورزش ها، منعکس کننده اوضاع کلی و عمومی آن کشور است.
اوضاع جاری در کشورهای عربی، آثار مادی و معنوی گسترده ای را به لحاظ فنی و فکری بر روی بازیکنان دارد اما این مسئله به معنای سیاسی کردن صِرف یکی از مه مترین و محبوب ترین ورزش ها نیست.
اولین نکته ای که از نحوه عملکرد بازیکنان تیم های عربی در این مسابقات به چشم می خورد، این است که آنها قدرت ایستادگی تا آخرین لحظه را در مقابل تیم حریف نداشتند. اکثر این تیم ها در پنج دقیقه آخر کم آوردند و تسلیم شکست شدند. مانند اتفاقی که برای مصر در برابر روسیه، مغرب در برابر ایران و تونس در برابر انگلیس رخ داد.
این مطلب افزود: درست است که شانس، نقش مهمی در این مسابقات ایفا می کند، اما آمادگی تیم ها و تمایل و خواست واقعی آنها برای پیروزی و نه فقط مساوی کردن در برابر تیم مقابل نیز بسیارمهم است. اولین حسی که مخاطب عرب از نخستین بازی تیم های عربی دریافت کردند، حس ترس و وحشت بود. بازیکنان عرب از بازی در برابر تیم های اروپایی هراس داشتند، گویی مرعوب توسعه و پیشرفت کشورهای اروپایی شده و خود را تسلیم برتری همتایان اروپایی کردند.
نکته دوم درباره اتحاد و تفاهم مردم کشورهای عربی در خصوص فوتبال است. با توجه به اختلافات سیاسی و اجتماعی و دینی و طائفه ای که در کشورهای مختلف عربی وجود دارد، اما مردم در این کشورها بر سر فوتبال تفاهم و اتحاد دارند.
شاید وجود همین اتفاق و همبستگی عرب ها بر سر فوتبال است که حذف چهار تیم عربی از جام جهانی باعث سرخوردگی شدید آن ها شد. اگرچه شکست در ورزش امری طبیعی به شمار می رود اما فوتبال برای عرب ها بیش از یک ورزش صِرف و عادی است.
با وجود اختلافات طبقاتی و اجتماعی، فوتبال به منزله یک ریه واحد برای مردم کشورهای عربی به شمار می رود که به واسطه آن می توانند کمی آزادانه نفس بکشند و احساس همدلی و یکپارچگی کنند. به همین خاطر در صورت پیروزی بسیار خوشحال و در صورت شکست بسیار ناراحت می شوند.
در این دوره از رقابت های جام جهانی 2018، چهار تیم عربی عربستان، مصر، تونس و مغرب حضور پیدا کردند که به نوعی یک رکورد جالب برای جهان عرب به حساب می آید؛ اما نتایج این تیم ها بسیار ناامید کننده بود و به قدری ضعیف ظاهر شده اند که هر 4 تیم آنها به سرعت با این تورنمنت وداع کردند.
مصر و عربستان با 2 شکست مقابل اروگوئه و روسیه به این حال و روز افتاده اند و مغرب نیز در مقابل ایران و پرتغال دو باخت را تجربه کرد و از صعود به دور حذفی بازمانده و تونس نیز دو بازی خود را به انگلیس و بلژیک واگذار کرد.
بدین ترتیب چهار تیم عربی در همین دور دوم مرحله گروهی از رقابت های جام جهانی کنار رفته و حتی قبل از رسیدن بازی های آخر گروهی، هیچ امیدی برای عرب ها در ادامه رقابت ها باقی نمانده است.
