به گزارش ایران اکونومیست، تیم ملی فوتبال ایران و اعضای کادر فنی از بدو ورود به قطر با سوالات خاص رسانه‌های انگلیسی مواجه شدند؛ سوالاتی که نه در حیطه فوتبال جا دارد و نه به بازی بزرگ روز دوشنبه ایران در مقابل سه شیرها بازخواهد گشت؛ بلکه کلیشه‌هایی از شایعات فضای مجازی است که خبرنگاران رسانه‌های خاص با استفاده از آن، به دنبال تاثیر منفی بر نتایج تیم ایران برابر نایب قهرمان فوتبال اروپا است. این رسانه‌ها با تکرار یک سوال خاص به دنبال ایجاد شکافی هستند که در چند روز گذشته رسانه‌های معاند ایران از آن به عنوان «راهبرد جدایی تیم ملی از مردم ایران» یاد می‌کردند.
ایجاد حاشیه برای تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات جام جهانی به رمز مشترک برخی فعالان فضای مجازی و رسانه‌های معاندِ نظام تبدیل شده است، رمزی که هدفی جز بازی در زمین دشمن ندارد و متاسفانه برخی از پیشکسوتان و مربیان داخلی نیز در آن گرفتار شدند. گرفتار شدن خواص فوتبال ایران در این بازی موجب شده تا رسانه‌های حریف، بدون توجه به قوانین و روح حاکم بر فوتبال، عملا به دنبال طرح مسائل غیر فوتبالی در حاشیه تمرینات تیم ملی باشند. مسائلی که البته با هوشیاری کارلوس کی‌روش و بازیکنان تیم ملی در حال خنثی شدن است.
تامین خوراک رسانه‌های انگلیسی از سوی برخی خواص ورزش ایران به جنگ روانی تبدیل شده که انگلیسی‌ها اکنون بهترین استفاده ممکن را از آن خواهند کرد. این رسانه‌ها بی‌پروا و بدون توجه به قوانین حاکم بر روح فوتبال، حاشیه‌سازی را به عنوان یک اصل اساسی در دستور کار قرار داده و جنگ را به خارج از مستطیل سبز کشاندند. رفتار رسانه‌های انگلیسی و سکوت مجامع ورزشی جهان، نشان از آن دارد که شعار «جدایی سیاست از ورزش» تا زمانی مهم خواهد بود که سود برخی از قدرت‌های غربی در آن نباشد اما زمانی که پای منافع این قدرت‌ها در خطر باشد بدون شک این شعار به فراموشی سپرده خواهد شد؛ اتفاقی که در چند روز اخیر در حاشیه تیم ملی فوتبال ایران به خوبی نمایان شد.
البته این ترفند برای رسانه‌های خاص طرح جدیدی نیست بلکه آنها در چند ماه گذشته به بهانه‌های مختلف طرح حذف تیم ملی از جام جهانی را کلید زده و بعد از ناامیدی از آن، اکنون رویه متفاوتی را در پیش گرفته و با برجسته‌سازی شایعات فضای مجازی ذهن بازیکنان ایران را هدف قرار دادند.
به نظر می‌رسد چند دلیل مهم را در پشت پرده اهداف این رسانه‌ها نهفته است. دلیل نخست برای این کار گرفتار کردن بازیکنان و کادر فنی در بازی رسانه‌ای است که موجب بر هم خوردن تمرکز آنان در دیدار نخست یوزهای ایرانی در جام جهانی شود. این رسانه‌ها با چنین ترفندی به دنبال تعیین نتیجه بازی در خارج از زمین فوتبال هستند.
دلیل دوم برای این کار حضور خبرنگاران اجاره‌ای است که در مسیر برنامه‌های معاندین ایران در قطر حرکت می‌کنند، معاندینی که از اغتشاشات پراکنده اخیر ایران ناامید و به دنبال ضربه زدن به تیم ملی فوتبال در جام جهانی هستند. هر چند که دولت قطر در چند روز گذشته دست رد به سینه شماری از خبرنگاران رسانه‌های معاند ایران زد اما آنها با بهره‌گیری از دلارهای کشورهای خاص به دنبال ایجاد حاشیه و ضربه زدن به ایران هستند.
یکی دیگر از مهمترین دلایل ایجاد چنین جنگ روانی، ترس از قدرت یوزهای ایرانی و توانایی بالای کادر فنی این تیم است که به خوبی از مشکلات فوتبال جزیره آگاه هستند. پاسخ کی‌روش به خبرنگار اسکای نیوز و سکوت این خبرنگار در برابر سرمربی تیم ایران نشان داد که دستیار اسبق فرگوسن به خوبی فوتبال و روحیات انگلیسی‌ها را شناخته و برای جنگ روانی آنان آماده است.
با وجود این پیش‌فرض‌ها، سوالی که اکنون مطرح می‌شود این است که نقش فیفا به عنوان نهاد متولی برگزاری جام جهانی فوتبال در قطر چیست و چرا کمترین اخطاری به چنین رسانه‌های داده نمی‌شود؟ چرا فیفا به دلیل مسائل ملی و قوانین داخلی برخی تیم‌های مختلف فوتبال ایران و برخی دیگر از کشورها را تا آستانه محرومیت و حتی تعلیق پیش برده، در برابر سیاست رسانه‌ای حاشیه‌ساز روباه پیر سکوت کرده است؟ چه کسی مجوز طرح سوالات سیاسی را به خبرنگاران ورزشی در حاشیه نشست‌های خبری به اصحاب رسانه خاص می‌دهد؟
و اینکه چرا فدراسیون بین‌المللی فوتبال که یکی از اصول اساسی خود را بر بازی جوانمردانه بنا نهاده باید در برابر حاشیه‌های غیر فوتبالی رسانه‌های انگلیسی سکوت کرده است؟ آیا این سکوت حکایت از یک بام و ۲ هوای این نهاد بین‌المللی ورزش دارد؟
دیدار ایران و انگلیس تا کمتر از ۲۴ ساعت دیگر به پایان خواهد رسید و سوای نتیجه آن، آنچه در ذهن هواداران فوتبال در کشور قطر باقی می‌ماند چشم پوشی فیفا از اتفاقاتی است که فدراسیون جهانی فوتبال آن را برای یک کشور «میوه ممنوعه» تعریف کرده اما برای دیگر کشورها منع خاصی ندارد.
