ایران اکونومیست-حسین ابراهیمی مقدم روانشناس با بیان اینکه فرار از مدرسه به عنوان پدیده‌ای محسوب می‌شود که هم خانواده و هم دانش آموز را به شدت مورد تاثیر قرار می‌دهد، اظهار کرد: خیلی از مواقع دانش آموز از همان ابتدا تمایل به حضور در مدرسه ندارد که این امر در فرد بیشتر به صورت اضطراب و ترس از مدرسه بروز می‌کند.
وی افزود: در بعضی از مواقع پاره‌ای از بدرفتاری‌هایی که با دانش آموز صورت می‌گیرد می‌تواند عاملی برای فرار از مدرسه باشد به عنوان مثال دانش آموز توسط دانش آموزان دیگری که در باندهای شرارت شرکت می‌کنند مورد اذیت، آزار و تمسخر قرار گرفته به همین خاطر تمایل به حضور در مدرسه ندارد.
دانش آموز توسط دانش آموزان دیگری که در باندهای شرارت شرکت می‌کنند مورد اذیت، آزار و تمسخر قرار گرفته و به همین خاطر تمایل به حضور در مدرسه ندارد.
ابراهیمی مقدم با بیان اینکه ارتباطات غلط و رفتارهای ناخوشایند از سمت یک معلم یا اولیای مدرسه می‌تواند علتی برای فرار از مدرسه باشد، تصریح کرد: گاهی اوقات مشکلات خانوادگی باعث می‌شود دانش آموز به امور تحصیلی خود به خوبی رسیدگی نکند و به خاطر افت تحصیلی شدید از همکلاسی های خود عقب بیفتد به نحوی که طاقت و تحمل ماندن در مدرسه را نداشته باشد و فرار را بر قرار ترجیح دهد.
وی ادامه داد: گاهی دانش آموز با فرار از مدرسه به نوعی تمارض دست می‌زند به عبارت دیگر به این وسیله برای جلب توجه و حمایت دیگران تلاش می‌کند تا خانواده‌ای که به او توجهی ندارند بیشتر به او توجه کنند.
ابراهیمی مقدم با بیان اینکه عمدتا مشکلات عاطفی و روانی سبب فرار از مدرسه دانش آموز از مدرسه می‌شود، اذعان داشت: برای درمانم باید به روانشناس مراجعه کرد، اما برای پیشگیری در درجه اول باید کانون خانواده گرم باشد و ارتباط ها، حمایت‌ها و محبت‌ها از سمت اعضای خانواده صورت گیرد و در درجه دوم دانش آموز باید وارد فرآیند یادگیری پله پله و تدریجی شود تا اینکه بتواند به خوبی از عهده درس‌های خود برآید.
این روانشناس در پایان گفت: در ارتباط با نظام دوست یابی، دانش آموز باید با معیارهای یک ارتباط دوستی مناسب آ‌شنا شود و خانواده‌ها در صورت تغییرات اولیه خلقی و نارضایتی دانش آموز مسئله را به سرعت پیگیری کنند تا مشکل از آن‌چه که هست جدی‌تر نشود.
