به گزارش ایران اکونومیست: نماینده سابق مجلس شورای اسلامی با توجه به برنامه هفتم، در مورد عملی شدن بندی که به رشد ۸ درصد اقتصادی اشاره کرده است چنین گفت:
اگر بنا باشد به عملکرد سیستم نگاه کنیم، نتیجه ای که خواهیم گرفت رشد یک درصد و نهایتاً دو درصد است. ولی ما به ظرفیت اقتصاد ایران نگاه می‌کنیم. ظرفیت اقتصاد ایران ظرفیت بالایی است. رشد 8 درصد انتظار عجیبی نیست و دائماً در برنامه‌های ۵ ساله رشد ۸ درصد مورد تاکید قرار گرفته است. اینطور نیست که برای اولین بار باشد. برنامه ششم را نگاه کنید رشد ۸ درصد است، برنامه پنجم هم همینطور بوده است.
پس این انتظار وجود دارد چون ظرفیت‌های اقتصاد ایران این را اقتضا می‌کند. ظرفیت نیروی انسانی ما، ظرفیت منابع طبیعی ما، ظرفیت معادن غنی ما را در نظر بگیرید. یک درصد منابع جهان در جغرافیای کره زمین و یک درصد جمعیت خشکی اما 7 درصد ذخایر معدنی جهان در این سرزمین نهفته شده است.
علاوه بر این مزیتی که ما از جهت نفت و گاز و انرژی داریم که بدمصرف، پرمصرف و حتی بیش از حد مصرف می‌کنیم اما راه برای مدیریت مصرف داریم. علاوه بر این، موقعیت جغرافیایی ماست. همین که در میان کشورهای شمال و جنوبی قرار گرفتیم که خیلی ظرفیت بالایی داریم. مهم این است که از این ظرفیت ها استفاده شود.
همین که بین کشورهای شرق و غرب قرار گرفتیم، ترانزیت کالا بین شرق و غرب داریم،
ین شمال و جنوب داریم، این ظرفیت بالایی برای ایران ایجاد کرده که از این ظرفیت باید استفاده کنیم.
جمعیت قانع چینی که به یکی دو وعده غذا در شبانه روز اکتفا می کنند را ما نداریم.
عادات غذایی مردم چینی چیست؟
در خصوص این بیانات گفتنی است امنیت غذایی ملی در درجه اول تضمین میزان مناسب مصرف مواد غذایی به خصوص در میان فقرا و در نهایت، مسئله برابری در جمعیت شهری به عنوان سیاست سه گانه در چارچوب جاری اقتصادی چین مورد توجه است.
با توجه به تاریخچه غذای چینی که به حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. مشخص شده است که در طول زمان، مردمان چینی به نوع و روشی خاص از سیستم تهیه غذا تسلط یافته اند. از گذشته تا کنون در تاریخ چین، دیده شده است که چینی های باستان دارای رژیم غذایی بسیار سالم هستند.
چین باستان از لحاظ نوع غذایی و عادت های خوراکی بسیار متفاوت بوده اند، از آنچه امروز مشاهده می شود می توان دریافت طی ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته تغذیه در چین میزان مصرف مواد غذایی و حفظ امنیت غذایی افزایش یافته است.
در ادامه غلامرضا مصباحی مقدم ارزیابی خود را در خصوص راهکارهای کلی برای حل مشکل تولید و تورم؛ اینگونه بیان کرد:
وقتی رشد اقتصادی ۷/۳ درصد را در ۱۴۰۱ داریم نمی‌توان گفت تولید متوقف است. عوامل تورم و اقتصادی و بخشی عوامل غیراقتصادی است.
آن میزانی که عوامل اقتصادی است دولت تلاش کرده در مدت دو سال مهار کند. مثلا استقراض دولت از بانک مرکزی اصلا با دوره قبل قابل مقایسه نیست و کاهش یافته است. ناترازی بانک‌ها که الان فقط 4 بانک ناتراز داریم. قبلاً بیشتر بود، کاهش یافته است. عزم دولت این است که بانک‌های ناتراز برخی اصلاح و برخی تعطیل شوند.
شجاعت به خرج می‌دهند و ظاهراً این اتفاق رقم خواهد خورد. صحبت‌های رئیس‌جمهور این را نشان می‌دهد. عامل دیگر، مسئله جهش‌های نرخ ارز که مدتی کنترل شده و وضعیت ثابتی پیدا کرده است،نشان می‌دهد حتی ترفندهایی که دلالان ارز برای افزایش قیمت ارز بکار می‌گرفتند خنثی شده است. در حال حاضر در بازار حالت حیرت به اینها دست داده است که از عوامل اقتصادی بشمار می آید. در عوامل غیراقتصادی، بحث انتظارات تورمی بالا، مطرح است.
مردم انتظار تورم بالاتر را دارند. خود این امر عامل افزایش تورم می‌شود. علاوه بر این شرایط سیاسی و مسائل سیاسی تاثیرگذار است.
روابط با غرب و برجام و توافقات و تحریم‌ها و غیره تاثیرگذار است. آزادسازی زندانیان آمریکایی یا دوتابعیتی می‌تواند تاثیرگذار باشد. اینها مسائل سیاسی و خارجی و تاثیر روانی بر روی جامعه گذاشته است. این تاثیر روانی منشا اصلی وضعیت فعلی تورم ماست.
