نقره‌داغ شدن وزنه‌برداری ایران، کینه‌توزی یا بی‌کفایتی

به گزارش ایران اکونومیست؛ فدراسیون بین المللی وزنه برداری در مبارزه جدی خود با دوپینگ و با توجه به خطر حذف این رشته در المپیک توکیو، سهمیه برخی کشورها از جمله ایران را کاهش داد.
کمیته بین المللی المپیک نمونه آزمایش وزنه برداران عنوان دار در بازی های المپیک 2008 پکن و 2012 لندن را مورد آزمایش مجدد قرار داد که تست بیش از 43 نفر مثبت اعلام شد. قزاقستان (10 دوپینگ)، روسیه (9 دوپینگ)، بلاروس (7 دوپینگ)، جمهوری آذربایجان (5 دوپینگ)، ترکیه، ارمنستان، اوکراین، چین و مولداوی (3 دوپینگ) 9 کشوری بودند که به موضوع دوپینگ در این سال ها دامن زدند.
این موضوع سبب شد تا کمیته بین المللی المپیک به صورت جدی وارد عمل شده و فدراسیون بین المللی وزنه برداری را در صورت انجام ندادن اصلاحات اساسی، تهدید به حذف این رشته از المپیک کرد.
بعد از این موضوع فدراسیون بین المللی 9 کشور مذکور را به مدت یک سال از حضور در تمامی رقابت ها محروم کرد اما این اقدام نتوانست برای کمیته بین المللی المپیک راضی کننده باشد.
رئیس کمیته بین المللی المپیک پیش از این به فدراسیون بین المللی وزنه برداری هشدار داد که چنانچه گزارش رضایت بخشی درباره رسیدگی به مشکل دوپینگ ارائه نکند، این ورزش با خطر حذف از بازی های المپیک 2024 روبرو خواهد شد.
«توماس باخ» تصریح کرد که ارائه این گزارش شرط باقی ماندن رشته وزنه برداری در میان 28 رشته در المپیک 2024 است.
در حالی که ادامه حضور رشته وزنه برداری در المپیک 2020 توکیو تایید شده است، اما کمیته بین المللی المپیک با کاهش تعداد سهمیه ها و اوزان المپیک 2020 پیام محکمی برای نهاد حاکم بر وزنه برداری ارسال کرد.
وزنه برداری هم اکنون فقط 196 سهمیه در المپیک 2020 خواهد داشت. در حالی که در المپیک 2016 و 2012، صاحب 260 سهمیه بود. علاوه بر این با کم شدن یک سهمیه وزنه برداری، تعداد وزن های این رشته در المپیک توکیو به هفت وزن برای مردان و هفت وزن برای زنان رسید.
فدراسیون بین المللی هفته گذشته و در تازه ترین اقدام پیشگیرانه و سرسختانه خود برای راضی نگه داشتن کمیته بین المللی المپیک، سهمیه المپیکی کشورهایی که طی 10 سال گذشته موارد متعدد دوپینگ داشتند را به شدت کاهش داد به طوری که کشورهایی که دارای تخلفات 20 مورد یا بیشتر دوپینگ در فاصله سال های 2008 تا 2020 باشند در بازی های المپیک 2020 توکیو، مجاز به داشتن تنها 2 سهمیه (یک مرد و یک زن) دانسته است که این موضوع شامل حال کشورهای روسیه، قزاقستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان و بلاروس خواهد بود.
بر همین اساس کشورهایی که دارای 10 تخلف یا بیشتر باشند نیز سهمیه‌های المپیکی آنان به 2 وزنه‌بردار مرد و 2 وزنه‌بردار زن محدود می‌شود. حداقل 9 کشور دیگر همچون بلغارستان، ایران و هند در این دسته قرار می گیرند.
طبق اعلام IWF (فدراسیون بین المللی وزنه برداری)، محرومیت‌‌های دیگری هم ممکن است در آینده لحاظ شود که می‌تواند شامل محرومیت از المپیک باشد یا اینکه به تعداد کشورهای مجازات ‌شده به‌ دلیل افشای موارد بعدی دوپینگ وزنه ‌برداران‌شان پیش از آغاز المپیک 2020 یعنی تا ماه آوریل سال 2020، افزوده شود.
این سیاست جدید فدراسیون بین المللی به تصویب کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) رسیده و مورد استقبال بسیاری از کشورها نیز واقع شده است.
بر اساس آمار، ایران در سال 2009 چهار مورد دوپینگ، سال 2013 دو نمونه دوپینگ، سال 2014 چهار نمونه مثبت داشته و البته یک نمونه دوپینگ مثبت هم در سال 2017 در رده نوجوانان داشت که هنوز در سایت فدراسیون بین المللی قرار نگرفته که مجموعا تعداد دوپینگی های ایران را از سال 2008 تاکنون به عدد 11 رسانده است.
براساس آمار بین سال های 1996 تا 2006 و 2016 تاکنون که علی مرادی ریاست فدراسیون را برعهده دارد 16 مورد دوپینگ به ثبت رسیده است و در بین سال های 2007 تا 2009 و در زمان بهرام افشارزاده پنج مورد و در سال های 2010 تا 2015 و زمانی که حسین رضازاده ریاست فدراسیون را برعهده داشت 6 مورد دوپینگ به ثبت شده است.
