به گزارش ایران اکونومیست؛ فضاپیمای «اسیریس-رکس» که در سال ۲۰۱۶ توسط ناسا به فضا اعزام شد، در سال ۲۰۲۰ موفق به جمع‌آوری نمونه‌های گرد و غبار از سطح سیارک بنو شد. این فضاپیما سپس به سمت زمین آمد و در فاصله ۱۰۰ هزار کیلومتری کپسول حاوی این گرد و غبار را به منظور مطالعه دانشمندان رها کرد.
دانشمندان ناسا پس از دریافت این کپسول، به آرامی و با رعایت پروتکل‌های ایمنی شروع به باز کردن محفظه کرده‌اند، هرچند هنوز بخش عمده نمونه هنوز باز نشده است.
علت وجود این پروتکل‌های پیچیده برای باز کردن کپسول این است که امکان دارد طی این مرحله گرد و غبار سیارک بنو به عناصر زمینی آلوده شود.
پیشتر آژانس فضایی آمریکا متوجه شده بود که در حین ماموریت برداشتن گرد و غبار از سطح سیاره بنو، درپوش خارجی محفظه ایراد پیدا کرده بود و نتوانسته بود تواند به طور کامل بسته شود.
هر چند محموله طبق برنامه به درون کپسول انتقال یافت اما به دلیل نشت موجود و در جریان فرود پرخطر کپسول فضایی در صحرای ایالت یوتای آمریکا در روز یکشنبه دانشمندان انتظار داشتند بقایایی در خارج از محفظه جمع‌آوری در کپسول پیدا شود.
قرار است یک کنفرانس مطبوعاتی برای رونمایی از نمونه اصلی در ۱۱ اکتبر برگزار شود. دانشمندان می‌گویند تجزیه و تحلیل ترکیب سیارک بنو به آنان اجازه خواهد داد تا شکل‌گیری منظومه شمسی و چگونگی تبدیل زمین به محلی قابل سکونت را بهتر درک کنند.
ناسا همچنین امیدوار است که بررسی نمونه دریافتی به مشخص شدن عمر واقعی منظومه خورشیدی کمک کند، چرا که که سیارک‌ها از مواد اولیه منظومه شمسی در ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شده و برخلاف زمین، کاملا دست نخورده باقی مانده‌اند.
در واقع این سیارک کربنی دستخوش تغییرات شدید در ترکیباتش نشده است، یعنی در عمق سطح سیاه آن مواد شیمیایی و سنگ‌ها از بدو تولد منظومه شمسی وجود دارد.
سیارک بنو که با قطری حدود ۴۰۰ متر در فاصله تقریبا ۷.۵ میلیون کیلومتری نسبت به مدار زمین قرار دارد، برای اولین بار در سال ۱۹۹۹ در پروژه بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین، معروف به لینیر، با کمک بودجه ناسا کشف شد.
