به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از وبگاه سای‌تِک‌دِیلی (SciTechDaily)، از زمان‌های بسیار دور، مردم از نمک اقیانوس به عنوان نمک سفره‌شان استفاده می‌کردند. نمک سفره به آسانی به دست می‌آید؛ اما آب دریا یک منبع غنی از مواد معدنی گوناگون است و محققان در حال بررسی این موضوع هستند که کدامیک از این مواد را می‌توان از دریا استخراج کرد. منیزیم یکی از این مواد معدنی است که در دریا فراوان است و در خشکی روزبه‌روز کاربرد بیشتری پیدا می‌کند.
منیزیم پایداری (sustainability) زیادی دارد و به همین دلیل در جذب کربن و تولید سیمان کم‌کربن و نسل جدید باتری‌ها کاربرد دارد. این کاربردها برای تولید داخلی منیزیم انگیزه ایجاد کرده است. در حال حاضر، در آمریکا، از آب دریاچه‌های نمک، که برخی از آن‌ها در معرض خطر خشکسالی قرار دارند، در یک فرآیند انرژی‌بَر برای تولید منیزیم استفاده می‌شود. وزارت انرژی آمریکا، به‌تازگی، منیزیم را در فهرست مواد ضروری برای تولید داخلی قرار داده است.
محققان آزمایشگاه ملی شمال غربی پاسیفیک (PNNL) و دانشگاه واشینگتن در آمریکا، روشی ساده برای جداسازی نمک منیزیم خالص، ماده اولیه فلز منیزیم، از آب دریا کشف کرده‌اند.
محققان در این روش، آب دریا را در کنار محلولی با هیدروکسید، روان می‌کنند. آب دریا حاوی منیزیم است و به‌سرعت واکنش نشان می‌دهد و لایه‌ای از هیدروکسید منیزیم جامد را تشکیل می‌دهد. این لایه نازک به‌عنوان مانعی برای مخلوط‌شدن محلول عمل می‌کند. تولید هیدروکسید منیزیم خالص، بدون آلودگی کلسیمی، به محققان این امکان را می‌دهد که مراحل تصفیه انرژی‌بَر و گران‌قیمت را حذف کنند.
فرآیند جدید این ظرفیت را دارد که بسیار پایدار باشد؛ به عنوان مثال، می‌توان هیدروکسید سدیم استفاده‌شده برای استخراج نمک منیزیم را در محل، با استفاده از آب دریا و انرژی‌های تجدیدپذیر دریایی تولید کرد.
حذف منیزیم برای نمک‌زدایی از آب دریا ضروری است. پیوند فرآیند جدید با فناوری‌های موجود، تبدیل آب دریا به آب شیرین را آسان‌تر و ارزان‌تر می‌کند.