اما چرا کاهش سهیمه وزنه برداری مردان ایران (دو سهمیه مردان و دو سهمیه زنان)، نگرانی جامعه ورزش کشورمان را به همراه داشته و آیا پیگیری این موضوع از طریق مسوولان ورزش ایران همچون وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک می تواند در تجدید نظر فدراسیون بین المللی وزنه برداری تاثیرگذار باشد؟
وزنه برداری از نخستین حضور ایران در بازی های المپیک در سال 1948 لندن با کسب نخستین مدال یعنی برنز «جعفر سلماسی» برای کشورمان تا در آخرین حضور در المپیک 2016 ریو افتخار آفرین بود. از سه مدال طلای ایران در ریو، 2 مدال طلا توسط پولاد مردان تیم ملی یعنی کیانوش رستمی و سهراب مرادی و طلای دیگر توسط حسن یزدانی در کشتی آزاد به دست آمد.
ورزش ایران در بازی های المپیک تاکنون 68 مدال طلا، نقره و برنز کسب کرده که 18 مدال شامل هفت طلا، پنج نقره و 6 برنز فقط توسط وزنه برداری به دست آمده است.
به همین دلیل نگرانی از کاهش سهمیه وزنه برداری ایران در این برهه از زمان که مدال آوری ایران منتهی به رشته های وزنه برداری و کشتی می شود، بجا و درست است.
علی مرادی رییس فدراسیون وزنه برداری بعد از این موضوع اعلام کرد که به کاهش تعداد سهمیه های ایران اعتراض خواهد کرد و حتی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان نیز با تشکیل جلسه، نگرانی جدی خود را از این موضوع نشان دادند.
به هر حال با توجه به تصمیم فدراسیون بین المللی و حضور «تاماش آیان» مجارستانی و «محمد جلود» عراقی به عنوان رییس و دبیر کل فدراسیون بین المللی که گفته می شود هر دو نفر آنان ارتباط چندان خوبی با علی مرادی رییس فدراسیون وزنه برداری ندارند، آیا می توان به تجدید نظر آنان در مورد سهمیه ایران، امیدوار بود؟
انتخابات فدراسیون بین المللی وزنه برداری خرداد ماه سال گذشته در تایلند برگزار شد و «علی مرادی» با قرار گرفتن در تیم مقابل «آیان» و انتقاد از برنامه های او، ضمن شکست در این انتخابات در ائتلاف با کاندیداهای ریاست دچار اشتباه بزرگی شد.
هر چند در آن برهه از زمان، تاماش آیان سخنی به میان نیاورد اما با کاهش سهمیه های المپیکی ایران و برخی کشورهای دیگر، نقشه خود را به نوعی عملی و ورزش ایران را نقره داغ کرد.
اما از نقش مسوولان فدراسیون بین المللی وزنه برداری که بگذریم، سیاست های در پیش گرفته شده توسط رییسان فدراسیون وزنه برداری کشورمان طی یک دهه گذشته نیز در نوع خود قابل تامل است.
آنان در تمامی اتفاقات سال‌های اخیر وزنه‌برداری که به نوعی باید مقصران اصلی این ماجرا قلمداد شوند از زیر بار مسوولیت فرار کرده و توپ را نیز با روحیه طلبکارانه به زمین بازیگران درجه دوم با نقشی ضعیف‌تر یا ورزشکاران بی‌خبر از همه جا، انداختند.
هر یک از افرادی که سکان هدایت فدراسیون وزنه برداری را بر عهده می گیرند، زمانی که پای دوپینگ و پاسخ به افکار عمومی در میان باشد، سعی دارند ماجرا را به گونه ای نشان دهند که رئیس قبلی مقصر است و برای خود هیچ نقشی در این اتفاقات قائل نیستند تا آنجا که علی مرادی رییس فعلی فدراسیون بدون توجه به دوپینگی هایی که در زمان خودش گریبانگیر وزنه برداری ایران شده بود، مقصر اصلی کاهش سهمیه های المپیکی ایران را به دوران ریاست حسین رضازاده منسوب می کند.
بدون شک کاهش سهمیه های المپیکی وزنه برداری، موضوعی است که دامن ورزش ایران را گرفته و هر چند تغییر تصمیم فدراسیون بین المللی کار مشکلی است اما با اتخاذ برخی سیاست ها و تعامل بیشتر با تاماش آیان و ارایه اسناد و مدارک و با توجه به پاک بودن وزنه برداری ایران در سه سال گذشته و البته با روش هایی اصولی و منطقی، موضوع را با مسوولان فدراسیون بین المللی مطرح تا شاید روزنه امیدی ایجاد شود.
اما دو سهمیه وزنه برداری مردان ایران در حالی همه را شوکه کرده است که پولاد مردانی همچون سهراب مرادی، کیانوش رستمی، بهداد سلیمی، سعید علی حسینی، سعید محمدپور، علی هاشمی، سید ایوب موسوی، محمدرضا براری و سایر قهرمانان هر یک در دنیای وزنه برداری نامی برای خود دست و پا کرده اند و از مدعیان اصلی در وزن های خود هستند و به طور حتم تا 2 سال دیگر به این جمع مدعیان دیگری از رده های جوانان اضافه خواهند شد.
با وجود داشتن 2 سهمیه، کدامیک از قهرمانان پولاد سرد باید پای به المپیک توکیو بگذارند؟ این سوالی است که نه تنها ذهن علاقمندان و کارشناسان؛ بلکه خود قهرمانان را نیز در این روزها درگیر خود کرده است.