این پیش‌بینی‌ها به تازگی در همایش ملی نجوم در ولز اعلام شده‌اند و زمان کافی برای تحقیق بیشتر در مورد آن وجود نداشته است. با این وجود والنتینا ژارکوا، استاد دانشگاه نورتومبریا، مدعی است که این پیش‌بینی‌ها توسط مدل‌سازی کامپیوتری لکه‌های خورشیدی صورت گرفته‌اند.
این کامپیوتر و روش مدل‌سازی آن در سال‌های گذشته دقت بالایی در پیش‌بینی‌ها از خود به نمایش گذاشته‌اند.
این مدل در بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۸ میلادی در زمینه‌ی نقشه سازی حرکت لکه‌های خورشیدی دقتی ۹۷ درصدی داشته است. بنابراین اگر این دقت همچنان ادامه داشته باشد باید منتظر اتفاقی ناگوار در سال ۲۰۳۰ میلادی باشیم: عصر یخبندان کوچک.
لکه‌های خورشیدی مناطقی نسبتا خنک هستند که در عکس‌ها تیره‌تر از سایر نقاط خورشید دیده می‌شوند. با این که این لکه‌ها از سایر نقاط کم دماتر هستند اما دمایی معادل با ۴۲۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد دارند که این دما در اثر غلظت زیاد میدان مغناطیسی در خورشید است. میدان مذکور جریانی از مواد داغ را به این نواحی می‌فرستد و آن‌ها را تیره‌تر می‌کند.
لکه‌ها بین ۱ تا ۱۰۰ روز دوام می‌آورند، که در این مدت به همراه جریان سیال خورشیدی، دور خورشید می‌چرخند.
شدت لکه‌های خورشیدی با توجه به حرکت چرخه‌ی سیالات، زیاد و یا کم می‌شود. دو موج اصلی در حال حاضر وجود دارند که اثر یکدیگر را خنثی می‌کنند و باعث بوجود آمدن بازه‌های حداقلی و حداکثری فعالیت خورشیدی می‌شوند. ژارکوا می‌گوید:اگر این موج‌ها در وضعیت مشخصی قرار بگیرند، می‌تواند اثر متقابل سازنده‌ای داشته باشند و فعالیت خورشیدی بالایی را نشان دهند. ا
گر این موج‌ها از فاز خارج شوند، کمینه‌های خورشیدی را شاهد خواهیم بود. اگر این فاز ادامه پیدا کند باعث ایجاد بازه‌های یخبندان مانند بازه‌ی ۷۰ ساله‌ی ایجاد شده در ۳۷۰ سال قبل، خواهد شد.
