رادیو رسانه‌ای گرم و قدیمی، اکنون پس از سال‌ها و با وجود ورود تکنولوژی‌های جدید همچنان مورد علاقه مردم است. بسیاری هنوز هم شنیدن برنامه‌های رادیو را به تماشای تلویزیون ترجیح می‌دهند و حس نوستالژیکش را دوست دارند. هنوز هم بسیاری از هنرمندان خودشان را وقف این رسانه شنیداری می‌کنند و بسیاری عاشقانه سال‌هاست که پای کار ایستاده‌اند و پا پس نکشیده‌اند؛ با این همه معتقدند به لحاظ مالی منصفانه با آنها برخورد نشده است.
خبرنگار ایران اکونومیست در پی انتقاد هنرمندان رادیو در زمینه دستمزهای پایین این رسانه با صحبت‌های چند پیشکسوت به نمایندگی از طیف وسیعی از فعالان این حوزه همراه شده است تا پیشنهادهایی را در این زمینه منعکس کند. آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح این گفت‌وگوهاست.
فقط دلی و به‌خاطر مردم کار می‌کنیم
اصغر سمسارزاده از پیشکسوتان رادیو درباره وضعیت دستمزدها در رادیو می‌گوید: از دستمزدهای رادیو راضی نیستیم. مسوولان به همه چیز توجه دارند به‌جز رادیو و واقعاً علتش را نمی‌دانیم. دستمزدهایی که ما در بهترین برنامه رادیو ایران مثل «صبح جمعه با شما» می‌گیریم به قدری پایین است که منِ هنرمند رویم نمی‌شود بگویم چقدر می‌گیریم. باز امثال ما در چند جا کار می‌کنند اما کسانی هستند که فقط در برنامه‌ای مثل «صبح جمعه با شما» فعالیت دارند و واقعاً نمی‌دانم چطور می‌آیند و می‌روند چون حیرت انگیز است.
او ادامه می دهد: ما واقعاً فقط دلی و به خاطر مردم کار می‌کنیم. «صبح جمعه با شما» برنامه‌ای برای مردم است که امانت به دست ما رسیده و ماهم نمی‌توانیم به هیچ عنوان برنامه را زمین بگذاریم. اگر دستمزدها از این هم کمتر بود من این برنامه را زمین نمی‌گذاشتم. افرادی مثل آقایان بیوک میرزایی، عباس محبی و ... این برنامه را زمین نمی‌گذاشتند.
این هنرمند در پایان باز هم تاکید می‌کند که ما همه به‌خاطر مردم کار می‌کنیم تا «صبح جمعه با شما» را بشنوند، یک لبخند بزنند و با ما درد دل کنند. ما یک پل ارتباطی میان دولت و مردم هستیم که خواسته‌های مردم را به شکل طنز مطرح می‌کنیم اما متاسفانه دستمزدها بسیار پایین است. امیدواریم با این گزارش شما، حداقل یک اتفاق مثبت بیفتد.
دستمزدهایمان خنده‌دار است
در ادامه با صحبت‌های بیوک میرزایی از هنرمندان پیشکسوت تلویزیون، تئاتر و رادیو همراه می‌شویم که او هم از وضعیت دستمزدها گله‌مند است و می‌گوید: دستمزدهای رادیو واقعا تاسف‌آور است. من بیشتر از ۴۰ سال است در رادیو کار می کنم اما وقتی مثلا در تلویزیون به اندازه ۱۰ دقیقه اجرا می‌کنیم، می‌توانیم حداقل ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان دریافتی داشته باشیم در صورتی که برنامه‌های رادیویی خیلی پرزحمت‌تر هستند و ما را بیشتر درگیر می‌کنند اما دستمزدهایمان واقعاً خنده‌دار است.
