(ایسنا)،، از قدیمی‌ترها که می‌پرسی؟ با شنیدن نام یلدا پر می‌شوند از خاطراتی که همه‌اش مانند آجیل شب یلدا شیرین است، ترد و خوشمزه، خاطراتی از شاهنامه‌خوانی، از نَقل‌هایی که نُقل می‌شد و کام و دل را شیرین می‌کرد.
قدیمی‌ترها، سنت‌هایی داشتند، هرکدام بهانه‌ای برای بودن با هم، برای دل‌داری، دلجویی، همراهی و خندیدن و خندانیدن.
یکی از همین قدیمی‌ها، از هنرمندان عرصه‌ی تئاتر و سینما، گفت: هیچ‌سنت و آیینی، بی‌علت پایه‌گذاری و ایجاد نشد.
«رحیم هودی»، در جلسه‌ی بررسی آیین‌های ایرانی گفت: شب یلدا هم، یک هم‌نشینی بود برای اینکه مردم آماده شوند برای زمستان، آن روزهایی که زمستان برف زیادی داشت و سرمای سوزناک.
هودی ادامه داد: دور هم که می‌نشستیم، بزرگترها پس از همه‌ی حرف‌ها و نقل‌ها، از مشکلات و دردهای یکدیگر آگاه می‌شدند و پیش از آنکه زمستان مشکلات افراد را بیشتر کند، دست به‌دست هم می‌دادند تا از مشکل بکاهند.
این هنرمند کشور گفت: آن روزهای قدیم، اگر چه سخت بود و بی‌امکانات، اما مردمانش با همه‌ی سختی‌ها شاد بودند و دل‌خوش، این دل‌خوشی‌ها دنیا دنیا ارزش داشت و همین بود که امروز همه از دیروز خوب می‌گویند.
هودی با تاکید بر لزوم احیای سنت‌ها و آیین‌های ملی، گفت: خیلی از جوانان امروز شاید باورشان نشود وقتی می‌گوییم زمستان‌ها در شیراز باید یخ حوض را می‌شکستی تا آب برداری! آن روزها، سرما آنقدر شدید بود که هر سال مردم باید حوضخانه را مرمت می‌کردند، با ساروج، محکم می‌کردند.
وی افزود: آنوقت‌ها همه از سعدی و حافظ و شاهنامه می‌خواندند و این خواندن‌ها، حرف‌ها و گفته‌ها، همه را به فکر و اندیشه فرو می‌برد، یک نوع آگاهی‌بخشی بود، ایجاد سئوال و تلاش برای یافتن پاسخ سئوالات.
هودی تصریح کرد: آن روزها آب کم‌نبود، اما به‌دست‌آوردن آب سخت بود و مردم به‌خوبی قدر آب را می‌دانستند، قدر همه چیز را بیشتر می‌دانستند چون به‌دست آوردن، سخت بود، مردم یکدیگر را بیشتر می‌دیدند، دیدن نه اینکه به چشم صورت، به‌دل، یکدیگر را بیشتر حس می‌کردند و از احوال هم مطلع بودند.
وی خاطرنشان کرد: البته همه‌ی ایرانیان انسان‌هایی صبور و نوع‌دوست هستند اما امروز اگر دقت کنیم، تلویزیون بین اعضای خانواده هم فاصله انداخته و اگر زمانی برای جمع شدن دور یک سفره و صرف یک وعده غذا پیدا کنیم، تنها لقمه‌ی اول را شاید متوجه باشیم که چه خورده‌ایم، باقی غذا چشممان به صفحه‌ی تلویزیون است و حتی غذا را نمی‌فهمیم چه رسد به کسانی‌که کنارمان بر سر سفره نشسته‌اند!!
هودی در خصوص آیین حافظ‌خوانی شب یلدا نیز گفت: البته خیلی قبل‌ترها شاهنامه‌خوانی بود، بعد به حافظ‌خوانی بدل شد و این هم برای پند گرفتن بود، برای فعال کردن سئوال در ذهن انسان‌ها، برای گفتن از مسائلی که جهت‌گیری انسانی داشت.
این هنرمند با ابراز تاسف، تصریح کرد: امروز حافظ هست، دیوان حافظ را می‌توان نه یکی که چندجلد، در همه‌ی خانه‌ها یافت، اما آنچه نیست یا کم است، حافظ‌خوانی است، آن روزها با حافظ و شاهنامه‌خوانی، ادبیات و شعر و دانش ایران یادآوری می‌شد، گرچه تنها چند ساعت.
هودی گفت: اینکه شب‌یلدا خوردنی‌هایی را فراهم می‌کردند که طعم شیرین داشته باشد، برای اینکه چیزی خورده باشند نبود، برای این بود که یادمان باشد نعمت‌های خداوند چیست، شاکر باشیم که چه نعمتی هست و می‌توانیم در کنار هم با شادی آن نعمت را قسمت کنیم.
این هنرمند شیرازی تصریح کرد: شب یلدا و آیین‌کنار هم بودن شب یلدا، تاکیدی است بر بزرگداشت بزرگترها و احترام به آنان و توجه به کوچکترها و جوانان و انتقال تجربه‌ها به این‌ها.
هودی گفت: یلدا شب هم‌نشینی، همدلی، همراهی و زمانی برای خندیدن و شاد بودن است، برای شاکر بودن به درگاه خداوندی که نعمت‌های فراوانی را به ما ارزانی داشته و باید این آئین را با فخر، گرامی بداریم و به آیندگان انتقال دهیم.
این هنرمند خاطرنشان کرد: باید زمینه‌ای فراهم کرد که خانواده‌ها، یلدا را خانوادگی برگزار کنند، همه‌ی فامیل، کنار هم، در یک جا، برای هم، برای رسیدگی به حال هم، باخبری از هم و شاد بودن با هم.
براساس این گزارش، این جلسه با همت انجمن دوست‌داران میراث فرهنگی فارس، انجمن دوست‌داران حافظ و خبرگزاری مهر در شیراز برگزار شد.
