شاید این مثال درستی برای توصیف وضع فعلی بازار ارز باشد. به نظر میرسد دولتمردان اقتصادی در بازار ارز سعی دارند ساز خودشان را بزنند. تاکنون برای مدیریت بازار ارز از تصمیمهای مختلف سخن گفته شده مثل همین اتاق ارز که وقتی به آن بورس ارز میگفتند و این روزها از آن به نام مرکز مبادلات ارزی یاد میکنند. نکته اساسی در این میان اختلاف میان رییس کل بانک مرکزی و وزیر اقتصاد و دارایی است که در نهایت منجر به واکنشها و حرفهای ضدونقیض توسط این دو مدیر اقتصادی شده است که البته این مساله هم به مشکلات بازار ارز دامن زده است. بر همین اساس در وهله اول توصیه میشود این دو مسوول اختلافها را کنار بگذارند و برای بازار ارز از تصمیمی واحد و مشخص سخن بگویند.
فکر میکنم مدیران اقتصادی ما در اولین قدم باید با مردم صادق باشند و اگر کمبود ارزی در کشور وجود دارد مردم را برای همراهی بیشتر ترغیب کنند اما در شرایطی که مسوولان تاکید میکنند ذخایر ارزی کشور در بهترین شرایط قرار گرفته و عملکرد آنان چنین چیزی را نشان نمیدهد این تناقض به بحرانهای بازار دامن میزند.
به عنوان مثال در مورد ارز دانشجویی، برخلاف آنکه تا همین دو سه روز گذشته تایید نشده بود که ارز دولتی دانشجویان غیربورسیه حذف میشود اما از اواسط شهریورماه ارز دانشجویی اختصاص داده نمیشد و جلوی این کار گرفته شده بود. بنابراین به نظر میرسد بسیاری از دانشجویانی که روی ارز دولتی حساب کرده و به دانشگاههای معتبر بینالمللی رفته بودند باید به ایران برگردند چون خانواده از پس تامین ارز مورد نیاز آنان بر نخواهد آمد. بنابراین در چنین شرایطی تنها راهکار، افزایش قیمت ارز است که قطعا منجر به بالارفتن نرخ تورم خواهد شد.
بنابراین بعد از شوک افزایش قیمتی ناشی از اجرای هدفمندی یارانهها بار دیگر به نوعی آن شوک تکرار میشود و قیمتها باز هم بالاتر خواهند رفت. نباید از خاطر ببریم که طی سه سال گذشته ارزش پول ملی حدود 60درصد کاهش یافته و این خود یک هشدار جدی برای اقتصاددانان است. بر همین اساس توصیه میشود که تعاملات بینالمللی را افزایش دهیم و از تیمی قوی برای مذاکرات بینالمللی بهره ببریم تا از این طریق بتوانیم مشکلات کمبود ارز کشور را مرتفع و ارزش پول ملی را افزایش دهیم. با این حال باز هم نباید از خاطر ببریم که برای رسیدن به یک هدف بزرگ چون استقلال کشور باید بهایی داده شود که بهای آن افزایش نرخ تورم، بیکاری و... است. در همه جای دنیا وقتی چیزی میدهی چیز دیگری به دست میآوری اما باید اثرات منفی را با اجرای راهکارهایی به حداقل رساند و تنها راهحل این ماجرا افزایش تعاملات بینالمللی است.
منبع: روزنامه شرق