آیا شهروندان ونزوئلا یک‌شبه یا یک‌ساله در گرداب بدبختی افتادند؟
پاسخ منفی است؟ سیاست‌های بنیان‌برانداز و توهمی هوگو چاوز و جانشینش ذره‌ذره خون اقتصاد کشورشان را ریخته و شهروندان را با بی‌خونی روبه‌رو کردند و آنها را گام به گام به سوی بدبختی و بیچارگی کشاندند.این روند ساله ادامه داشت و شهروندان به امید وعده های پوچ چاوز و جانشینش مشکلات را بردوش کشیدند. شهروندان این کشور هرگز تصور نمی کردند روز به روز بدبخت تر خواهند شد.
نشانه‌های بدبختی شهروندان ونزوئلایی کدام بودند؟ از نشانه‌های بیچارگی مردم این کشور دارای نفت این بود که نخست تورم دورقمی و در سطوح بالا تثبیت شد. در سال‌های اولیه دولت این کشور دستمزدها را افزایش می‌داد و از ذخایر باقی مانده از ارزهای بادآورده تلاش کرد دخل و خرج خانواده‌ها را به تعادل برساند، اما دیگر زورش نرسید . دراین شرایط بود که ارزش پول ملی ونزوئلا هرروز در برابر دلار تضعیف می شد و شهروندان از بیم اینکه پس اندازشان دیگر ارزشی نداشته باشد دلار پس انداز می کردند. دراین وضعیت بود که مردم ونزوئلا به مرو ر از مصرف کالاها و خدمات اساسی نیز کاستند. وقتی این وضعیت بدتر شد شهروندان این کشور به صورت دسته جمعی به کشورهای همسایه و سپس به دیگر کشورها مهاجرت کردند.
در سال‌های بعد با فرسوده شدن زیرساخت‌ها ، تامین برق و گاز و نیازهای دستگاه‌های سرمایشی و گرمایشی با مشکل روبه روشد و دولت از ساعت کار اداره‌های دولتی کاست. شوربختانه دولت ایران بر اساس تصورات نادرست از شرایط گام به گام راهبردهای ونزوئلا را از ناگزیری اجرا می کنند و این کاری است که به نظر می‌رسد در ایران اجرا خواهد شد. تازه ترین گام برای ونزوئلایی شدن بخشنامه سازمان اداری و استخدامی کشور است که دستور داده است دستگاه‌های اجرایی باید ساعت کار خدمت حضوری تمامی کارکنان خود را ساعت ۱۳ قرار دهند.
منبع: ساعت 24
