به گزارش ایران اکونومیست، محمد صالح‌علا برای درگذشت امیرهوشنگ ابتهاج در متنی نوشت: «ساعتی پیشتر بمن خبر دادند، آقای ابتهاج نازنینمان، عازم عالم ناز شده‍‌اند، می دانید که من از نان آوران شب‍‌ام، شاید بقول یاسپرس این تواتر است، که دیشب همین هنگام، نامه ای برای او نویساندم، آقای ابتهاج جان لطفا نمیرید، اگر هم اراده کرده اید عازم عالم ناز شوید، خواهش می کنم یواش بمیرید تا من هم فرصت داشته باشم بشما برسم، شرم دارم پس از شما اینجا مانده باشم، زندگی تقصیر کسی نیست، اما دیگر برایم حوصله ی ماندن نمانده است، امشب خبر دادند او هم عازم خواب خوش شده، چه خوب است که شب است، واقعیت تاریکی را من روی شب کشیده ام، تا ستاره هایی مانند او دیده شوند، الان هم گرفتارم میروم گریه کنم، بی واژه شعر واهه جان را زمزمه کنم، تا تو بودی دست‌هایت بوی گل سرخ می دادند، حالا که نیستی گل‌های سرخ بوی دستهای تو را میدهند.»
به گزارش ایران اکونومیست امیرهوشنگ ابتهاج زاده ۶ اسفند ۱۳۰۶ متخلص به سایه، شاعر و پژوهشگر ایرانی است که بسیاری پرداخت زبانی وی را در اشعارش به حافظ نزدیک می‌دانند. از جمله آثار وی می‌توان به «نخستین نغمه‌ها »، «سراب»، «سیاه‌مشق»، «زمین» و «حافظ به سعی سایه» اشاره کرد.
