به گزارش ایران اکونومیست، بینال ونیز تاکنون به عنوان قدیمی و معروف‌ترین دوسالانه‌هایی از این دست شناخته شده است. این دوسالانه که از سال ۱۸۹۵ یکی از معتبرترین رویدادهای فرهنگی و هنری جهان بوده است.
این نمایشگاه بزرگ به صورت دوسالانه در شهر ونیزِ ایتالیا برپا می‌شود؛ بینال یک کلمه ایتالیایی به معنای «یک سال در میان» است؛ این اصطلاح در ابتدا به اولین دوره این رویداد در سال ۱۸۹۵ اطلاق شد و حالا بسیاری از نمایشگاه‌های بین‌المللی و بزرگِ هنر معاصر نیز در سراسر جهان با این عنوان شناخته می‌شود.
«خارجی‌ها همه جا» شعار و موضوع شصتمین بینال ونیز است که از سوی آدریانو پدروسا کیوریت می‌شود؛ این نمایشگاهِ گسترده، ۲۱ آوریل آغاز به کار کرد. این رویداد که اثرگذاری قابلِ توجهی بر هنرِ در طولِ سال‌ها داشته است، در هر بازه زمانی، به مدت شش ماه برپا خواهد بود.
پاویون رسمی ایران در بینال ونیز هم با همکاری دست‌اندرکارانش و حوزه هنری، همزمان با افتتاح بینال آغاز به کار کرد. این غرفه با پنج اثر نقاشی از پنج هنرمند ـ کاظم چلیپا، مصطفی گودرزی، غلامعلی طاهری، عبدالحمید قدیریان و مرتضی اسدی ـ در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفته است.
کاظم چلیپا در همین رابطه با ایران اکونومیست گفت‌وگویی داشت و ضمن شرح اثری که با نام «خانه‌ای که یک در دارد و دو پنجره» به بینال ونیز برده است، اظهار کرد: در این تابلو، در ویرانه‌های فلسطین پنجره‌ای شکسته قرار دارد که در آن شیشه‌های شکسته، انعکاس آسمان است. در لابه‌لای سنگ ها و ستون‌های ویران شده، چهره‌های کودکان فلسطینی دیده می‌شود. در انتها و در لابه‌لای دیوار چند آدم هستند که یکی از آنها پرچم فسلطین را تکان می‌دهد، این یعنی امید به آزادسازی کشورشان دارند. در انتهای تصویر هم تانک‌های اسرائیلی هستند که ساختمان‌های سرزمین را به توپ بسته و ویران کرده‌اند.
او ادامه داد: این تابلو با در ابعاد ۱۰۰ در ۱۵۰ با سبک رنگ روغن کار شده است و موضوع آن کودکان فلسطین است.
این هنرمند گفت: من در طول عمری که از خدا گرفتم متاثر از صحنه‌ها و لحظه‌ها و اتفاقاتی که افتاده آثاری را در زمینه‌های مختلف خلق کرده‌ام. حال بحث غزه پیش آمده است، این ماجرا تاریخی طولانی دارد که از قرن نوزدهم آغاز شده است اما بر کسی پوشیده نیست که رژیم صهیونیستی، رژیمی نژادپرست و تمامیت خواه است که از هیچ کاری برای رسیدن به اهدافش فروگذار نمی‌کند، الان هم در حال کشتار است و قصد دارد نسل جوان فلسطین را قتل عام کند، امیدوارم که دنیا نیز متوجه این جنایت شده و دست قدرت این رژیم را از تمام دنیا قطع کند.
چلیپا در پایان افزود: من هم به عنوان یک هنرمند در این مسیر قدم برداشته‌ام و این اثر را خلق کرده‌ام. البته باید توجه داشت در این راه، دولت‌ها فقط می‌توانند حامی و اسپانسر باشند و این اقدامی دولتی نیست بلکه این همراهی از سوی هنرمندان باید به صورت خودجوش انجام شود تا سرانجام نابودی این رژیم اتفاق بیافتد.
شعر از محمود درویش با عنوان «خانه‌ای که یک در دارد و دو پنجره» معرف اثر کاظم چلیپا است که در دو سالانه ونیز ارائه شده است.
«روی ساحل دخترکی است
و برای دخترک خانواده ای
و برای خانواده خانه ای
و خانه دو پنجره دارد و یک در...
روی دریا ناوچه‌ای است سرگرم شکار
و رهگذرانی که بر ساحل قدم می‌زنند
چهار، پنج، هفت
بر ساحل فرو می‌غلتند
جیغ دخترک از ساحل فراتر می‌رود
فراتر از شبی کویری
اما پژواکی وجود ندارد
دخترک فریادی ابدی می‌شود در اخبار فوری
که اکنون دیگر فوری نیست
زیرا هواپیماها بازگشته اند تا بمباران کنند
خانه ای که یک در دارد و دو پنجره»
اثر کاظم چلیپا در بینال ونیز
