به گزارش ایران اکونومیست، به عقیده بسیاری از کارشناسان، صنایع دستی از زمانی که در تاریخ 16 فروردین 1385 و در یکصدمین جلسه شورای عالی اداری کشور، به عنوان سازمان صنایع دستی کشور از وزارت صنایع و معادن با کلیه اختیارات، تعهدات، امکانات، نیروی انسانی و غیره جدا و به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری الحاق شد، شده است به گونه‌ای که به عنوان مثال هم‌اکنون در سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سهم صنایع دستی از کل سازمان سهم پائینی است به طوری که در حوزه بودجه در حال حاضر 6 تا 7 درصد کل بودجه سازمان به معاونت صنایع دستی اختصاص می‌یابد و به همین نسبت سخت‌افزار و نیروی انسانی تقسیم شده است و به همین دلیل، در سازمان میراث فرهنگی ظرف 7 سال اخیر اینگونه بوده که ابتدا میراث فرهنگی به واسطه حساسیت آن در درجه اول اولویت بوده است پس از آن گردشگری به واسطه سرمایه‌گذاری صورت گرفته در آن در اولویت دوم قرار داشته و بعد از آن صنایع دستی در رده سوم از نظر اولویت، به عنوان یک طفل وجود داشته است. لذا به همین نسبت توجه مسئولان به صنایع دستی در این چند سال نیز کم بوده است.
بر همین اساس گرچه صنایع دستی در این سازمان بزرگ در کنار میراث فرهنگی و گردشگری قرار گرفته است اما در حال حاضر با 3 چرخی سروکار داریم که دنده‌های آنها درون هم نیست! یعنی هم‌افزایی ندارند و باعث تکان و حرکت دیگری نمی‌شوند. لذا با یک مخلوط سروکار داریم نه با یک ساختار یکپارچه و خیلی از مشکلات از اینجا نشأت می‌گیرد.
از طرف دیگر تولیدکنندگان صنایع دستی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند، به طوری که نبود نقشه راه کلی تولید صنایع دستی در کشور به گونه‌ای که یک روستایی فعال و تولیدکننده صنایع دستی در دورافتاده‌ترین نقطه کشور بداند چه چیز، با چه کیفیت، در چه رنگی و برای چه بازاری باید تولید کند، وجود ندارد و این خود ضرر بزرگی به تولیدکنندگان صنایع دستی است چرا که هم‌اکنون یکی از بزرگترین معضل صنایع دستی در کشور، فروش ضعیف محصولات است و از آنجا که بازارهای خارجی هم مورد بررسی بازاریابان صنایع دستی قرار نمی‌گیرد عملاً چرخ تولید صنایع دستی یا نمی‌چرخد یا به سختی می‌چرخد.
در این بین سری به تولیدکنندگان صنایع دستی زدیم تا موضوع را بیشتر از آنها جستجو کنیم؛ آنهایی که به قول معروف، خاک کارگاه‌های تولیدی صنایع دستی را خورده‌اند و حال، نمی‌توانند حاصل دسترنج خود را بفروشند.
*اوضاع فروش صنایع دستی خیلی خراب است
حاج احمد که دکانی در میدان امام اصفهان دارد و در آن هم صنایع دستی می‌فروشد و هم در معرض دید خریداران به قلم‌زنی می‌پردازد می‌گوید: اوضاع فروش خیلی خراب است، یکی از مشکلات این است که تبلیغ نمی‌کنند؛ قبلاً، خارجی‌ها محصولات صنایع دستی ما را می‌خریدند اما الان توریست می‌آید اصلاً نمی‌داند اینها چیست؟ تبلیغمان در این زمینه برایتوریست‌ها بسیار کم است.
وی می‌افزاید: قبلاً اینگونه بود که خارجی‌ها، محصولات صنایع دستی ما را با قیمت خوب می‌خریدند و آنها را در نمایشگاه‌های خارج کشور با قیمت بالاتر می‌فروختند اما الان اینگونه نیست و اوضاعمان به گونه‌ای شده است که اگر اجازه دهند شغلمان را عوض می‌کنیم اما نمی‌توانیم، چرا که اجازه نمی‌دهند مغازه‌ای در دور میدان امام اصفهان، شغلی غیر از صنایع دستی داشته باشد.
حاج‌احمد تصریح می‌کند: از اول ماه مبارک رمضان تا الان فقط یک جنس فروخته‌ام، مردم 300 هزار تومان برای یک محصول صنایع دستی خرج نمی‌کنند و از طرفی اجناس چینی که ارزش کمی دارند را می‌خرند و آن را به عنوان سوغات می‌برند.
*برگزاری نمایشگاه‌ها در خارج کشور به رونق صنایع دستی کمک می‌کند
حاج رسول هم که در این زمینه دستی در آتش دارد نیز می‌گوید: وقتی ارتباطمان با کشورهای دیگر خوب می‌شود فروش صنایع دستی هم بالا می‌رود، در شغل ما توریست حرف اول را می‌زند البته تا عوض‌شدن رئیس جمهور حدود دو،سه ماه اوضاع فروش خراب می‌شود.
وی که 50 سالی از عمرش در این حوزه می‌گذرد می‌افزاید: زمان هم اثر گذار است، الان بسیاری از خریداران صنایع دستی از کشورهای عراق و بحرین هستند که مقداری صنایع دستی می‌خرند و خریداران زیادی از اروپائیان نداریم، از طرفی سازمان‌هایی مانند وزارت ارشاد خیلی می‌توانند به صنایع دستی کمک کنند و برگزاری نمایشگاه‌ها در خارج کشور در این زمینه بی‌تاثیر نیست
*90 درصد محصولات چینی را وارد صنایع دستی کردند
احمدی که بازنشسته آموزش و پرورش هم هست و عمری در این زمینه خود، و پدرش شاغل بوده‌اند نیز در این زمینه فقط یک جمله می‌گوید:90 درصد محصولات چینی را وارد صنایع دستی کرده‌اند.
*باید در دروازه صادرات را باز کنند تا مشکل فروش صنایع دستی برطرف شود
احمد صالحی، کارشناس صنایع دستی که خاک این صنعت را خورده است می‌گوید: باید در دروازه صادرات را باز کنند تا مشکل فروش صنایع دستی برطرف شود.
وی اضافه کرد: الان ورشکسته هستیم و مشکل ما اینجاست که کسی صنایع دستی ما را نمی‌خرد. چرخ صنایع دستی نمی‌چرخد، اگر این اجناس به خارج کشور برود مشکلات ما هم حل می‌شود.
با توجه به اینکه هنوز معاون صنایع دستی کشور مشخص نشده است امید است فرد بعدی که سکان این مسئولیت را به دست می‌گیرد نیم‌نگاهی به مشکلات تولید و حمایت از تولیدکنندگان صنایع دستی داشته باشد و با برنامه‌ریزی مناسب این صنعت بزرگ کشور را به روزهای اوج خود بازگرداند.
منبع: تسنیم
