به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از پایگاه خبری «اسپیس»، «تیله آبی» (Blue Marble) یکی از معروف‌ترین عکس‌های همه دوران‌ها است. از این رو منطقی است که از این عکس محبوب به عنوان آزمایشی برای یک برنامه جدید و نیرومند مدل سازی آب و هوایی روی یکی از نیرومندترین رایانه‌های جهان استفاده کنیم.
محققان موسسه هواشناسی «ماکس پلانک» در آلمان بر آن شدند تا این تصویر را صرفا با استفاده از شبیه‌سازی اقلیمی و داده‌های آب و هوایی مربوط به سال ۱۹۷۲ بازسازی کنند. آنها صرفا قصد بازسازی تصویر ابرهای سفید پیرامون زمین را نداشتند، بلکه می‌خواستند آن روز در سال ۱۹۷۲ (یا حداقل الگوهای آب و هوایی آن ) را زنده کنند.
مقامات موسسه ماکس پلانک در بیانیه‌ای اعلام کردند: بر خلاف زیبایی مصنوعی نور خورشید که از زمین در لنز دوربین فضانوردان بازتاب یافته است، «تیله آبی» ما از طریق قوانین فیزیک به هم پیوسته شده است.
در حالی که فضاپیمای آپولو-۱۷ از زمین دور می‌شد، یکی از فضانوردان از داخل کپسول فضاپیما به بیرون نگاه کرد و با دیدن زمین روشن شده عکسی از آن گرفت. این تصویر از زمین در میان فضای خالی به تقویت جنبش‌های زیست محیطی کمک کرد. از این رو عجیب نیست که دانشمندان درصدد بازسازی این تصویر بر آمدند.
محققان برای این کار داده‌های آب و هوایی ماه دسامبر سال ۱۹۷۲ را گرفته و آنها را وارد یک مدل رایانه‌ای کردند. در بیانیه مزبور آمده است: ما بعد از ۵۰ سال یک پیش بینی دو روزه از تصویری فراهم کردیم که فضانوردان تصویر آن را از فضا گرفتند.
دقت بالای این تصویر بازسازی شده با جزییات ابرها بر فراز آفریقا یک دستاورد مهم در مدل سازی آب و هوایی محسوب می شود؛ بخصوص که این تصویر چیزی نیست جز تجسم اعداد و محاسبات ریاضی که توسط یک شبیه ساز رایانه‌ای انجام شده است.
