سحابی سیاره ای یا چراغانی در فضا؟

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه اینترنتی سازمان فضایی آمریکا (ناسا)، یک سحابی سیاره‌ ای یا سحابی سیاره نما (planetary nebula) نوعی سحابی گسیلشی است که از گاز و پلاسما تشکیل شده‌ است؛ این نوع سحابی‌ ها پس از مرگ ستارگان به وجود می ‌آیند.
این عکس در واقع تصویر سحابی سیاره ای NGC 6326 است که رشته های درخشانی از گازهای برون ریز دارد که از یک ستاره مرکزی که تقریبا در پایان حیات خود بسر می برد، منتشر می شوند.
زمانی که یک ستاره مسن می شود و مرحله قرمز غول پیکر حیات آن به پایان می رسد، انتشار لایه هایی از گاز را از سطح خود که از یک کوتوله داغ و فشرده سفید باقی می ماند، آغاز می کند.
برخی اوقات این خروجی منجر به تولید الگوهای زیبای متقارن از گازهای درخشان می شود اما ساختار یافتگی این الگوها در NGC 6326 بسیار کمتر است.
این جرم در صورت فلکی آرا یا آتشدان در فاصله حدود 11 هزار سال نوری از زمین قرار دارد.
به واسطه سحابی سیاره ای، عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیم پس از تولید از مرکز ستاره ها در فضا ناپدید می شوند. در نهایت برخی از این مواد از دست رفته ممکن است ستاره ها و سیاره های جدیدی را تشکیل دهند.
این عکس از تصاویر گرفته شده با استفاده از دوربین Wide Field Planetary تلکسوپ فضایی هابل به دست آمده است. رنگ های آبی و قرمز روشن از موادی از جمله اکسیژن و هیدروژن یونیزه شده ناشی می شوند که تحت تابش شدید اشعه ماوراء بنفش این ستاره مرکزی که هنوز داغ است، می درخشند.