به گزارش ایران اکونومیست، دکتر سید حمید صالحی در یازدهمین کنگره کشوری سوختگی، اظهار کرد: اگر به خاطر داشته باشید روز آغاز نهمین کنگره سوختگی در سال ۱۳۹۸ در تهران مصادف با اعلام رسمی مشاهده ویروس کووید نوزده در ایران شد.
وی با بیان اینکه در دوران همه گیری کرونا فقط یک کنگره به صورت مجازی با تلاش همکاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران برگزار شد، افزود: در سالهای گذشته کنگره‌های سوختکی فرصتی بودند تا بتوانیم حداقل سالی یکبار با همکارانی که در سراسر کشور در زمینه سوختگی فعالیت دارند، دیدار کنیم و به تبادل تجربیات و آموزه‌های جدید خود بپردازیم.
صالحی ادامه داد: متاسفانه در طول سه سال گذشته از این فرصت دیدار چهره به چهره محروم شدیم، اما در سالجاری به همت همکاران در دانشگاه علوم پزشکی ایران شاهد برگزاری یازدهمین کنگره سوختگی در کشور هستیم.
وی با طرح این سوال که آیا در طول سالهای اخیر از پیشرفت در حوزه های آموزشی، پژوهشی و درمانی در حیطه سوختگی راضی هستید؟ گفت: در مقاطعی از زمان بسیار خوب پیش رفتیم، اما در سه - چهار سال اخیر به دلایل متعددی که کنترل اغلب آنها از توان ما خارج بود، پیشرفت‌مان ضعیف‌تر و در برخی مواقع نیز متوقف شد.
رییس یازدهمین کنگره کشوری سوختگی خاطرنشان کرد: از فعالیتهای برخی از دوستان در مراکز مختلف مطلع هستم و می‌دانم که آنها در تلاشی مضاعف کوشیده‌اند تا حرکت رو به جلو را ادامه دهند اما ضمن تحسین عملکرد درخشان آنان باید عرض کنم حرکت های جزیره ای در دراز مدت ممکن است نتیجه بخش نباشند.
وی با بیان اینکه برای تداوم این حرکت روبه رو جلو نیازمند همگرایی همه همکاران در سراسر کشور هستیم، افزود: در سالهای گذشته کمیته کشوری سوختگی در فواصل زمانی نسبتا منظم و با حضور بسیاری از صاحب‌نظران در وزارت بهداشت برگزار می‌شد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: در این نشست‌ها بسیاری از مسائل سوختگی مطرح و برای حل آنها تصمیم گیری می‌شد، لذا باور دارم احیای مجدد این کمیته ضروری است و در بهبود اوضاع فعلی مؤثر خواهد بود.
وی گفت: جامعه سوختگی کشور دارای هویت مستقل نیست و مرجعیت ندارد و ما حداکثر یک بار در سال با برگزاری این کنگره دیده می‌شویم. بنابراین پیشنهاد من این است که تشکیل انجمن علمی سوختگی کشور در دستور کار قرار بگیرد.
رییس یازدهمین کنگره کشوری سوختگی یادآور شد: در سال ۱۳۸۴ گروهی از همکاران در یک بیمارستان خصوصی که اغلب آنان در زمینه سوختگی فعال نبودند، انجمن علمی سوختگی را تشکیل دادند، اما در طول این سالها این انجمن هیچ گونه فعالیتی نداشته است.
