بانکی‌ها بانکی‌تر؛ نفتی‌ها نفتی‌تر...

 ایران اکونومیست- مخلص کلام در این ارتباط، اینکه طبق اظهارات این مسئولین عزیز، همانا معلم‌تر کردن معلمان هدف اصلی این طرح می‌باشد. که البته ناگفته نماند که به نظر می‌رسد تصویب آن نیز تا حدودی از پی درخواست‌های مکرر فرهنگیان محترم از چندی قبل، مبنی بر افزایش حقوق و مزایای دریافتیشان، جهت افزایش قدرت خرید و برابری در مقابل نواسانات ناشی از جهش دائمی و رو به جلو تورم باشد.

طرح، همانند سایر طرح‌های دیگری که در این چند سالهٔ اخیر به زیبایی و ظرافت خاصی تدوین و تصویب و به زیبایی هر چه تمام تری مجلد شده و جهت ابلاغ و اجراء آماده گردیده است، طرح بسیار جالب، امیدوار کننده و در عین حال آرمان گرایانه‌ای است. و فعلأ در چارچوب و چهارگوشه ی برگه‌های آچار به خوبی قامت راست نموده و پیش می‌رود و تمام زوایای پیدا و پنهانش واکاوی و مشخص خواهد گشت.

اکنون هم که در آستانه‌ایم، پیشاپیش همه چیز مهیاست تا عنقریب وارد مدینهٔ فاضلهٔ کیفیت آموزشی و سرزمین گل و بلبل علمی که در ذهن متصور آن هستیم بشویم.

و اما یک چیز...

و آن اینکه به نظر می‌رسد و بیم آن می‌رود که این نیز مثل بعضی از قبلی‌ها، به هنگام پیاده سازی از روی اوراق بر محور واقعیت و فضای موجود، جور در نیاید و متروک بماند و اثری را که خواهانیم در برنداشته باشد.

امید که هر چه باشد اینگونه نباشد.!

این بیم از آنجا بیشتر رخ می‌نماید که از همین ابتدا واکنش‌هایی را درجامعهٔ مشمول، بدین شرح بروز داده است:

۱ _ به نظر می‌رسد آن‌ها (ما معلمین)! از اینکه دولت افزایش حق و حقوق طبیعیشان را که برای سایر کارمندان اتوماتیک وار به تبعیت از افزایشات تورمی است، منوط و مشروط به بدست آوردن یکسری رتبه و انجام فعالیت‌ها و تکلیف معلم و شاگردی کرده که خود مبدع آنند، و در واقع از اینکه از سیاست هویچ و چماق استفاده کرده، رنجیده خاطر شده و چینی نازک عواطفشان ترک بر داشته است.

۲ _ معلم‌تر شدن دیگر چه موضوعی است؟ مگر قشر زحمتکشی که تاکنون و قبل از این در این چند سالهٔ اخیر در سرما و گرما، روز و شب و‌گاه و بیگاه به اقصی نقاط دور افتادهٔ این مرز و بوم پروانه وار پر کشیده‌اند و در آتش غوطه خورده‌اند و قلندر وار تیغ بر سر کشیده‌اند و خود را همرنگ و فدای فرزندان این سرزمین کرده‌اند، تلاشی درجهت معلم‌تر شدن نبوده و ازاین باب چشمداشتی داشته‌اند که حال منتظر پاداش باشند؟ و اگرمنظور از معلم ترشدن، فنی‌تر شدن و تکنیکی‌تر شدن معلم در امور شغلی‌اش باشد - که منظور هم همین است - به نظر شما غم نان اگر می‌گذاشت و این پرندهٔ دوّاردرسطح شهر، فرصتی و مجالی می‌یافت، برای تحقق این امرلحظه‌ای فروگذار می‌کرد؟

۳ _ مگر بانکی‌ها، نفتی‌ها، بهداشتی‌ها، آلومینیومی‌ها، فولادی‌ها و سایرین که بطور طبیعی به خاطر افزایش تورم هرساله مزایایشان افزایش یافته و می‌یابد به واسطهٔ این است که مثلأ:

بانکی‌ها بانکی‌تر می‌شوند!

نفتی‌ها نفتی‌تر می‌شوند!

بهداشتی‌ها بهداشتی‌تر می‌شوند!

آلومینیومی‌ها براق‌تر می‌شوند!

و یا فولادی‌ها آبدیده‌تر می‌شوند!

نه! بلکه حق طبیعی آنهاست که ناچارأ به تناسب تورم هرساله جیبشان پف بکند.!

معلم هم یکی از همین‌ها، مگر غیر از این است!

۴ _ بعید به نظر می‌رسدحداقل ۸۵ هزار تومان (کمترین رتبه) و حداکثر ۳۰۰ هزارتومان (بالا‌ترین رتبه که اصلأ دست یافتن به آن هم به این راحتی‌ها نیست) در مقابل افزایش حداقل ۴۵۰ و حداکثر۸۰۰هزار تومانی بانکی‌ها، پولی باشد که بتواند معلم فرورفته تا بنا گوش در قرض، که حداقل تا ۵ سال آینده خودرا پیش فروش کرده و زمان کسبی و معیشتی خود رابه صاحبان اجناس قسطی از دست داده است را بتواند مجاب کند تا راضی شود ایستگاه تاکسی و میدان شهر را‌‌‌ رها و پشت میزهای سخت و خشن کتابخانه‌ها قوز کند برای معلم‌تر شدن و بدست آوردن مبلغی نا‌چیز آنهم با هزار منّت و اما و اگر و احتمال که آیا بدهند یا ندهند!

۵ _ معلم‌تر شدن خرج دارد! آری خرج! معلم نخواسته و نخواهد خواست تا چک سفید امضاء برایش درب منزل ببرند، بل که او خواستار حقوق و مزایایی در حدّ رفع حوائج و نیازهای روزمره و تکریم استحقاقی خود است.

آنچه آمد گلایه‌ای بود و بس! امید که خاطری را آزرده نساخته باشد!

دعا می‌کنیم به درگاه خداوند متعال و از پی این دعای خیر هم تمام تلاش خود را نیز صادقانه بکار می‌گیریم که ان شاءالله این طرح به خوبی اجراءگردد، حتی اگر از این حیث هم چیزی به ما نرسد!

چرا که معلمیم و آموخته‌ایم که خود را باید فدا کرد تا دیگران بمانند!

و این حقیقت معلمی ست!

حسین خسروی پَـتکانی