به گزارش ایران اکونومیست, اينكه روز گذشته حسن روحاني، در هفتمین همایش ملی نخبگان، تاكيد كرد كه در عرصه سياست خارجي در مدت زمان 50 روز برابر 500 روز كار كرده يعني دستاورد هر روز معادل 10 روز بوده است. به عبارتي در طول يكسال، به اندازه 10 سال و بعد از چهارسال، در حوزه سياست خارجي، دستاوردي بالغ بر 40 سال كار خواهد داشت.
اين ادعا قابل تامل است. بايد ديد در 34 سال انقلاب اسلامي چه توفيقي داشتيم كه اگر روحاني بخواهد ملتزم به صحبت خود باشد در پايان دوره رياست جمهوري اش، دولت بايد به اندازه 34 سال دستاورد داشته باشد. اعتقاد دارم اين حرف‌ها يا نبايد زده شود يا اگر از سوي مسئولان بالا رتبه مطرح مي‌شود همراه با شاخص و قابل ارزيابي باشد. اين درست نيست كه هر دولتي روي كار مي‌آيد تنها اقدامات خود را ببيند و توجهي به دستاوردهاي دولت‌هاي گذشته نداشته باشد. نقد ما به دولت قبلي هم همين بود.
دولت احمدي‌نژاد اعداد و ارقامي را در حوزه‌هاي مختلف مطرح مي‌كرد كه خلاف واقعيت‌هاي جامعه بود و هم قابليت ارزيابي نداشت. صحبت‌هاي روحاني در جمع نخبگان و طرح اين موضوع كه در 50 روز اخير در بخش سياست خارجي، به اندازه 500 روز اقدام شده در گروه همان شعارهايي قرار مي‌گيرد كه يا خلاف واقعيت است يا قابل ارزيابي نيست. رئيس‌جمهور بايد تعريف كند منظورش از روز و كار دقيقا چيست. زماني كه ادعا مي‌كنيم دولت در 50 روز اخير برابر 500 روز كار انجام داده است بايد قابليت ارزيابي وجود داشته باشد.
بنابراين مسئولان بايد سخني بگويند كه شاخص داشته و اين شاخص از سوي همه قابل اندازه‌گيري باشد. به هر حال ما منتظريم، روحاني بگويد در اين مدت چه توفيقي به‌دست‌آورده‌اند كه مي‌توان آن را همتراز با كار در 500 روز دانست. البته براي اين كار لازم است مقايسه‌اي هم صورت بگيرد و تنها با اقداماتي در گذشته مي توان مقايسه‌اي درست داشت. با اين حساب لازم است روحاني بگويد در گذشته چه توفيق و ناكامي‌هايي داشتيم و در مقام مقايسه با آن به دستاوردهاي خود در اين حوزه اشاره كند.
خوشبختانه روحاني اين ادعا را تنها در سياست خارجي داشته و اميدواريم در آينده، چنين ادعايي در مسائل اقتصادي، صنعتي و فرهنگي و غيره نداشته باشد زيرا اگر مطرح شود، دولت در پايان عمر خود بايد دستاوردي معادل 40 سال داشته باشد و به مردم گزارش دهد. به عبارتي با تخفيف، روحاني در چهار سال تصدي در رياست‌جمهوري دو برابر دستاوردهاي نظام پس از انقلاب، كار انجام دهد.
همچنين رئيس‌جمهور در گفت وگو‌ها و سخنراني‌هاي مختلف دولت خود را نقدپذير دانست اما بلافاصله بعد از آن تاكيد كرد نبايد نقد نيش‌دار باشد. به روحاني پيشنهاد مي‌كنم با منتقدانش جلساتي برگزار كند تا به نقد و سوالات آنان پاسخ دهد. اين اقدام حكايت از سعه صدر دارد. البته رئيس‌جمهور مي‌تواند طبق قانون با آنان برخورد كند اما نقدپذيري كه شعار دولت يازدهم است بايد از بالاترين سطح شروع شود.
روزنامه قانون
