از اختلاف دبیر و قالیباف چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت؟

به فاصله دو سال و اندی از تمدید حضور قالیباف در بالاترین سمت شهرداری تهران و سنگ تمامی که اصولگرایان شورای شهر تهران برای وی گذاشتند، اخباری از خیابان بهشت به گوش می‌رسد که حکایت از بروز شکافی عمیق میان دیدگاه این اعضای اصولگرا و شهردار صاحب نام پایتخت دارد.

شاید بتوان رحمت‌اله حافظی را آغاز کننده این جریان نامید؛ پزشک اصولگرایی که از انتخاب قالیباف به سمت شهردار تهران برای سومین بار، هر جا لازم دیده به عملکرد وی انتقاد کرده، وی را برای پاسخ گویی به صحن فراخوانده و حتی درخواست استیضاح وی را هم امضا کرده است تا نشان دهد که جز خاستگاه اصولگرایی، وجه اشتراک و طبیعتا عامل دوستی دیگری با شهردار تهران ندارد.

البته جز وی برخی از اعضای اصولگرای دیگر شورا هم جسته و گریخته اشکالاتی متوجه عملکرد شهرداری دانسته و گاه انتقاداتی هم در این زمینه داشته‌اند اما کسی باور نمی‌کرد که این اختلافات تا آنجا عمیق شود که دامنه دوستان و یاران قالیباف را هم در بر بگیرد و حتی از آن فراتر، به دشمنی ختم شود.

داستان از آنجا تغییر کرد که خبر رسید مرتضی طلایی، عضو کلیدی شورای شهر و یار دیرین قالیباف از دبیر کلی جمعیت پیشرفت و عدالت منسوب به جریان قالیباف کناره گیری کرده و این گونه برای وی ابراز امیدواری کرده است: «ما به دلیل آنکه شهردار تهران در مسیر ولایت قرار داشت و همواره از این مشی پیروی می‌کرد از او حمایت می‌کردیم و تا زمانی هم که قالیباف در این مسیر باشد؛ وظیفه خود می‌دانیم از وی حمایت کنیم».

این جداییِ عجیب مقدمه ای بود برای بروز برخی انتقادات به عملکرد شهرداری، آن هم از جانب برخی اعضای اصولگرای شورا که پیشتر در قامت مدافعان شهردار شناخته می‌شدند؛ امثال حبیب کاشانی، محسن پیرهادی، عبدالمقیم ناصحی و علیرضا دبیر که از این جمع، آخری به نوعی یار غار شهردار به حساب می‌آمد و همراهی های فراوان این دو موجب شده بود که برخی شایعات درباره ایشان، باور پذیر به نظر برسد.

بدین ترتیب گویی همه چیز برای انفجار آتش این اختلاف فراهم شده و نیازمند یک جرقه بود. جرقه ای که با انحلال خانه شهریاران جوان در شورای شهر زده شد تا ماجرا شکل و صورت متفاوتی بیابد و از اختلافاتی معمولی، به دشمنی برسد.

اما آنچه این مناقشه را بسیار عجیب می‌کرد، نقش علیرضا دبیر، قهرمان اسبق دنیای کشتی بود که تا پیش از این به عنوان یکی از دوستان صمیمی قالیباف شناخته می‌شد و در ماجرای انحلال خانه شهریاران این گونه به عموم القا شد که وی نقشی کلیدی ایفا کرده است، تا جایی که صفحه وی در شبکه های اجتماعی مورد هجوم پیام هایی مشابه و اسپم وار در این خصوص قرار گرفت.

این هجمه به دبیر از آنجا نشات می‌گرفت که همگان می‌دیدند و می‌بینند که وی پس از دوران طولانی حضور در شورا و همراهی با قالیباف در انتخابات و دفاع تمام قد از عملکرد وی در شهرداری، مدتی است که تبدیل به منتقد شماره یک وی شده است تا جایی که در بسیاری از موضوعاتی که در ماه های اخیر به صحن شورا راه یافته، دبیر به مخالفت سخن گفته و موضع گیری کرده است.

کافی است نیم نگاهی به آرشیو اخبار شورا در ماه های بیندازید تا دریابید که از زیر سوال بردن برنامه های شهرداری برای ساماندهی محله پر آسیب دروازه غار و پارک هرندی گرفته تا مردود خواندن گزارش های مالی برخی شرکت های زیر مجموعه شهرداری و طرح درخواست ارجاع این تخلفات عدیده مالی به وزارت کشور، دبیر، ایفاگر نقش منتقدی سرسخت بوده است؛ منتقدی بی رحم که حتی درباره مالیت ندادن شرکت های زیرمجموعه شهرداری هم اظهار نظر می‌کند و خواستار پایان یافتن این تخلفات است.

همه این ها در حالی است که دبیر سالهاست رييس كميسيون برنامه و بودجه شوراي شهر است و در تمامی سال های گذشته نه تنها چنین انتقاداتی از وی شنیده نشده، بلکه همواره به عنوان یکی از مدافعان شهردار به حساب می‌آمده و احتمالا همین موضوع موجب شده که به رغم انتقادات فراوانی که اخیرا به شهرداری داشته، هنوز با واکنشی از طرف قالیباف و مدیران شهرداری مواجه نشود.

شاید خالی از لطف نباشد کمی به گذشته بازگردیم و بخشی از مصاحبه‌ای را مرور کنیم که در آن، قهرمان اسبق کشتی دفاع تمام قدی از دوست شهردارش به عمل آورده و در پاسخ به این سوال که «آیا شهرداری به داشتن هفتاد سایت و روزنامه نیاز دارد؟»، گفته بود: «از دید من شهرداری تهران شش، هفت وزارتخانه دارد و شهردار تهران پس از رییس‌جمهور دومین آدم اجرایی کشور است.» پاسخی که بعید است بعد از واکنش احتمالی قالیباف یا منصوبانش به شبهات متعددی که به عملکرد مالی شهرداری و شرکت های متعدد زیر مجموعه آن وارد می‌شود، تغییر نکرده و زمینه ساز درک بهتر دشمنی این روزهای دبیر با شهرداری نشود!