آنها به ویژه در موضوع تخلف مرتضوی در تأمین اجتماعی خواهان رسیدگی به جرائم معاونان او هستند، دلایل این تأکید نیز به صراحت مشخص شده است؛ معاونان مرتضوی در سال های گذشته در کنار سعید مرتضوی درخشیده اند و ردپای اغلب آنها در پرونده تخلف تأمین اجتماعی مشخص است. علیرضا محجوب چندان اهل گفت وگو نیست، اما مشخص است که آمدوشدهایش در راهروهای بهارستان چندان بی مورد نیست. سراغ نمایندگان عضو کمیته تفحص را می گیرد و مشغول جمع آوری امضاست. امضای نامه ای که خطاب به رئیس قوه قضائیه نوشته شده و در آن به رسیدگی به جرائم معاونان سعید مرتضوی بیش از هر زمان دیگری تأکید شده است.
حسین مرعشی از اعضای شورای مرکزی کارگزاران در گفت وگو با شرق:روحانی سرمایه اصولگرایان است، تیتر دیگر این روزنامه است. وی با اشاره به اینکه حسن روحانی و ناطق نوری سرمایه اصولگرایان هستند،گفت: ما در کنگره کارگزاران روی مذاکره ملی تأکید کردیم. معجزه گفت وگو در مذاکرات هسته ای نمودار شد، وقتی با شش کشور دنیا بتوانیم مشکل خود را با گفت وگو حل کنیم چرا در داخل نمی توانیم این کار را بکنیم؟ معجزه گفت وگو برای ما یک تجربه شده است. امروز اصلاح طلبان آمادگی دارند هر خط قرمزی را که نظام موردنظرش باشد رعایت کنند. پس وقتی این رعایت شود دیگر چه مشکلی وجود دارد؟ از آن طرف هم اصولگرایان صحنه را به تندروهای خود باخته اند. آنها هم نیاز به انسجام دارند. من اگر جای آقای روحانی بودم از فردا در جلسات روحانیت مبارز شرکت می کردم و از هاشمی هم می خواستم که به روحانیت مبارز برگردد و آنجا را تقویت می کردم و محوری می کردم برای اصولگرایان و آنها را دوباره با هم متحد می کردم. الان وقت استفاده اصولگرایان از موقعیت روحانی است، ما اصلاح طلبان هیچ وقت نگفتیم روحانی اصلاح طلب است. می گوییم او اصولگرای معتدلی است که خردورز است و امروزی فکر می کند، در خیلی از مواضع هم شاید از ما اصلاح طلبان جدی تر باشد ولی سرمایه اصولگرایان است. من نمی فهمم چرا اصولگرایان این سرمایه را رها کردند و چرا به دنبال آیت الله مصباح می گردند؟ وقتی رئیس جمهوری در کشور آمده که متعلق به گروه شما است و این مقدار هم عزت برای کشور آفریده است چرا از آن استفاده سیاسی نمی کنید؟ من اگر جای روحانی بودم جامعه روحانیت مبارز را ترک نمی کردم. به خاطر برخی آدم ها... به نظر من روحانی با همان عزمی که وارد مسئله هسته ای شد باید با همان عزم وارد مسائل داخلی هم بشود.
روزنامه شرق با انعکاس عنوان نامزد پاستور در سودای بهارستان، نوشت: قالیبافی ها سودای تصاحب ٣٠ کرسی تهران از پارلمان را دارند. شاید از آنجا هم به پاستور برسند. تجربه ای که یک بار ائتلاف آبادگران در سال ٨٢ و بعد ٨٤ تکرار کردند، چرا سال ٩٤ برای اخلافشان تکرار نشود؟ آن سال، آنها علاوه بر شورا و شهرداری، همه کرسی های مجلس هفتم را هم از آنِ خود کردند و دو سال بعد هم شهردار وقت تهران را به ریاست جمهوری رساند. این رؤیایی است که ساکنان طبقه هفتم ساختمان بهشت این روزها می بینند: رؤیای بهارستان و پاستور. تحفه ای که ١٠ سال قبل آبادگرانی ها در دامن «احمدی نژاد» گذاشتند چرا دو سال دیگر «آزادگی ایران اسلامی» را تقدیم قالیباف نکند. برای «قالیبافی» که دو بار عزم ریاست جمهوری کرده و ناکام مانده است، بلدیه تهران حکم سکوی پرش را دارد. او تابه حال همه راه را رفته است. از ائتلاف تا تک روی، به جز تحزب. حالا این را هم امتحان می کند. اگرچه معادلات سیاسی در این ١٠ سال تغییر کرده است. تجربه ها اندوخته شده، بازیگران جدیدی به میدان آمده اند و لزوما راه رفته دو بار پیموده نمی شود اما می توان به آن دلخوش بود.
