شیعیان عراق در سال ۱۴۱۵ هجری قمری (۱۳۷۴ شمسی) اقدام به درخت‌کاری در بین الحرمین کردند، که به تدریج زیبایی و سبزی به این محدوده افزود. آماده‌سازی محوطه بین دو حرم برای استفاده زائران و تسهیل عبور و مرور در سال ۱۴۳۱ هجری قمری (۱۳۸۹ شمسی) آغاز شد. این پروژه که یک میلیون و پانصد هزار متر مربع را از خیابان "میثم تمار" تا خیابان "جمهوری" شامل می‌شود، گسترش یافت. وسعت کار به حدی بزرگ بود که در سال ۱۴۵۷ هجری قمری (۱۴۱۴ شمسی) به پایان رسید. پروژه سنگ‌فرش بین الحرمین کربلا و ایجاد سایبان، توسعه تاسیسات زیربنایی و برقی، دوربین مداربسته و دستگاه‌های صوتی، آب سردکن و کولر گازی، یکی از پروژه‌های بین الحرمین بود که در سال ۱۴۳۱ هجری قمری (۱۳۸۹ شمسی) آغاز شد و در سال ۱۴۳۴ هجری قمری (۱۳۹۲ شمسی) به پایان رسید. این سنگ‌فرش با ویژگی خنک نگه‌داشتن محیط، شباهتی به صحن مسجد الحرام دارد. با تکمیل این پروژه‌ها، محوطه بین الحرمین به یک فضای مناسب برای زائران و مجالس دینی تبدیل شد. این نقطه تاریخی از زاویه معماری، توسعه شهری و خدمات مربوط به زائران اهل بیت (ع)، نقش بسیار مهمی در فرآیند ترقی و بهبود محیط حول حرمین امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) ایفا کرده است.
رپورتاژ
