به گزارش روز چهارشنبه ایران اکونومیست به نقل از روزنامه فایننشال تایمز، دولت لهستان اوایل پاییز امسال اعلام کرد که شرکت آمریکایی وستینگهاوس و شرکت کره ای کی اچ ان پی (KHNP) هر کدام یک نیروگاه هسته‌ای در لهستان می‌سازند.
تاکید بر انرژی هسته ای و همکاری های بین المللی در این حوزه بخشی از تلاش های ورشو برای تضمین استقلال انرژی از روسیه است. لهستان از زمان حمله زمستان پیش این کشور به اوکراین، با افزایش هزینه های انرژی که تورم را به بالاترین حد در ۲۵ سال اخیر رسانده، دست و پنجه نرم می کند.
کشورهای دیگر نیز در پاسخ به حمله روسیه به استقبال انرژی هسته ای رفته و بعد امنیت ملی را به دیگر شاخص های انرژی هسته ای - از جمله منبع انرژی بدون آلایندگی - افزودند. انگلیس قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ عملیات احداث هشت رآکتور را آغاز کند. آلمان و بلژیک نیز به تازگی و پس از تغییر ۱۸۰ درجه ای سیاست های خود، فعالیت برخی از راکتورها را تمدید کردند.
انرژی هسته ای در لهستان از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی که دولت کمونیست وقت اقدام به مکان نمایی اولین نیروگاه هسته ای کرد با مانع روبرو شد. در سال ۱۹۸۲ ساخت نیروگاه ژارنوویتس (Żarnowiec) که به دست مهندسان شوروی طراحی شده بود آغاز اما به دلیل کمبود بودجه و اعتراض های پس از فاجعه هسته ای سال ۱۹۸۶ چرنوبیل نیمه کاره رها شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیز وعده های رئیسان جمهوری لهستان برای از سرگیری برنامه ساخت و ساز نیروگاه هسته ای محقق نشد.
در مقابل، کشورهای دیگر عضو بلوک شرق سابق راکتورهای هسته ای ساخته و مشغول افزایش تعداد آنها هستند. اسلواکی که نخستین راکتور آن ۵۰ سال پیش شروع به کار کرد، در حال تکمیل ساخت واحد سوم در نیروگاه موچووتسه (Mochovce) است. دولت مجارستان نیز در میانه تابستان امسال به شرکت روس اتم اجازه داد تا دو راکتور دیگر در نیروگاه پاکس (Paks) بسازد.
به گفته مؤسسه اقتصادی لهستان، بسته به تعداد رآکتورهایی که ساخته می شوند، انرژی هسته ای باید ۲۵ تا ۴۰ درصد از تولید برق لهستان را ظرف ۲۰ سال تامین کند.
