به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس‌آلرت، آلزایمر متعادل‌ترین شکل تغییر ساختار در وضعیت نورون‌های سیستم عصبی مرکزی است. این وضعیت دارای نشانه‌هایی از جمله پریدن حافظه، گم‌شدن، سوالات متداول برای درک یک موضوع و جابجا دیدن اشیاء است که در صورت عدم توجه به آنها، با گذشت زمان شرایط بدتر خواهد شد.
اولین فاکتور مورد توجه هنگام بررسی احتمال ابتلا به آلزایمر سن است. در واقع با هر پنج سال بعد از 65 سالگی خطر ابتلا به آلزایمر دو برابر می‌شود.
دومین فاکتور افزایش‌دهنده خطر ابتلا به آلزایمر وضعیت ژنتیکی و جهش‌های ژنتیکی احتمالی است. در واقع ممکن است هر فرد یکی از سه ژن جهش یافته مربوط به آلزایمر را از والدین خود دریافت کند.
سومین فاکتور مهم و البته قابل استناد در پیش‌بینی احتمال ابتلا به آلزایمر بررسی وضعیت خانواده و افراد مبتلا به آلزایمر در بزرگسالان است. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط بنیاد آلزایمر، احتمال ابتلا به آلزایمر در خانواده‌ای که یک فرد آلزایمری وجود دارد بیشتر است.
چهارمین فاکتور موثر در پیشرفت آلزایمر، وضعیت سلامت قلب و عروق است. به عنوان مثال ابتلا به چند بیماری مثل فشارخون، مشکلات قبلی، سکته و کلسترول بالا به طور همزمان، شرایط را برای بروز آلزایمر آماده می‌کند.
پنجمین فاکتور تشدیدکننده آلزایمر آسیب یا ضربه به سر است. محققان در یک مطالعه دریافتند مردانی که در حین خدمت وظیفه دچار آسیب مغزی شده بودند پس از گذشت چند دهه به نشانه‌های پیشرفت بیماری آلزایمر دچار شده بودند.
ششمین فاکتور شناخته‌شده برای پیشرفت آلزایمر مصرف دخانیات است. بر اساس اطلاعات منتشر شده از سازمان جهانی بهداشت، شیوه زندگی هر فرد به نوعی در کیفیت دوران پایانی زندگی موثر است. به عنوان مثال با مصرف سیگار ظرفیت خون‌رسانی سیستم گردش خون به ویژه عروق مغزی در مقایسه با افراد غیرسیگاری کاهش می‌یابد که همین عارضه در نهایت زمینه را برای بروز آلزایمر آماده می‌کند.
