به گزارش ایران اکونومیست، سد امیرکبیر یک چهارم آب مورد نیاز تهران و بخشی از آب کرج را تامین می‌کند. برای پیشگیری از بروز نگرانی در جامعه و در پی آن تغییر در نحوه مصرف تصمیم‌گیری می‌شود که از بروز نگرانی جلوگیری شود، چرا که پایداری شبکه آبرسانی وابستگی معناداری با ثبات آب شرب مصرف کنندگان دارد به همین دلیل در سکوت، کار تامین آب مشترکان آغاز شد.
در حالت عادی آب سد کرج پس از رهاسازی بخشی به سوی کرج و بخشی روانه تصفیه‌خانه‌های تهران می‌شود. پس از وقوع سیلاب بی‌سابقه راه‌های موثری برای جبران آب طراحی می‌شود. هشت مترمکعب یا هشت هزار لیتر در ثانیه میزان آبی است که از سد امیرکبیر برای تهران تامین می‌شود.
مدیریت مخازن سطح تهران و تلاش برای حفظ حجم آنها مهم‌ترین اقدام بود. مخازن غرب و شمال غرب تهران با هر اقدامی باید پایدار می‌ماندند. پیگیری لحظه‌ای و حفظ سطح مخازن برای تعادل سازی آغاز شد تا تهران تشنه نماند. مدیریت تعادل فشار شبکه توزیع آب مهم‌ترین اقدامی بود که در آن روزها انجام شد.
در سومین تدبیر بخش قابل توجهی آب از سامانه شرق تهران یعنی سدهای لار، لتیان و ماملو برای غرب تهران تامین شد تا اثرات نبود سد امیرکبیر به حداقل کاهش یابد.
در پنجشنبه شب نیروهای عملیاتی وزارت نیرو شبانه خود را به محل وقوع حادثه رساندند، تجهیزات و ماشین آلات سنگین حضور داشتند و کارشناسان با بررسی موقعیت ابعاد حادثه را بررسی کردند. گروه عملیات با قطعه‌های عظیمی از گل و لای و سنگ روبه‌رو بود که خودروها در آن مدفون شده بودند.
وزیر نیرو نیز برای نظارت بر عملیات حضور پیدا کرد تدابیری به ذهن می‌رسد که هر کدام به دلایلی امکانپذیر نبود. احداث تونل جایگزین بسیار زمان‌بر است ترابری هوایی تجهیزات با توجه به کابل‌های فشار قوی ممکن نبود انفجار نیز برای ایجاد مسیر دسترسی قابلیت این را نداشت و تنها راه باقی‌مانده عبور از باتلاق ناشی از ریزش کوه بود. باتلاقی که وسعت آن ۲۰ هزار مترمربع برابر با سه زمین فوتبال بود و به راحتی ماشین‌آلات غول پیکر را با خود حمل می‌کند.
در حالی که زمان اندک بود باید عملیات به گونه‌ای پیش می‌رفت که در زمانی کوتاه مسیر آب باز شود اما این‌که ماشین‌آلات سنگین چگونه از این مسیر عبور کنند بزرگترین دغدغه بود. ابتدا تخته سنگ‌های بزرگ را در باتلاق ریخته شد تا برای تحکیم باتلاق به کار آید. سپس با خاکریزی که به سرعت تامین شد بو ا استفاده از سازه‌های بتنی و صفحات فولادی پلی روی باتلاق درست شد.
راه دسترسی به کانون ریزش‌ها باز شد بیل‌های مکانیکی روانه راه شدند تا نخستین آواربرداری‌ها صورت گیرد. جبهه دیگری همزمان گشوده می‌شود لازم بود تا از حجم آب محبوس در تالاب سد کاسته شود تا بتوان کانال رهاسازی آب را ساخت برای این کار سرانجام بین سد و انبوه آب لوله‌های پلی‌اتیلن ۳۱۵ میلی لیتری به طول ۳۰۰۰ متر و لوله‌های متعدد نواری کشیده می‌شود تا مکنده‌های قوی آب محبوس را به پشت آوارها در بستر رودخانه‌ها ریخته شود بدین ترتیب ۶۰۰ لیتر آب در ثانیه راه خود را به رودخانه پیدا کرد.
نقشه برداران به محل حادثه می‌آیند تا میزان آوار را محاسبه کنند و از آن مهم‌تر برای خروج آب محبوس شده اقدامات لازم را انجام دهند محاسبات لازم انجام می‌شود و بهترین جا برای آواربرداری منتهی‌الیه تحتانی شیب ریزش آوار است. برای گذر آن دست کم باید کانالی به عرض ۶ متر احداث شود بستر سنگی بخش فوقانی آوار تثبیت شد و فروریزی دوباره ایجاد نشد برای جلوگیری از بازگشت آوار بیل‌های مکانیکی تخته سنگ ها را به ارتفاع بالاتر می برند و پس از ۲۴ ساعت فعالیت کانال دوباره گشوده شده و آب مجدد جاری می شود.