او سپس به ملاقاتشان با رئیس سازمان صداوسیما اشاره می‌کند و می‌گوید: آقای جبلی اخیرا به رادیو آمدند و بچه‌های ما از ایشان تقاضایی کردند که ایشان هم موافقت کردند و گفتند به عنوان پاداش و هدیه در قبال زحمات ما هدیه‌ای به ما می دهند به اندازه یک ماه حقوقمان بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان که دوستان تعدادی اسامی نوشتند و فرستادند اما به ناگهان اعلام کردند نفری ۵۰۰ هزار تومان به حسابمان می‌ریزند که ما اصلاً باور نکردیم. خودتان می‌دانید ۵۰۰ هزار تومان پول یک وعده نهار هم نیست. خلاصه ما اعتراض کردیم و گفتیم این پول را نمی‌خواهیم. من در مراسم تجلیل از سریال «آب و آتش» هم ایشان (پیمان جبلی) را دیدم و به ایشان گفتم که گفتند موافقت شده و پیگیری می‌شود و از این به بعد دست آقای بخشی‌زاده (معاون صدا) است و شما از همان طریق پیگیری کنید.
میرزایی ادامه می‌دهد: متاسفانه دوستان خواسته‌های ما را به یکدیگر پاس می‌دهند اما باز هم امیدواریم که ان‌شاءالله بانی خیر شویم و آنچه که گفتند موافقت و انجام شود اما تا الان نتیجه‌ای نگرفتیم ولی واقعاً باید یک اتفاقی در رادیو بیفتد. دوستان خودشان هم قبول دارند که دستمزدهای ما پایین است. ما کار دیگری که نداریم. من، کارمند بازنشسته رادیو هستم. ما بازیگران تئاتر و بچه‌های رادیو واقعا آدم‌های زیاده‌خواهی نیستیم. الان هم با اینکه سال‌هاست همین دستمزدها را به ما می‌دهند بازهم می آییم و کارمان را می کنیم ولی این واقعا قشنگ نیست.
بیوک میرزایی صحبت هایش را اینگونه پایان می دهد: اگر کمی منصفانه نگاه کنند ما هم عاشقانه‌تر کارمان را تحویل می‌دهیم چون حرفه ما همین است. ما کارمان را دوست داریم. کار ما فرهنگی و هنری است و به پاس این زحمات، برایمان ارزش قائل باشند و رقمی به عنوان دستمزد بدهند که حداقل آدم بتواند زندگی‌اش را بگذراند.
رادیو از همان اول مظلوم بود
منوچهر آذری از دیگر پیشکسوتان عرصه رادیو هم درباره دستمزدهای پایین رادیو می‌گوید: این، مسئله‌ای نیست که بشود با مصاحبه و گزارش حل کرد چون اگر قرار بود حل شدنی باشد، شده بود. متاسفانه از همان ابتدا و از زمانی که ۵۰ سال پیش بنده به رادیو رفتم، دستمزدهای رادیو نسبت به تلویزیون اصلا قابل قیاس نبود. همیشه در رادیو با دستمزدهای پایین ولی با عشق فراوان کار کردیم چون علاقه‌مند به کارمان بودیم. به خاطر مردم و برنامه‌ای مثل «صبح جمعه با شما» در کنار دوستانی که اکنون دیگر در میان ما نیستند و روحشان شاد. افرادی مثل آقایان: مهرپرور، منوچهر نوذری، مومنی، عرفانی و خیلی‌های دیگر که دیگر در کنارمان نیستند. نویسنده‌ها و تهیه‌کننده‌هایی که دیگر در رادیو حضور ندارند. یادشان بخیر.
