به گزارش ایران اکونومیست، پژوهشکده مطالعات توسعه سازمان جهاد دانشگاهی تهران، نخستین همایش «توسعه عادلانه» را در 24 محور توسعه عادلانه و ضرورت‌های آن را در مهر ماه 1401 برگزار می‌کند. تعریف توسعه عادلانه و اهداف آن (برداشت‌ها، نگرش‌ها و کارکردها)؛ امکان توسعه عادلانه؛ توسعه عادلانه و تأمین اجتماعی؛ دولت و توسعه عادلانه؛ جایگاه مفهوم توسعه عادلانه در نظریات توسعه؛ توسعه عادلانه و کشورهای درحال توسعه؛ توسعه عادلانه و مردم‌سالاری؛ توسعه عادلانه و تفکر علمی؛ توسعه عادلانه و فقرزدایی؛ منحنی تعقیب در توسعه عادلانه، از جمله محورهای 24 گانه این همایش است.
از دیگر محورهای این همایش می‌توان به توسعه عادلانه و برابری؛ توسعه عادلانه در جمهوری اسلامی ایران؛ توسعه عادلانه و جهانی‌شدن؛ توسعه عادلانه و بسترهای نهادی؛ توسعه عادلانه و شاخص‌های آماری؛ توسعه عادلانه و نیروی‌کار؛ توسعه عادلانه، محیط‌زیست و مواهب طبیعی؛ توسعه عادلانه و نوآفرینی؛ توسعه عادلانه و ویژگی‌های روانشناختی متناسب؛ توسعه عادلانه و سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی؛ توسعه عادلانه و عارضه فساد؛ توسعه عادلانه و برنامه‌ریزی؛ نظریه‌های عدالت و توسعه عادلانه؛ و علل مخالفت با توسعه عادلانه اشاره کرد.
از اقتصاددانان، عدالت‌پژوهان، توسعه‌دانان و سایر دانشمندان و محققین حوزه علوم انسانی دعوت می‌شود تا مقالات خود را حداکثر تا تاریخ 25 تیرماه 1401 به دبیرخانه نخستین همایش «توسعه عادلانه» به نشانی خیابان 16 آذر، خیابان ادوارد براون، پژوهشکده مطالعات توسعه، پلاک 20 ارسال و یا با شماره تماس 66977800- 021 تماس بگیرند.
از آنجا که عدالت، مسأله فکری متفکران و موضوع خواست اجتماعی آحاد جامعه بوده و در ادیان توحیدی به آن تأکید شده و در ایران هم به یکی از اصول ممیزه پیش و پس از انقلاب اسلامی تبدیل شده است، لازم است تا در نظام برنامه ریزی توسعه کشور به عنوان راهنما در نظر گرفته شود.
در سال‌های اخیر نیز با تأکید مقام معظم رهبری بر موضوع عدالت و پیشرفت، لازم شده تا محافل علمی با مداقه در چرایی و چیستی عدالت از یک سو و چگونگی اجرای آن از سوی دیگر، امکان ایجاد یک اجماع قابل قبول برای تبیین توسعه عادلانه و اجرای آن را فراهم آورند.
در رویکردِ غالب توسعه‌دانان، هدف اصلی توسعه رفع فقر، کاهش نابرابری و افزایش رفاه یا به بیان دیگر گسترش عدالت و رشد است. با این وجود برخی نحله‌های منسوخ، رسیدن به اهداف توسعه و عدالت را به‌طور همزمان ممکن نمی‌دانند و با طرح شعارگونه‌هایی نظیر تفکیک تولید و توزیع، بعضاً انعکاس‌هایی هم هنوز در ایران دارند. در حالی‌که بررسی‌های علمی، جامعه شناختی و مطالعات دینی حکایت می‌کند که دستیابی توأمان به دو ارزش توسعه و عدالت هم خواست مردم بوده و هم مورد تأکید آموزه‌های عقلی و دینی است. بر این اساس لازم است تا متفکران و محققان اقتصادی، اجتماعی و سیاسی با کنکاش در ابعاد موضوع و تعاطی افکار، این امکان را به وجود آورند که نظام تدبیر امور کشور در سطوح اجرایی، قانون‌گذاری و قضایی، فهم درستی از چرایی و چیستی توسعه عادلانه و چگونگی اجرای آن کسب کرده و زمینه اجرایی شدن این مطالبه ملی فراهم شود.
