ذیحجه و قربانی آئینی است که در اغلب ادیان و مذاهب دنیا وجود دارد .
کد خبر: ۴۲۱۲۷
به گزارش ایران اکونومیست, قربانی شاید همانند دیگر بخشش ها و عطاها که ایمان
آدمی را می آزماید برای سنجش میزان گذشت انسان از مالکیت ها و تملک هاست، و
شاید برای آشکار شدن صدق نیت ها . عید قربان بر نماد قربانی بزرگ ابراهیم
استوار است.
قربانی، امروزه به ویژه در میان مسلمین با هدف و انگیزه
تقرب و یا عمل به نذر است و منحصراً با ذبح حیوانی که برای مراسم در نظر
گرفته شده است به انجام می رسد ولی در گذشته های دور و در میان قبایل
گوناگون با انگیزه ها و شیوه های متفاوتی (از قبیل قربانی کردن حیوان و
انسان) انجام می یافته است.
انگیزه ها واهداف قربانی در میان قبایل
و طوایف دوره باستان که بیشتر آنان ارباب انواع ( خدای خورشید، آسمان،
زمین، ماه، باران و...) را می پرستیدند شامل موارد زیر بوده است:
•ایمنی
از خشم خدا و طلب یاری از او: مومنان در جریان عبادت خود را به مذبح که در
جلوی معبد قرار داشت می رساندند و به وسیله قربانی و نماز از خشم خدا
ایمنی می یافتند و یاری او را جلب می کردند.
•قربانی انسان به خاطر دوستی: که گاه افراد انسانی قربانی می شدند.
•جلب
خشنودی خدایان: انسان دوره باستان به واسطه آنکه خود را در برابر طبیعت
ناتوان و رویدادهای آن را خارج از اختیارات خود و در مقابل منافع خود می
دید همواره برای برآوردن خواستهایی نظیر رویش محصول، یافتن شکار، بارش
باران، فرونیامدن صاعقه و امثال اینها برای الهه های این پدیده های طبیعی
قربانی می کرد.
•هنگام شیوع بیماری: هنگام شیوع بیماری های خطرناک
در "ماسالی" ، یکی از بینوایان شهر را جامه مقدس می پوشاندند و از بیت
المال اطعام می کردند و سپس او را با شاخه های مقدس می آراستند و در میان
مردمی که تصور می کردند با این عمل گناهانشان بخشوده می شود، او را از
بالای صخره به زیر می انداختند.
•هنگام قحط و غلا: مردم "آتن "
هنگام قحط و غلا در شیوع طاعون و امراض دیگر یک یا چند نفر از افراد بشر را
قربانی می نمودند تا شهر خود را پاک سازند.
•برای پیروزی در جنگ: سپاهیان قبل از آغاز جنگ برای پیروزی خود قربانی تقدیم می کردند.
•تطهیرمحل تشکیل مجالس عمومی:در آتن برای تطهیر محل تشکیل مجالس عمومی خوکی قربانی می کردند.
•گریزاندن
ارواح تبهکار و مصیبت: این آئین به ویژه در میان رومیان انجام می گرفت.
دسته ایی برگرد چیزی که می بایست پیراسته شود می گشتند و نماز می گزاردند و
قربانی می کردند و بدین گونه ارواح تبهکار را می پراکنده، مصیبت را می
گریزاندند. این عمل به ویژه برای محصول، رمه، سیاه و شهر به کار می رفت.
•دفع بحران بزرگ: بعضی از اقوام باستانی به هنگام بحران های بزرگ، کودکانی تا سیصد تن را در عرض یک روز قربانی می کردند.
•کفاره گناهان: در حالات یهود می خوانیم که آنها برای کفاره گناهان خویش قربانی می کردند. شیوه
های قربانی به طرق گوناگونی نه شاید به گوناگونی انگیزه ها و اهداف آن
انجام می گرفت که پرتاب کردن از صخره، استفاده از تبردو دم و سوزاندن
قربانی از این روش هاست.