به گزارش ایران اکونومیست، جنگ‌افزارهای شیمیایی، ابزارها یا موادی هستند که به وسیله آن‌ها انسان‌ها یا موجودات زنده را هدف قرار می‌دهند. در اثر تماس مستقیم این مواد با هر قسمت از بدن جاندار، بدن وی آلوده شده و جاندار به انواع بیماری‌ها مبتلا می‌شود. این مواد می‌توانند به صورت جامد، مایع و یا گاز استفاده شوند. به عبارت دیگر عوامل شیمیایی به ترکیباتی می‌گویند که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آن‌ها می‌شود. جنگ‌افزارهای شیمیایی از نظر نظامی به ۶ گروه سمی و کشنده، ناتوان‌کننده، استفاده برای کنترل اغتشاش‌ها، دودزا، ضد گیاه و شعله‌ها و آتش‌زا تقسیم می‌شوند.
نخستین مرتبه که عراق از سلاح شیمیایی در جنگ استفاده کرد به ۲۷ مهرماه ۱۳۵۹ برمی‌گردد اقدامی ضدانسانی که تا آخر جنگ تحمیلی تداوم یافت. هواپیماهای بمب‌افکن عراقی با بمب‌های شیمیایی در روزهای هفتم و هشتم تیرماه ۱۳۶۶ به مناطق پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خرد و کلان مردم آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده شیمیایی قراردادند. به همین دلیل هشتم تیرماه سالروز بمباران شیمیایی سردشت، «روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی» نامگذاری شده است.
به ترتیب از راست: احمد سلیمی، مراد درویشی و علی اکبر علافزادهاگر چه هر یک از مصدومان و جانبازان شیمیایی به تنهایی خود یکی از اسناد زنده جنایت بشری صدام هستند، اما در طول این سال‌ها افرادی یا مجموعه‌هایی فعالیت داشته‌اند که نَفَس مصدومان شیمیایی بودند تا جهان صدای مظلومیت آن‌ها را بشوند. مرحوم صبا بابایی ( کونیکو یامامورا) مادر ژاپنی محمد بابایی موزه صلح تهران یکی از همین افراد و مجموعه‌ها هستند.
در همین رابطه سه تن از قربانیان شیمیایی دوران جنگ تحمیلی که از نزدیک با مرحوم صبا بابایی ارتباط داشتند از اثرگذار و اقدامات این مادر شهید درباره آگاه سازی جامعه در راستای فرهنگ سازی و مبارزه با کاربرد سلاح نامتعارف سخن گفته‌اند.
احمد سلیمی با اشاره به اینکه مرحوم صبا بابایی (کونیکو یامامورا) فعالیت‌های موثر بسیاری در قالب یک مادر شهید انجام داده است روایت می‌کند: این مادر شهید برای ما یک آموزگار بود. در موزه صلح به دیدنش می‌رفتیم و او ما را به صبوری دعوت می‌کرد. همچنین او زبان گویای بین‌المللی از طرف ایران به جهانیان بود و مظلومیت مصدومان شیمیایی را برای مردم سایر نقاط جهان بازگو می کرد.
وی افزود: با توجه به اینکه مردم کشور خودش هم قربانی کاربرد سلاح هسته‌ای بودند، درباره مشکلات شیمیایی زمان جنگ تحمیلی و منع کاربرد سلاح‌های غیر متعارف در جنگ‌ها سخن می‌گفت. مردم بسیاری از کشورها تا مدت‌ها نمی‌دانستند که چه بر سر مردم و رزمندگان در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آمده است ولی او در این زمینه روشنگری می‌کرد. نکته جالب در زندگی خانم بابایی این است که به قرآن کریم ارادت خاصی داشت. قرآن را با معنی می‌خواند و برای ما تفسیر می‌کرد.
مراد درویشی از پرستاران شیمیایی دوران جنگ تحمیلی نیز با تاکید بر اینکه خانم صبا بابایی انسان بسیار خاصی بود، توضیح می‌دهد: او افراد را به فکر فرو می‌برد. خانم بابایی ابتدا بودایی بود اما پس از ازدواج و مهاجرت به ایران مسلمان شد.این مادر شهید به شدت به امام خمینی(ره) علاقه داشت.
وی یادآور شد: یکی از اقدامات ویژه خانم بابایی این است که به دانش‌آموزان بازدید کننده از موزه صلح توضیحاتی مادرانه درباره ارزش و معارف جنگ تحمیلی و حفظ کرامت جانبازان می‌آموخت که بر آن کودکان اثرگذار بود.
او با اشاره به اینکه از ژاپن آمده است از دانش‌آموزان می‌خواست تا با کار برای پیشرفت میهن قدردان رزمندگان باشند.
دفتر کار خانم بایی درموزه صلحاین جانباز شیمیایی گفت:خانم بابایی صدای مردم مظلوم شیمیایی شده کشور ایران بود. اما او مانند یک سخنگو همراه ما بود و با هر سرفه ما درد می‌کشید و صدای ما را به گوش جهانیان می‌رساند. برای این مادر شهید مهم بود که مظلومیت مردم ایران از جمله سردشت را بازگو کنیم.
در ادامه، علی‌اکبر علاف زاده از دیگر مصدومان شیمیایی بیان کرد: خانم بابایی بسیار خود ساخته بود. او یکی از مادران دفاع مقدس بود که پسرش در جنگ به شهادت رسید. او بسیار مهربان بود. یادم می‌آید یک روز برای تمام بچه ها که در موزه صلح راوی هستند سوشی پخت. هرجا که نیازبود او در کنار جانبازان حضور داشت و در پاراالمپیک توکیو نیز همراه کاروان ورزشی ورزشکاران بود.
