در یکی دو ماه اخیر، حملات علیه حضور ایران در FATF به حد اعلای خود رسید
به گونه ای که دولت روحانی را به خیانت نیز متهم کردند و FATF را عامل نفوذ
دشمنان در ایران و به شکست کشاندن جریان مقاومت در منطقه دانستند، برخی آن
را کاپیتولاسیون بانکی نامیدند و گروهی دیگر ناله سر دادند که عزت کشور
لکه دار شد... در این میان وزیر اقتصاد محمود احمدی نژاد نیز به میدان آمد و
در گفت و گو با فارس به FATF تاخت و گفت: "می‌خواهند بهترین جوانان و
پاک‌ترین و مخلص‌ترین دوستان خود را که مدافعان حرم هستند، در داخل کشور
تحریم کنیم. ای کاش موضوع مذکور به اینجا خاتمه
پیدا می‌کرد اما موضوع هسته‌ای، موشکی، تامین مالی تروریسم و حقوق بشر را
بهانه کردند و کار را به جایی رساندند که اگر طرف مقابل وزارت دفاع، سپاه
قدس و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تحریم کرد ما نیز در داخل آنها را
تحریم کنیم."
FATF همان گونه که پیشتر نیز نوشته ایم، یک نهاد مالی
بین المللی با هدف مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم است. هم اکنون
به جز ایران، تنها کره شمالی از مقررات آن پیروی نمی کند.
البته اجباری
هم برای پیوستن به FATF وجود ندارد، فقط اگر کشوری نپیوندد، نمی تواند از
سیستم بانکی دنیا در تعاملات مالی خود استفاده کند و البته راه هایی مانند
مبادله کالا به کالا که بسیار هم نوستالوژیک است، برایش وجود دارد!
اما
جالب اینجاست همین هایی که امروز، رگ هایشان را متورم می کنند و فریاد می
زنند که کشور و عزت و استقلال و همه چیزمان بر باد رفت، در زمان احمدی نژاد
که دولت وقت در صدد اجرایی کردن مقررات FATF بود - که اقدام درستی هم بود -
در سکوت مطلق بودند به طوری که اگر تمام رسانه های آن دوران را بررسی
کنید، حتی یک بار هم کلمه FATF را نخواهید دید.
سایت اقتصاد آنلاین،
اخیراً دو سند جالب منتشر کرده است که عیار سنجش صداقت مدعیان است.
اتفاقاً این دو سند، مربوط به همین آقای حسینی، وزیر اقتصاد احمدی نژاد است
که بخشی از دُر‌افشانی های ایشان علیه FATF را در سطور پیشین خواندید.
سند نخست، نامه وزیر اقتصاد احمدی نژاد به رئیس FATF است که محتوای جالب توجهی دارد که اقتصاد آنلاین به شرح زیر منتشر کرده است:
*اقدامات
در نظر گرفته شده برای مبارزه با پولشویی (در ایران) بخوبی نشان می دهد که
چارچوب مقرراتی و اجرایی برای مبارزه با پولشویی و مبارزه با تامین مالی
تروریسم بخوبی در ایران طراحی و اجرا شده است... البته ایران قبول دارد که
باید اقدمات بسیار دیگری را برای توسعه سیستم های مبارزه با تامین مالی
تروریسم و پولشویی خود انجام دهد. این اقدامات در طرح هایی که توسط
سیاستگذاران برای بهبود بخش های مختلف سیستم های فوق طراحی شده در یک
چارچوب زمانی مشخص آماده شده است. اما با وجود اقدامات قابل توجه ایران در
موارد فوق، به نظر می رسد FATF دقت کافی به این موارد نداشته است."
*او
همچنین می گوید "کارشناسان ایرانی گزارش های FATF در مورد ایران را بررسی
کرده و نکات و شفاف سازی ها و مواردی را در مورد سیستم ایرانی برای رفع
کردن ابهام ها مطرح کرده اند." خیلی جالب است که نکات آقای وزیر شامل موارد
زیر است:
*توضیح
راجع به این که نهاد پولشویی ایران یک دستگاه اجرایی است و کار قضایی نمی
کند و موارد مشکوک را به دادگاه ارجاع خواهد کرد ولی این باعث نخواهد شد که
این نهاد نتواند در موارد مختلف ورود کند
*توضیح
در این مورد که رهنمودها و دستورات شورای عالی مبارزه با پولشویی در سیستم
قضایی ایران جایگاه ویژه ای دارند و هیچ فرد یا موسسه ای تحت هیچ بهانه ای
نمی تواند آنها را نقض کند
*شفاف
سازی و توضیح درباره اقدامات ایران در راستای راه اندازی واحد اطلاعات
مالی (FIU) و فعالیت کامل و نظارت آن بر تمام فعالیت های مالی در کشور و
مهمتر از همه توسعه نرم افزاری جامع برای ردیابی معاملات مشکوک و تعهد راه
اندازی کامل آن تا آخر 2012
*در
آخر هم آقای وزیر به تصویب شدن لایحه موارزه با تامین مالی تروریسم در
مجلس اشاره کرده و قول پیگیری از شورای نگهبان و اجرای سریع آن را داده
است.
*اما
مهمتر از همه اینها، این است که آقای وزیر به صراحت می گوید: "ایران
آمادگی کامل خود را برای افزایش همکاری های بین المللی در زمینه مبارزه با
تامین مالی تروریسم و پولشویی اعلام می کند"
*و
اما آقای وزیر حتی از FATF می خواهد تا تیمی را به ایران بفرستد تا تمام
اقدامات ایران در زمینه مبارزه با تامین مالی تروریسم و پولشویی در سه سال
اخیر را از نزدیک بازدید کنند.
سند دوم، نامه همین شخص است به علی
لاریجانی، رئیس مجلس، مضرات عدم پیوستن به FATF را بیان کرده وخواستار
تصویب آن شده است. در نامه وزیر اقتصاد احمدی نژاد به رئیس مجلس آمده است
که عدم حضور ایران در FATF موجب ایجاد محدودیت و تنگنا برای موسسات مالی و
بانک های ایرانی شده است و تصریح شده که تصویب آن می تواند بهانه را از دست
دشمنان خارج کند.
اما گویا می توان بهانه را از دست دشمنان گرفت ولی از دلواپسان نه!
گو این که هر چه احمدی نژاد انجام می داد از منظر دلواپسان خوب بود ولی اگر همان کار را روحانی انجام دهد، فریاد غیرت سر می دهند؟
این
دو سند را ببینید و بدون هیچ تعلق خاطر جناحی و صرفاً بر اساس وجدان
درباره صداقت دلواپسان قضاوت کنید که آیا آنان دلواپس کشور و عزت و مدافعان
حرم و ارزش ها هستند یا نگران چیزهای دیگری هستند؟!
قبر و قیامتی هم در کار است: کمی تقوا، کمی شرم!
