ساخت نانوداربست‌هایی با قابلیت ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده

به گزارش ایران اکونومیست؛ در علم تقلید زیستی (بیومیمتیک) با الگو قرار دادن نمونه‌های موجود در طبیعت و الهام از ویژگی‌های آنها، به طراحی و ساخت سامانه‌هایی پرداخته می‌شود که می‌توانند به بهترین نحو، رفتار کرده و خواص الگوی خود را تقلید کنند. داربست بیومیمتیک نیز تقلیدی از ساختار (ماتریکس خارج سلولی) ECM و خواص آن است.

نکته مهم توجه به ساختار طبیعی و ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی ECM برای دستیابی به بهترین حالت رشد سلول، عملکرد و پاسخ آن پس از کشت روی داربست‌های طراحی شده طبق ECM است.

بر این اساس محققان دانشگاه تربیت مدرس مطالعاتی را در این زمینه انجام دادند.

رضوان مبصری، محقق دانشگاه تربیت مدرس و از محققان طرح، ضرورت انجام این پژوهش را کشت طولانی‌مدت سلول‌های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی ذکر کرد و گفت: در این مطالعات درصدد بودیم تا با وجود مشکلاتی از جمله از دست رفتن ویژگی‌های منحصر به فرد (ویژگی‌های بنیادینگی) سلول‌ها در حین کشت به سیستم کشت شناخته شده، معین و مناسب برای رشد و کشت طولانی‌ مدت سلول‌ها دست یابیم که این سیستم در زمینه‌ سلول درمانی و مهندسی بافت تأثیرگذار باشد.

مبصری، کنترل بر سرنوشت و رفتار سلول و همچنین القای فرآیندهای دلخواه مانند اتصال مناسب و افزایش رشد سلول بر روی داربست‌های ساخته شده را از جمله اهداف در این مطالعه نام برد.

وی با اشاره به جزئیات این مطالعات خاطرنشان کرد: در این پژوهش، ما با الگو قرار دادن مکانیسم‌های اتصال سلول به بستر و نقش پروتئین‌ها در این اتصال و پیامدهای بعد از آن، بستری اصلاح‌شده با توالی پپتیدی خاص ساختیم. این بستر امکان اتصال بهتر و سریع‌تر سلول‌ها را فراهم می‌کند.

به گفته این محقق این بستر باعث افزایش توان رشد و بقای سلولی در مقایسه با گروه کنترل و برخی مولکول‌های زیستی دیگر نیز شده است.

این محقق دانشگاه تربیت مدرس به بیان نتایج به دست آمده از این تحقیقات اشاره کرد و یادآور شد: بستر اصلاح شده با پپتید از نظر اتصال سلولی شرایطی مناسب را برای سلول‌های بنیادی مزانشیمی ایجاد کرده است. این پدیده قابل مقایسه با اثری است که پروتئین کامل فیبرونکتین نشان داد.

وی اضافه کرد: همچنین رشد و بقای سلول‌ها بر روی بستر اصلاح شده با پپتید افزایش معناداری را در مقایسه با گروه کنترل، فیبرونکتین و RGD نشان داد.

مبصری تاکید کرد: نتایج این پژوهش همچنین نشان داد که اصلاح سطحی بسترها به عنوان یکی از اجزای کشت سلول در شرایط آزمایشگاهی با مولکول‌های فعال زیستی مانند پروتئین‌های موجود در ماتریکس خارج سلولی و یا پپتیدهای مشتق از آنها، می‌تواند در تعدیل ویژگی‌های سطح و القای فرآیندهای مطلوب به سلول مؤثر باشد.

به گفته این محقق داربست‌های تولید شده که از توالی پپتیدها ساخته شده‌اند در مهندسی بافت و ترمیم بافت‌های آسیب دیده نقش مؤثری را ایفا می کنند.

نتایج این تحقیقات که با همکاری رضوان مبصری، دانش‌آموخته‌ دکترای نانوبیوتکنولوژی از دانشگاه تربیت مدرس، دکتر حسین نادری‌منش و دکتر مسعود سلیمانی از اعضای هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس انجام شده، در مجله‌ Biochemical and Biophysical Research Communications منتشر شده است.

انتهای پیام