هر پنیر مایه به طور کلی به دونوع پنیر حیوانی و گیاهی تقسیم می شود . نوع حیوانی آن از مخاط معده ای حیوانات نوزاد که شیر خوار بوده و علف خوار نشده اند به دست می آید ونوع گیاهی آن از شیرابه درخت انجیر و جند درخت دیگر به دست می آید .
پنیری که از شیرابه درخت انجیر و مخصوصا گیاه پنیر بند به دست می آید و ویتامین های بیشتری داشته و خوش بو و خوش طعم تر از سایر انواع پنیر هاست .
پنیر سرشار از ویتامین های C , و انواع ویتامین های B و املاح معدنی مخصوص کلسیم است . مقوی معده و به هضم غذا کمک می کند . خوردن برشته پنیر بعد از پختن و گرفتن آب آن می تواند اسهال را بند آورد . پنیر تازه که آب آن را هنوز نگرفته اند ، خواب آور بود .
وجهت تقویت اعصاب و التهاب معده و امراض سل مناسب است . معالج خشکی پوست و علاج وسواس و امراض صفراوی و فشار خون است . ضماد پنیر با عسل جهت باز شدن دمل با روغن زیتون جهت نرم شدن مفاصل مفید می باشد و اگر آنرا روی پنبه های دست و پا بمالند آن ها را برطرف مینماید .
مصرف پنیر از نگاه طب سنتی : حکمای طب سنتی متقدند که مصرف پنیر به تنهایی مضر است . بهتر است پنیر شبها مصرف شود ، خوردن نان و پنیر تنها به عنوان صبحانه بلغم زاست و فرد را دچار رخوت و سستی وبی حالی و خواب آلودگی ، کندی در یادگیری و کاهش تمرکز خواهد کرد . به طور کلی مصرف لبنیات خالی مضر است و پنیر باید با گردو و یا سیاهدانه ، زیره مصرف شود .
