به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از دیجیتال ترندز، درون مریخ‌نورد «استقامت»(Perseverance) که در حال حاضر در حال کاوش در دهانه «جیزرو»(Jezero) مریخ است، یک جعبه کوچک با کاربردی بزرگ وجود دارد. «آزمایش استفاده از منابع اکسیژن در محل مریخ» یا «موکسی»(MOXIE) که هدف آن تولید اکسیژن از دی‌اکسید کربن فراوان مریخ است، راه را برای تأمین منابع مورد نیاز مأموریت‌های سرنشین‌دار آینده به سیاره سرخ هموار می‌کند.
در تابستان سال ۲۰۲۲، موکسی به آزمایش سریع‌ترین تولید اکسیژن خود تا به امروز پرداخت و بیش از ۱۰ گرم اکسیژن را در هر ساعت تولید کرد. این دستگاه با جذب دی‌اکسید کربن از جو، استفاده از مقداری الکتریسیته و تبدیل کردن آن به اکسیژن و مونوکسید کربن کار می‌کند. می‌توان مونوکسید کربن را آزاد و اکسیژن را حفظ کرد تا سیستم مانند یک پیل سوختی به صورت معکوس کار کند.
اخیرا موکسی دوباره راه‌اندازی شد و توانست از نقطه عطف قبلی خود پیشی بگیرد. موکسی در اوت سال ۲۰۲۲، ۱۰.۴۴ گرم اکسیژن در ساعت و در ۲۸ نوامبر، ۱۰.۵۶ گرم اکسیژن در ساعت تولید کرد. اگرچه این اکسیژن برای بیشتر مصارف زیاد نیست اما نشان می‌دهد که موکسی در مقیاس کوچک کار می‌کند و می‌توان آن را به اندازه بزرگ‌تر و کارآمدتر رساند.
ایده این است که یک نسخه بزرگ‌تر از دستگاه را می‌توان برای ماموریت‌های سرنشین‌دار آینده استفاده کرد. موشکی که از مریخ بلند می‌شود، به مقادیر زیادی اکسیژن نیاز دارد که سیستمی مانند موکسی می‌تواند آن را تولید کند. به گفته ناسا، چنین سیستمی در مقیاس بزرگ‌تر می‌تواند ۲۰۰ برابر سریع‌تر از موکسی کار کند و برای بیش از یک سال اکسیژن تولید کند.
«فارست مین»(Forrest Meyen)، عضو گروه علمی موکسی در مورد آن نوشت: هشت سال از آغاز کار من در پروژه موکسی به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه «ام.آی.تی»(MIT) می‌گذرد. در طول این مدت، من با این پروژه رشد کردم و کارم را وقف کشف و استفاده از منابع فضایی کردم. من این لحظه را به شادی و تأمل در مورد پشتکار مورد نیاز برای ایجاد فناوری‌های اساسی به منظور جهش بعدی خود به کیهان اختصاص داده‌ام.
