به گزارش ایران اکونومیست، کژال بختیاری فرزند ارشد خانواده‌ای پنج نفره و متولد ۷۳/۰۳/۱۷ است. او از سال ۹۳ ورزش را در ایلام بصورت حرفه‌ای شروع کرد و ملی پوش شد. او در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۵ نایب قهرمان جهان شد؛ کژال بختیاری تنها مدال آور بانوی ایلامی است که در رشته رزمی کونگ فو مدال جهانی دارد. در ادامه گفتگوی با این بانوی سخت کوش ورزش ایران می‌خوانید:
ورود کژال بختیاری به دنیای ورزش
کونگ فو و سبک توآ را از سال ۹۰ شروع کردم. قبل از این زمان هم از ۳ تا ۱۳ سالگی در ژیمناستیک فعالیت داشتم و حتی عضو تیم ملی بودم. از ۱۳ تا ۱۶ سالگی در سطح ملی به دوومیدانی پرداختم. از ۱۷ سالگی به بعد، به واسطه دختر عمویم با ورزش‌های رزمی آشنا شدم، او به کل ورزش را کنار گذاشت اما من ادامه دادم. البته در اکثر رشته‌های ورزشی از جمله کاراته و تکواندو تجربه کار کردن و فعالیت دارم. اما کونگ فو رشته اصلی و ملی من است.
چرا کونگ فو؟
مهم‌ترین دلیل آن ایرانی بودن کونگ فو توآ است. از طرفی این فدراسیون رئیسی دارد که کار قضاوت هم انجام می‌دهد به خاطر همین موضوع در فدراسیون کونگ فو و هنرهای رزمی، عدالت برقرار است. حق به حق دار می‌رسد و هرکس به ازای توانمندی‌ای که دارد سهمی از حضور در تیم ملی و رقابت برای کشورش دارد.
دو اعزام و دو مدال برای کژال بختیاری
در دو اعزامی که به مسابقات برون مرزی داشتم، دو مدال برون مرزی هم بدست آوردم؛ یک مدال نقره در مسابقات جهانی آلمان سال ۲۰۱۵ و یک مدال طلا هم در مسابقات آسیایی ۲۰۱۷٫ که مدال طلای آسیا را به تنها شهید مدافع حرم در ایلام ( حشمت‌الله سهرابی ) تقدیم کردم.
کژال بختیاری؛ کونگ فو کاری که به اوقات فراغت اعتقاد ندارد
البته دو مرتبه دیگر هم در آستانه اعزام به رقابت‌های برون مرزی بودم اما اعزامم یک بار به خاطر سن کم و یک بار هم به خاطر وزنم لغو شد.
از سال ۹۰ که کونگ فو را شروع کردم چه در مسابقات سبکی و بقیه رقابت‌های داخلی، در وزن ۵۴- کیلوگرم همیشه قهرمان یا نایب قهرمان بودم. اما لیگ کونگ فو دو سال است که فقط در رده جوانان و نوجوانان برگزار می‌شود.
ورزش در میان خانواده بختیاری
دو برادر ۱۴ ساله دارم که دو قلو هستند، هر دو برادرم به تازگی ورزش رزمی را شروع کردند و دنباله روی خواهرشان شده‌اند.
پدرم هم یکی از پهلوانان به نام ایلام است. او هم ورزش زورخانه‌ای کار می‌کرد.
مادرم فرهنگی است و هیچ علاقه‌ای به ورزش ندارد. البته تلاش زیادی کردیم که به ورزش علاقمند شود اما تاثیری نداشت ( با خنده ).
چالش‌های کژال بختیاری در ورزش و درس
دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه البرز هستم. درسم خیلی خوب است. امیدوارم این رشته ورزشی جز تجلیل رئیس جمهور قرار گیرد و من مستقیما بدون کنکور، مقطع دکترا را شروع کنم.
تابه حال از ورزش قهرمانی درآمدی نداشتم خوشبختانه پدرومادرم همیشه و در همه ابعاد زندگی، حمایتم کردند. اما از آنجا که هیچ‌وقت نخواستم سربار باشم، کار مربیگری را در کرج و دور از خانواده‌ام انجام می‌دهم. رشته‌های رزمی، ژیمناستیک و فیتنس آموزش می‌دهم. البته تمام درآمدم از آموزش را در ورزش شخصی خودم هزینه می‌کنم و چیزی برایم نمی‌ماند.
وقتی زیادی ورزش می‌کنم، بدنم تحلیل می‌رود، چندین بار برایم پیش آمده که حین تمرینات خون بالا آوردم اما باز هم ادامه دادم. از طرفی لثه بند رزمی که در دهان‌مان می‌گذاریم، رفته رفته باعث پوسیدگی دندان‌ها می‌شود.
با این حال من عاشق کونگ فو هستم و به مسیرم ادامه می‌دهم. در حال حاضر هم اولین کاپیتان تیم ملی کونگ فو بانوان در ایران هستم.
اوقات فرغت؟!
اوقات فراغتی ندارم، در خوابگاه دانشجویی اسکان دارم. ساعت ۵ صبح بیدار می‌شوم و شب برمی‌گردم و فقط می‌خوابم. برنامه کاری من مشخص است و مسئولان خوابگاه از آن خبر دارند.
البته علاقه‌ای هم به تفریح و خوشگذرانی ندارم. فرصت برای تفریح زیاد اما عمر قهرمانی کوتاه است و نمی‌خواهم در آینده حسرت بخورم.
توصیه به دختران ورزش دوست
اگر قصد دارید ورزش قهرمانی را شروع کنید، باید بدانید مسیر سختی را پیش رو دارید. نباید تحت تاثیر صحبت‌های اطرافیان دلسرد شوید. آنقدری که پشتکار اهمیت دارد استعداد در ورزش به چشم نمی‌آید.
منبع: خبرگزاری ورزش بانوان
