به گزارش ایران اکونومیست, يكي از اختلالات رفتاري "عصبانيت" مي باشد. عصبانيت يكي از رفتارهاي كاملا طبيعي در انسان سالم است و ليكن مي تواند از كنترل فرد خارج شده و به شكل ويرانگري ظاهر شود و مي تواند مشكلاتي در كار، ارتباطات اجتماعي و وضعيت كلي زندگي ايجاد كند. ممكن است كار به جايي برسد كه ما احساس كنيم اسير هيجان قدرتمندي هستيم كه نمي توانيم از آن اجتناب كنيم.
عصبانيت هيجاني فراگير است كه بيشتر به ذهن مي آيد. خشم نه تنها پرشورترين هيجان، بلكه خطرناك ترين هيجان نيز هست. تقريبا نيمي از رويدادهاي خشم، فرياد كشيدن يا جيغ كشيدن را شامل مي شود. خشم افراد را نسبت به بي عدالتي ديگران حساس تر مي كند و مبارزه و احساس كنترل، به سمت غلبه كردن بر مانع ناموجه يا اصلاح كردن آن هدايت مي شوند. اين حمله مي تواند كلامي يا غير كلامي و مستقيم يا غير مستقيم باشد. خشم از مانع به وجود مي آيد مثل زماني كه فرد برداشت مي كند كه نيروهاي بيروني در برنامه ها، هدف ها يا سلامتي او اختلال ايجاد مي كنند.
خشم همچنين از خيانت در امانت، مورد بي اعتنايي قرار گرفتن، مورد انتقاد قرارگرفتن، بي ملاحظه گری ديگران و رنجش انباشته شده ناشي مي شود. اساس خشم اين عقيده است كه اوضاع آن گونه كه بايد باشد نيست. مانع، اختلال يا انتقاد ناموجه هستند.
با جلوگيري از ظهور خشم در قالب كلمات يا اعمال، احساس عصبانيت در ذهن ما باقي مي ماند و مدام ما را تحت فشار قرار مي دهد. بنابراين عصبانيت دروني ادامه دارد. صدمه اي كه به ما خورده به قدري بزرگ است كه ممكن نيست آن را فراموش كنيم يا ناديده بگيريم. به هر صورت ما انسان هستيم و چنين موقعيت هايي براي همه پيش مي آيد، اما حقيقت اين است كه اين گونه احساسات منفي به طور ثابت صداي زنگ خطر را برای ما مي نوازد. بهتر است كه هر چه زودتر خود را از قيد آنها رها سازيم.
برای فرونشاندن خشم دستورالعمل هایی وجود دارد از جمله اینکه احساسات دروني خود را نزد بعضي از دوستان نزديك كه به ايشان اعتماد داريم بيان كنيم. با تخليه احساسات دروني خود به اين طريق احساس سبكي و آسوده شدن خواهيم كرد.
یک روش دیگر این است که احساسات خود را بنويسيم. آنچه ما را آزرده كرده حتي اگر ديگران سنجيده و آگاهانه به ما صدمه زده باشند با نوشتن پالايش رواني مي شویم و به مقدار زيادي تسكين خواهيم يافت.
وقتي احساسات منفي ما را رها نمي كند و در تمام اوقات چون سايه به دنبال ماست بهتر است خود را در خارج از منزل سرگرم كنيم. به عنوان مثال مي توانيم شنا كنيم و احساسات ناخوشايند را از خود برانيم. مي توانيم به بعضي از بازي هاي نيرومند مثل واليبال، تنيس روي ميز، هندبال و....بپردازيم. بدین طریق عصبانيت ما به سرعت از بين خواهد رفت. پياده روي و تحرك بدني نيز به ما كمك مي كند.
بهترين روش فرونشاندن خشم و رهايي از عصبانيت تلاش در جهت جلوگيري از وقوع چنين حوادثي است. براي رسيدن به اين منظور، مديريت روانی خویش نقش حياتي دارد. هر فردي بايد فهرست عوامل مختلفي را كه سبب اضطراب يا خشم مي شود را تنظيم كند و سپس در جهت رفع آنها تصميمات مدبرانه بگيرد و خط مشي متناسب با آن اتخاذ كند.
وقتي خشم و عصبانيت پديدار مي شود تفكر از بين مي رود و در اينجاست كه هر فردي بايد در مواجهه با اين مشكل بهترين روش را متناسب با شرایط انتخاب كند. استفاده از تلقين و به خود با گفتن "آرام باش"، "آسان بگير" و يا بيرون كشيدن خاطرات شيرين از ذهن و تفكر درباره آنها و جايگزين سازي تفكر منطقي و با گفتن اين مسئله كه دنيا به آخر نرسيده و هيچ چيزي با عصبانيت درست نمي شود نیز در کنترل خشم کمک کننده است.
عصبانيت با حماقت و ناداني آغاز و به پشيماني ختم مي شود. خشم را بايد به فروتني تبديل كنيم در اين موقع متكبرترين افراد در مقابل آن سر تعظيم فرود مي آورد. در نتيجه مي توان گفت كه عصبانيت، كينه و غضب عمر انسان را كوتاه و خودكشي روحي است.
