دکتر کامیار محدث- همان‌طور که ایشان در مصاحبه خود ذکر کردند، امکان کاهش نرخ تورم در ایران
به چهار درصد در قالب یک برنامه میان‌مدت پنج تا هفت ساله وجود دارد که
پژوهش‌های تئوری و تجربی این موضوع را تایید می‌کنند. به لحاظ تجربی در این
زمینه می‌توان از تجربیات موفق کشورهای دیگر نام برد. به عنوان نمونه نرخ
بالای تورم در کشور برزیل از سال ۱۹۹۷ و طی یک دوره چهار تا پنج ساله به
زیر چهار درصد رسید. همچنین عراق قادر به کاهش نرخ تورم 5/53 درصدی خود در
سال ۲۰۰۶ به 5/5 درصد در سال ۲۰۱۳ شد (منبع آمارها: صندوق بین‌المللی پول).
اما
اگر بخواهیم به طور ویژه‌تر به اقتصاد ایران بپردازیم، می‌توان به مقاله
پژوهشی مشترک اینجانب با پروفسور هاشم پسران و پروفسور هادی صالحی اصفهانی
در زمینه صادرات نفت و رشد اقتصادی کشورها اشاره کرد (منتشره در Journal of
Applied Econometrics). این پژوهش اثرات طولانی‌مدت «صادرات نفت»، «تورم» و
سایر متغیرهای کلان اقتصادی را بر رشد اقتصادی کشورها مورد مطالعه قرار
می‌دهد. نتایج این تحقیق حاکی از اثرات مثبت صادرات نفت بر رشد اقتصادی
کشورهای ایران، عربستان سعودی، کویت و کشورهای آمریکای لاتین از جمله
ونزوئلا است. علاوه‌بر این، مقاله پژوهشی مشترک دیگر بنده با پروفسور پسران
(منتشره در سال جاری) حاکی از آن است که از سال ۱۳۳۸ تا کنون، نفت نقشی
اساسی در اقتصاد ایران داشته و آثار مثبت فراوانی را در کشور به جای گذاشته
است؛ اما اکنون زمان آن رسیده که ایران اقتصاد خود را تنوع بخشد و تولیدات
گوناگونی داشته باشد. هر چند که این مهم هم اکنون تا حدی در حال انجام
است؛ ولی باید بیشتر و بیشتر به آن پرداخته شود تا وابستگی تولید ناخالص
ملی ایران به درآمد نفت و اثرات منفی نوسان قیمت جهانی نفت بر اقتصاد کشور
کاهش یابد.
