پژوهشگران دانشگاه رایس و مؤسسه قلب تگزاس در حال بررسی کاربرد فیبرهای کربنی نانولوله‌ای نرم و انعطاف‌پذیر برای درمان شکاف‌های الکتریکی در بافت‌های قلبی می‌باشند.
این مشکل که توسط آریتمی قلبی (تپش قلب به صورت نامنظم) ایجاد می‌شود. سالانه بیش از چهار میلیون نفر در آمریکا را تحت تأثیر قرار می‌دهد این تحقیق توسط انجمن قلب آمریکا پشتیبانی می‌شود.
در حالت کلی سیگنال‌های الکتریکی تپش قلب را، از طریق برانگیختن بافت‌های قلب برای انقباض و شل شدن کنترل می‌کنند. با این حال وجود زخم در بافت قلب به شدت هدایت الکتریکی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
فیبرهایی با هدایت الکتریکی بالا و نرم برای حل این مشکل مؤثر به نظر می‌رسند.
مهدی رضوی، مدیر تحقیقات بالینی فیزیولوژی الکتریکی در مؤسسه قلب تگزاس و محقق پروژه در مورد این یافته جدید این گونه توضیح می‌دهد: فیبرهای کربنی نانو لوله‌ای شبیه سیم رابط هستند، به ما اجازه می‌دهند تا بار را از یک طرف زخم برداریم و به طرف دیگر آن انتقال دهیم. اساساً مادر حال اتصال کوتاه کردن در قلب هستیم. این فیبرهای نوری ضخامتی حدود یک چهارم تار موی انسان را دارند.
در مقایسه با سیم‌های فلزی که برای انتقال توان برای ادواتی نظیر ضربان ساز استفاده می‌شوند، انتظار می‌رود، این فیبرها به دلیل استحکام بالا، انعطاف‌پذیری و نرمی در کاربردهای زیستی مناسب‌تر باشند. اخیراً اثبات شده که این فیبرها می‌توانند برای درمان مشکلات عصبی بیماران مبتلا به پارکینسون از طریق ایمپلنت‌های مغزی مفید باشند.
