به گزارش ایران اکونومیست، سید وحید سمنانی ادبیات‌پژوه و شاعر در ابتدای این جلسه گفت: در خصوص تاثیر قرآن بر ادبیات فارسی باید گفت، این اثر تا حدی است که واحد درسی را هم در دانشگاه به خود اختصاص داده است.
وی افزود: نمی‌شود قرآن و ادبیات فارسی این را از هم منفک کرد. قبل از تشکیل ادبیات فارسی به این شکل، ایرانیان مانوس با آیات و روایات بودند. اساساً پیش از گشایش ایران با شمشیر، آیات بوده که دل‌های ایرانیان را فتح کرده بود. بالاخص با توجه به فساد ساسانی آیات قرآن برای آنان امیدبخش بود.
این شاعر اشاره کرد: ایرانیان نه تنها شانه به شانه بلکه جلوتر از اعراب سعی کردند اجرا کننده آیات باشند. ادیبان و شعرا هم این فضا را در نوشته‌های خود ثبت کردند، حتی شعرا سعی کردند با بن مایه‌های قرآنی مطلوب خودشان ولو حرف معشوق زمینی را بیان کنند.
سمنانی گفت: پس شعرا سعی کردند مضامین اخلاقی و دینی را در آثار بازتاب دهند. هرچند در ابتدا کم بود، اما پس از حمله مغول و رواج تصوف و توجه به نفس، این موضوع گسترش پیدا کرد.
وی افزود: سه زاویه تاثیر قرآن در شعر وجود دارد: اول "تضمین"، که عین آیه در شعر می‌آید، وجه بعدی "تلمیح" است، یعنی به خدمت گرفتن داستان در شعر، مثل داستان یوسف و زلیخا. وجه سوم "بهره از جان مایه قرآن" است، که متعالی ترین وجه است و در اشعار حافظ خیلی استفاده می‌شود. در این روش بدون اشاره مستقیم مضمون قرآنی را بیان می‌شود. شعر پارسی، قرآن را به وسیله هنر به جامعه ایرانی آورد.
به گزارش ایران اکونومیست، سی‌امین دوره نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم از ۱۲ تا ٢۶ فروردین با شعار «میخوانمت» در مصلی امام خمینی (ره) تهران برپا می‌شود. زمان بازدید از این نمایشگاه به غیر از شبهای قدر از ساعت ۱۷ تا ٢۴ خواهد بود.
