به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس دیلی، هنوز مشخص نیست که چه مدت طول می کشد تا مغز روی زمین و تحت تاثیر جاذبه، به مکان عادی خود بازگردد. این نگرانی وجود دارد که در صورت جابجاشدن مغز به سمت بالای جمجمه در فضا، رگ‌های خونی تحت فشار قرار گیرند و خونریزی کنند. پیامدهای این موضوع در صورت وجود هنوز ناشناخته است
مطالعات نشان می‌دهد برخی از فضانوردانی که از ایستگاه فضایی بین‌المللی بازمی‌گردند، با مشکلات بینایی مواجه می‌شوند. ناسا این پدیده را VIIP یا اختلال بینایی و فشار داخل جمجمه نامیده است. . محققان احتمال می دهند که جابجایی مغز به سمت بالای جمجمه، عامل بروز پدیده VIIP باشد، اما در این مورد اطمینان ندارند.
با توجه به اینکه ناسا قصد دارد تا سال 2030 میلادی سفر انسان به مریخ را ترتیب دهد، در این ماموریت طولانی که سه تا شش ماه به طول می‌انجامد، سوال محققان این است که چه تغییراتی ممکن است بر روی مغز و سایر اندام‌های بدن صورت گیرد.
برای انجام این تحقیقات، محققان مغز 34 فضانورد را MRI کردند. 18 فضانورد در ایستگاه فضایی ماموریت داشتندکه میانگین اقامتشان 165 روز بود. بقیه فضانوردان در ماموریت شاتل (در مدارهای پایین زمین)، با میانگین 14 روز بودند. هر دو گروه قبل از ماموریت و یک هفته پس از ماموریت تحت اسکن مغزی قرار گرفتند. محققان قادر به مشاهده تغییرات ساختاری مغز 18 فضانورد گروه اول بودند. مغز 12 فضانورد از گروه اول به سمت بالای جمجمه حرکت کرده بود، ولی چنین تغییری در 6 نفر دیگر که سفرهای کوتاه مدت داشتند دیده نشد. از طرفی در تمام فضانوردان گروه اول باریک‌شدن فضای مایع مغزی نخاعی در قسمت بالای مغز دیده شد. محققان دلیل این امر را این‌گونه توصیف می‌کنند: جاذبه زمین مایعات بدن را به طور نرمال به سمت پایین می‌کشد، ولی در شرایط میکروگرانشی فضا، مایع مغزی نخاعی بیشتری اطراف مغز تولید می‌شود که مغز را به سمت بالا حرکت می دهد.
مطالعات بیشتری بر روی سلامت، حرکت، تفکر و دیگر شرایط فضانوردان در یک سفر فضایی در حال انجام است.
نتایج این مطالعه در نشریه New England منتشر شده است.
