به گزارش ایران اکونومیست، عباس محمدی با انتقاد از اینکه گردشگری بی رویه و غیراصولی در استانهای گیلان و مازندران به عوامل تخریب این منطقه اضافه شده اظهارکرد: به عنوان مثال جنگل سی سنگان که یک جنگل جلگه‌ای و زیستگاه شمشاد است زیر فشار گردشگری قرار گرفته و نهال‌های کوچک آن دیگر قدرت رویش ندارند.
این فعال محیط زیست معتقد است که احیای جنگلها از مسیر کارهای سازه‌ای و نهال کاری‌های غیربومی و نسخه‌های خارجی امکانپذیر نیست و بهترین کار کم کردن فشار از روی جنگلهاست تا طبیعت کار خودش را انجام دهد.
وی که در برنامه‌ای رادیویی سخن می‌گفت با بیان اینکه اهمیت جنگل برای انسان کاملاً واضح است، این را هم گفت که هر کسی به صورت غریزی نسبت به جنگل یک احساس خوب و همبستگی دارد و با دیدن آن شادمان می‌شود.
محمدی متذکر شد: تصور عموم مردم و کارشناسان از جنگل چیزی شبیه به جنگلهای آمازون و جنگلهای انبوه آفریقایی است درصورتیکه تعاریف مختلفی از جنگل وجود دارد مثلاً یکی از تعاریف معتبر جنگل، منطقه‌ای است که حداقل ۵ هزار متر مساحت داشته و ۱۰ درصد آن پوشیده از درختان با ارتفاع ۵ متری باشد لذا از این بابت باید خوشحال باشیم که در بیشتر استانهای کشورمان جنگل یا لکه‌های جنگلی داریم.
به گفته این فعال محیط زیست، طبق قوانین داخلی، تغییر کاربری و واگذاری جنگلهای دست کاشت و پارک‌های جنگلی مطلقاً ممنوع است مثلاً ما در منطقه چیتگر و لویزان پارک جنگلی داریم که مطلقاً نباید واگذار شوند.
محمدی همچنین با بیان اینکه آگاهی و عرق محیط زیستی مردم و مسئولان نسبت به سالهای قبل خیلی بیشتر شده، این را هم گفت که با وجود همه کوتاهی‌های برخی مسئولان اما در سالهای اخیر شاهد یک چالاکی و فعالیت بیشتری در مدیران دولتی نسبت به کنشگران محیط زیست و خود مسئله محیط زیست هستیم.
وی معتقد است که احیای جنگلها از مسیر کارهای سازه‌ای و نهال کاری‌های غیربومی و نسخه‌های خارجی امکانپذیر نیست و بهترین کار کم کردن فشار از روی جنگلهاست تا طبیعت کار خودش را انجام دهد.
این فعال محیط زیست در پایان سخنان خود با بیان اینکه آتش روشن کردن در جنگلها عناصر حیاتی خاک را از بین می‌برد و عامل آتش سوزی‌های گسترده در جنگلها و مراتع است تأکید کرد: مردم از روشن کردن آتش در جنگلها جداً خودداری کنند.
