با گذشت زمان، هنگامي که در اواخر دهه 1800، توليد لوازم آرايش به صورت انبوه آغاز گرديد، عسل به عنوان يکي از اجزاي رايج در اين فرآورده ها به کار گرفته شد.
امروزه نيز توليد کنندگان فرآورده هاي آرايشي- بهداشتي در پاسخ به استقبال مصرف کنندگان از فرآورده هاي طبيعي، به طور وسيع از عسل در فرمولاسيون فرآورده هاي مرطوب کننده ي پوست، ماسک هاي صورت، نرم کننده هاي مو و ژل هاي شوينده ي بدن، استفاده مي کنند.
ساختار شيميايي عسل اصولاً به نوع زنبور و منبع تغذيه آن بستگي دارد. اما در حالت کلي از دکسترين لوولوز (65 تا 80 درصد) سوکروز (5/0 تا 8 درصد) و دکسترين (از يک تا 10 درصد) تشکيل مي شود.
وجود اسيدهاي آمينه، ويتامين ها، املاح و حتي برخي آنزيم ها نيز در عسل به اثبات رسيده که به نظر مي رسد در ايجاد اثرات مفيد آن نقش دارند.
قدرت نگهداري آب توسط پوست مهم ترين عامل براي حفظ نرمي و الاستيسيته آن است. با بالا رفتن سن، تماس با عوامل شيميايي و يا استرس هاي محيطي، پوست اين قابليت را از دست مي دهد. به همين سبب با احساس خشکي و ظهور چروک هاي پوستي مواجه مي شود.
عسل يک ترکيب جاذب براي رطوبت است که آب را جذب کرده و آن را در خود نگه مي دارد. بنابراين به عنوان يک جز ثابت در انواع فرآورده هاي مرطوب کننده نظير پاک کننده ها، کرم ها، شامپوها و نرم کننده ها به کار مي رود.