او ادامه می دهد: ما خودمان یک جلسه با آقای جبلی داشتیم که اتفاقا راجع به این قضایا هم صحبت شد و حتی قرار شد به پیشنهاد آقای سمسارزاده، آقای جبلی دستور بدهند که از هنرمندان رادیو در برنامه‌های تلویزیونی استفاده شود و آقای جبلی هم مطرح کردند اما تا الان ما اتفاق جدیدی ندیده‌ایم. من خودم پس از این همه سابقه کاری اکنون فقط در رادیو فرهنگ در برنامه‌ای با عنوان «هفت کوچه» مشغول هستم که روزهای جمعه از ساعت ۹ تا ۱۱ و نیم به شکل زنده پخش می‌شود. ما برای همین برنامه رادیو فرهنگ پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها برنامه داشتیم که اخیرا اعلام کردند پنجشنبه ها نیایید و فقط جمعه ها حضور داشته باشید که وقتی ما دلیل را پرسیدیم گفتند بودجه نداریم و بهانه‌هایی از این دست آوردند.
آذری با گله از بی‌توجهی مسوولان نسبت به دستمزدهای پایین هنرمندان رادیو اظهار می‌کند: خودشان هم می‌دانند دستمزدهای ما پایین است. ما با رئیس صداوسیما خیلی صحبت کردیم و آقای جبلی هم خیلی قول‌ها به ما دادند، همین‌طور رئیس رادیو فرهنگ اما در عمل به جای اینکه تعداد جلسات ما بیشتر شود کمتر شد. همیشه دوستان به ما احترام گذاشته اند و تا به حال توهینی به ما نشده و می دانند که ما از پیشکسوتان هستیم، خیلی هم ما را دوست دارند اما دستمزدهایمان خنده دار است.
این هنرمند در پایان صحبت هایش تاکید می کند: متاسفانه رادیو همیشه مظلوم واقع شده و مظلوم مانده است و هیچکس نمی‌تواند کاری برایش بکند.
این دستمزدها برای ۱۰ سال پیش است
جواد انصافی بازیگر، نویسنده و کارگردان تلویزیون، تئاتر و رادیو هم در این زمینه می گوید: متاسفانه دیگر در رادیو فعالیتی ندارم. مدت‌ها بود برنامه «صبامک» را برای رادیو صبا با آقای محمد اوزی داشتیم که با موضوع تاثیر خنده و شادی بر سلامتی روی آنتن می رفت و به نحوی فضای نوستالژیک عبدلی و اوستا را یادآوری می‌کرد. آقای اوزی از تهیه‌کنندگان قدیمی سازمان هستند و تاکنون چندین بار نسبت به دستمزدهای ما به مسوولان انتقاد و تاکید کردند که این دستمزدها برای ۱۰ سال پیش است و واقعاً دیگر مقرون به‌صرفه نیست اما گوش شنوایی نبود. من هم به عنوان اعتراض گفته بودم اگر تغییری در دستمزدها ایجاد نشود دیگر نیستم.
این هنرمند خاطرنشان می‌کند: من دیگر از دو هفته پیش به برنامه نرفتم و ارتباطم را قطع کردم چون متاسفانه مسوولان به فکر نیستند. دستمزد من بسیار پایین است. اگر بگویم، به حال ما گریه می‌کنید اما می‌گویم. درست است که ما در یک روز چندین برنامه ضبط می‌کنیم ولی برای هر برنامه رقمی که در نظر گرفته می‌شد چیزی حدود ۶۰ الی ۱۰۰ هزار تومان بود! این در حالی است که من با ۲۰۰ هزار تومان می‌آمدم و ۲۰۰ هزار تومان برمی‌گشتم. یعنی تمام دستمزدم خرج رفت و آمدم می شد! به راحتی به تهیه‌کننده ما گفتند ما همین قدر بودجه داریم. به نظرم با این رفتار از هنرمندان و آنهایی که به کار علاقه‌مند هستند و دوست دارند کار کنند، سوء استفاده می‌کنند.
انصافی در پایان صحبت هایش اظهار می کند: من دلم برای جوانان می‌سوزد چون آنها مجبورند و کار می کنند ولی من دلیلی ندارم دیگر با این رقم کار کنم. نمی‌دانم آقای جبلی، رئیس محترم سازمان صداوسیما از این اتفاقات مطلع هستند یا خیر.
