به گزارش ایران اکونومیست: "محمد سعيد احديان" در وبلاگ سردبیر نوشت:
نظرسنجي ها نشان مي دهد که مردم از عملکرد شهردار پايتخت سياسي اقتصادي ايران يعني تهران و همچنين پايتخت معنوي ايران يعني مشهد رضايت بالايي دارند و اين رضايت از يک طرف با توجه به تاثيرات فراملي اين دو پايتخت، باعث بالارفتن مقبوليت و جايگاه سيستم اجرايي نظام شده است و از طرف ديگر سطح توقع مردم از شوراي شهرچهارم و شهرداران منتخب آنان را بيشتر مي کند اما واقعيت اين است که آغاز عملکرد چهارمين شورا حداقل در تهران و تا حدي نيز در مشهد باعث نگراني سياسي شدن به جاي مردم محوري شورا شده است (البته درباره اعلام نظر قطعي براي شوراي مشهد هنوز بايد کمي صبر کرد).
نمي خواهم شعار دهم هميشه هرچه افکارعمومي مي گويند درست است اما نمي توان اين واقعيت را انکار کرد که هنگامي که افکارعمومي عملکرد گذشته فرد يا مجموعه اي را با اکثريت بسيار بالا مثبت مي دانند اشتباه در تشخيص مردم بعيد به نظر مي رسد مخصوصا هنگامي که نخبگان و کارشناسان مستقل و منصف نيز با مشرب هاي فکري و سياسي مختلف به رغم نقدهاي جدي در مجموع اين برآيند رويکردها و عملکردها را تاييد کنند لذا مي توان با اطمينان عملکرد شهرداران تهران و مشهد را در مجموع مثبت ارزيابي کرد.
ضرورتي ندارد درباره شهرداري مشهد زياد وارد بحث شوم چرا که هنوز گزينه نهايي شهردار آينده اين شورا مشخص نشده است و اعلام موضع براساس اخبار اوليه و پيش فرض هاي ذهني، هرچند جاي نگراني ها را باقي مي گذارد اما براي اظهارنظر کافي نيست و بايد منتظر تصميمات و رفتارهاي بعدي بود به همين دليل تنها اين سوال را از شوراي شهر مشهد مطرح مي کنم که اگر نداشتن گزينه مطرح و جدي که هم توان بالاي اجرايي داشته باشد هم به مسائل منطقه اي و امورشهر مشرف باشد، دليل تاخير در تصميم گيري است، چرا تلاشي براي نگه داشتن شهردار سابق از سوي آنان ديده نشده است؟ آيا اگر در انتخاب جايگزين نتوانستيم گزينه مناسبي پيدا کنيم بهتر نيست براي تثبيت شهردار سابق و هم افق کردن نگاه ها حداقل چند جلسه مشترک گذاشته شود؟
اما درباره شهر تهران بايد تاکيد کرد اتفاقات مربوط به پيش و مخصوصا پس از انتخاب شهردارتهران به گونه اي است که زنگ خطر سياسي شدن شوراي شهر به صدا درآمده است. حتي اگر اينکه چرا اصلاح طلبان شوراي شهر با اينکه علي رغم رضايت مردم و نخبگان از عملکرد آقاي قاليباف در شهرداري تهران به دنبال گزينه هاي ديگر رفتند را بتوانيم به گونه اي توجيه کنيم، نمي توانيم عملکرد اصلاح طلبان بعد از راي يکي از اعضاي هم فکر خود به آقاي قاليباف را ناديده بگيريم و از خطر سياسي شدن شوراي چهارم در آينده ابراز نگراني نکنيم.
به نظر مي رسد مساله اصلي اين نيست که آيا راي دادن خانم راستگو به عنوان فردي در ليست اصلاح طلبان، به گزينه اي که اصلاح طلبان تمايل ندارند يا فشار بر وي به دليل راي اش از نظر تعاريف حزبي يا اخلاق سياسي درست است يا نه، بلکه مساله اصلي اين است که چرا اصلاح طلبان شورا دراين مساله نگاهي کاملا سياسي دارند. مگر نه اين است که در مردم سالاري ديني حضور در قدرت با هدف خدمت به مردم صورت مي گيرد آيا وارد کردن مصالح و منافع سياسي گروهي (حتي به فرض درست بودن) با هدف اصلي يعني خدمت به مردم در تضاد قرار نمي گيرد؟ اينکه در فرآيندي فردي به عنوان شهردار انتخاب مي شود آيا درست است که عصبانيت مان از انتخابي که صورت گرفته است را به صحنه جامعه و صحن شورا بياوريم؟ آيا همين مساله باعث نمي شود همه فضاي خوبي که در روزهاي راي گيري انتخاب رئيس شورا(بين آقاي چمران و مسجد جامعي) و انتخاب شهردار(بين آقاي قاليباف و محسن هاشمي) صورت گرفته بود که در آن بيشتر بوي همدلي و توجه به مصالح مردم مي داد تحت الشعاع قرار گيرد و با ملتهب شدن فضا و راه افتادن ماجراي قديمي تهمت بگم بگم هاي به دادگاه ارائه نشده و... آينده شورا محل نزاع هاي سياسي شود؟
در حاليکه براساس اخبار رسمي و غيررسمي موثق بعد از جلسه اي که آقاي روحاني با آقاي قاليباف داشتند "تفاهم" و "توافق" کامل براي خدمت رساني به مردم ايجاد شده است به گونه اي که وزير محترم ارشاد در جلسه رسمي از شهردار شدن آقاي قاليباف حمايت کرد، دلسوزانه تصريح مي کنم با توجه به بازتاب اتفاقات پايتخت در تمام کشور، بزرگان اصلاحات بايد ورود کنند و حداقل به خاطر منافع گروهي خود هم که شده نه تنها مساله ايجاد شده جديد را حل و فصل کنند بلکه بايد به طور جد اجازه ندهند شوراي چهارم تا پايان دوره خود درگير مسائل سياسي شود چرا که امروز مردم از کارگزاران خود فقط کار مي خواهند و کار و کار واز هرکس که با بهانه هايي مانند اخلاق سياسي، افشاگري يا... دغدغه هاي گروهي اش را بر وظايف مسئوليتي اش ترجيح دهد رويگردان مي شوند.
