از هفته گذشته که اولین خبرها درباره تمایل مکزیک برای جذب کارلوس کروش مطرح شد، هیچیک از مسولان فدراسیون فوتبال واکنشی نشان ندادند. همیشه یکی مثل کفاشیان پیدا می شد که این خبر را سریعا تکذیب کند اما این بار کسی نیست که دست به تکذیب چنین خبری بزند. البته عده ای با توجه به اتفاقات گذشته، این دست خبرها را جدی نمی گیرند. از اولین روزی که کارلوس به تیم ملی ملحق شد تا به امروز سایت ها و نشریات مختلفی در دنیا از پیشنهادهای او خبر داده اند. تاتنهام، کوئینزپارک رنجرز، ژاپن، عربستان، آفریقای جنوبی، مراکش، اسپورتینگ لیسبون، کورینتیانس و... از جمله تیم هایی بودند که برای جذب کروش تمایل نشان دادند اما در نهایت او به هیچیک از این تیم ها نرفت. حالا طبیعی است که وقتی نام مکزیک هم مطرح شود، بعضی ها آن را جدی نگیرند و بگویند مثل دفعات گذشته کارلوس در ایران می ماند.
ولی این بار به نظر می رسد قصه کمی فرق دارد. رفتار کارلوس کروش و حرف هایی که قبل از رفتن به مرخصی زد، نشان می دهد او دیگر آن مربی سابق نیست. در کدام دوره زمانی، کروش اینقدر نسبت به تیم ملی بی تفاوت بود؟ از او به یاد داریم که همیشه با وجود همه مشکلات می ایستاد و مبارزه می کرد. این بار اما کروش آنقدر از وضعیت دلسرد شده که 2 ماه به مرخصی می رود و سراغ تیم ملی نمی آید. از سویی این بار نام تیمی به میان آمده که نشستن روی نیمکتش هر مربی خوبی را وسوسه می کند. در فوتبال مکزیک پول زیاد است، اینقدر که بازیکنی چون رونالدینیو به آنجا می رود و یا بعضی از ستاره های این تیم ترجیح می دهند در لیگ خودشان توپ بزنند.
البته فدراسیونی ها می گویند کروش قطعا می آید و حتی برای روز 2 شهریور بلیت پرواز مالزی به تهران را برایش رزرو کرده اند. ولی آیا حتی بازگشت به ایران هم مانع از همکاری او و مکزیک شود؟