این روزنامه با اشاره به موضوع سناریوی اتهام زنی، نوشت: روز گذشته سخنگوی دولت از سناریویی صحبت کرد که طبق آن تلاش می شود برای تحت الشعاع قراردادن اتهامات فساد مالی برخی مسئولان دولت احمدی نژاد، به مسئولان دولت فعلی هم اتهاماتی وارد شود. «محمدباقر نوبخت» این سخنان را در نشست خبری هفتگی اش گفته است. «اتهام زنی اخیر یکی از نزدیکان احمدی نژاد به مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری»، «ادعای مسعود میرکاظمی درخصوص ارائه مبلغی به حزب اعتدال و توسعه در جریان پرونده کرسنت» و همچنین «شکایات اعضای دولت سابق از مقامات دولت یازدهم» از جمله سؤالاتی بود که خبرنگاران از سخنگوی دولت پرسیدند. او این سؤالات را این گونه پاسخ داد: «ظاهرا سناریویی کارگردانی می شود که به شکل متناظر تلاش شود برای مسئولان دولت فعلی هم پرونده ها و اتهام هایی ایراد شود. من به همه این سروران توصیه می کنم درخصوص شکایت های خود از هیچ موردی اغماض نکنند و اگر فکر می کنند خلافی صورت گرفته به جای تشویش اذهان عمومی که امکان پیگرد قانونی را فراهم می کند٬ مستندات خود را به قوه قضائیه بدهند».
روزنامه شرق در ستون سرمقاله با انتخاب عنوان ابهامات کودتای 28 مرداد به قلم صادق زیبا کلام اسناد دانشگاه تهران، نوشت: پرسش ها، ابهامات و اماواگرهای زیادی پیرامون کودتای ٢٨ مرداد در ٦٢ سالی که از آن می گذرد، به وجود آمده؛ اما تاکنون کمتر کنکاش و بررسی های واقع بینانه ای دراین باره صورت گرفته است؛ پرسش هایی درباره نحوه شکل گرفتن این کودتا به عنوان قدم اول. در بسیاری از موارد معمولا کودتاها این گونه اتفاق می افتند که ارتش یا بخش هایی از آن که در کودتا شرکت دارد در ساعات اولیه نیمه شب یا صبح زود مراکز حساس دولتی را اشغال می کند. اعضای دولت به ویژه رئیس جمهور و نخست وزیر را بازداشت می کنند و در ساعات اولیه همان روز، ارتش یا کودتاگران اولین اعلامیه خود را از رادیو و تلویزیون، که شب قبل تصرف کرده اند، قرائت می کنند. در موارد دیگر ممکن است تلاش کودتاگران با مقاومت سایر بخش های نظامی مواجه شود و کودتاگران نتوانند بر نیروهای نظامی مخالف خود فائق آیند و درآن صورت گفته می شود کودتا شکست خورده است. یا برعکس واحدهای نظامی ای که کودتا کرده اند، توانسته باشند مقاومت ها را سرکوب کنند و واحدهای دیگر ارتش هم در ساعات بعدی به آنها بپیوندند. هیچ کدام از این حالت های کلاسیک در کودتای ٢٨ مرداد رخ نداد.
این روزنامه در صفحه ی نخست به بررسی موضوع های «خط قرمزهای مان زیاد نیست»، «دلجویی مقدم فر از شریعتمداری»، «افشاگری نمایندگان آستارا و اردبیل علیه یکدیگر»، «حذف اصلاح طلبان از کمیسیون بررسی برجام » و «نطق پرحاشیه حافظی و پاسخ معاون شهردار» پرداخت.
