به گزارش ایران اکونومیست، حجت‌الاسلام والمسلمین کاکایی در سومین نشست حسینیه حکمت که به مناسبت دهه محرم برگزار شد، به طرح بحثی درباره روایت عارفان درباره واقعه عاشور پرداخت.
وی اساسِ صحبت‌های خود را بر محور جهاد در عاشورا قرار داد و عنوان کرد: جهاد یکی از فروع دین است که به تقابل و مبارزه با دشمنانِ اسلام برمی‌گردد. بنابراین، کسی که به جهاد می‌پردازد، نه از سر اجبار، بلکه با انتخابِ شخصی خود است که شهادت و فانی شدن در راهِ خدا را برمی‌گزیند.
از منظرِ این استاد حوزه، جهاد یک عملِ عبادی بوده و بر باطن انسان اثر می‌گذارد، مثل نماز و روزه که روی درون افراد کار می‌کند، در نتیجه جهاد نیز نوعی سلوک است.
وی ضمنِ اشاره به تقسیم جهاد به جهاد اکبر و جهاد اصغر، اوجِ امکانِ جهاد را جهادِ با نفس دانست که در امام حسین علیه السلام و خاندان پاکش، در صحرای کربلا و روز عاشورا، به تجلّی و تحقّق می‌پیوندد.
این استاد حوزه بیان کرد: جهاد دری از درهای بهشت است که خداوند آن را نه برای همه انسان‌ها و نه حتی برای تمامی اولیاء، بلکه تنها برای اولیای خاصّ خود گشوده است. لذا می‌بینیم که خداوند بابی را بر امام حسین (ع) باز کرد که سرش برای همیشه بر نیزۀ گلبانگِ سربلندی برافراشته است.
کاکایی از روایتِ عارفان و عاشقان و شاعرانِ بزرگی چون مولانا از واقعۀ عاشورا و شأن و شخصیت حضرت امام حسین(ع) سخن گفت، افزود: مولانا در مثنوی، عزاداران حسینی را که به راه و رسم امام حسین وفادار نیستند نقد می‌کند و در اشعارش می‌گوید که اگر شما حرف حسین را نمی‌دانید و نمی‌فهمید، برخود عزاداری کنید نه بر امام حسین! پس عزا بر خود کنید ای خفتگان/ زانکه بد مرگیست این خواب گران.
وی در پایان، به اهمّیت و ارزش عزاداری و گریستن بر مصیبتِ کربلا، پرداخت و خاطرنشان کرد: در کتاب «گلبانگ سربلندی»، ده درجۀ اشک برای امام حسین علیه السلام را شرح داده‌ام. بنابراین گریه برای امام حسین(ع) و اصحابش خوب و ثواب است و کسی که اشک را نمی‌شناسد، به قول مولانا، نمرده از جانب من بر او نماز کنید.
