به گزارش ایران اکونومیست،ماجرا خیلی ساده است. روحانی نه سرهنگ است و نه حقوق
دان. او حقیقتا یک دیپلمات است. حسن روحانی به درستی مناسبت قدرت در جمهوری
اسلامی را می داند. نسبت به حضور و قدرت نهادهای موثر حاکمیتی و
غیرحاکمیتی اشراف دارد. او می داند که توفیقش در تعامل سازنده با این
نهادهای موثر است.
او نه مانند خاتمی تعامل با امثال سپاه را
مانع دموکراسی می بیند و نه مانند احمدی نژاد حضور چنین نهادهائی را مانع
استقلال حوزه حاکمیتی اش.
ممکن است حرف خاتمی و احمدی نژاد به
ذائقه اش نزدیکتر باشد اما راه دیگر می رود و ترجیح می دهد با این نهادها
درگیر نشود. پس یک روز به دیدن مراجع می رود و روز دیگر در وصف سپاه آنچنان
می گوید که دوستانش نیز به اشتباه می افتند. خواهید دید که در آینده در
جمع بسیجیان و هیئتی ها نیز خواهد درخشید.
نهادهای قدرت فقط سپاه و
مراجع و غیره نیستند. نهاد موثر می تواند یک منتقد و یک کارشناس موثر
باشد. همه نهادهای قدرت نمک گیر این تعامل روحانی خواهند شد. خواهید دید. و
این رمز ماندگاری مردان سنتی تکنوکرات جمهوری اسلامی است.
