به گزارش ایران اکونومیست: تنها سه ماه از حضور مستقیم حزب‌الله در قصیر و گردش توازن قوا به نفع محور مقاومت نگذشته بود که حادثه‌ای در حومه دمشق، جنگ داخلی سوریه را وارد مرحله جدیدی کرد. از صبح روز چهارشنبه، 21 آگوست خبرها و تصاویری درباره کشته‌شدن صدها نفر بر اثر حمله شیمیایی در منطقه الغوطه واقع در شرق پایتخت منتشر و دو روز بعد، آمریکا مدعی شد دولت سوریه با استفاده از سلاح شیمیایی خط قرمز تعیین شده توسط رئیس‌جمهور این کشور را نادیده گرفته و باید تنبیه شود. در حالی که هر لحظه احتمال حمله موشکی حداقل در سطح محدود می‌رفت و همگان انتظار داشتند، باراک اوباما در سخنرانی تلویزیونی خود شروع جنگ با سوریه را اعلام کند، اما وی در یک عقب‌نشینی آشکار حمله به این کشور عربی را منوط به تصویب کنگره کرد.
این عقب‌نشینی واشنگتن ریشه در عدم شکل‌گیری ائتلاف قوی به‌ویژه پس از رای منفی انگلیس به این جنگ، مخالفت مردم آمریکا، تجربه سنگین ناکامی در افغانستان و عراق، نبود مدارک معتبر و از همه مهم‌تر عدم پیش‌بینی عواقب این حمله به‌ویژه واکنش متحدان سوریه یعنی روسیه، ایران و حزب‌الله دارد. هر کدام از این متحدان با توجه به ماهیت قدرت خود مواضع متفاوت اما هدفمندی اتخاذ کردند. در حالی که مقامات مسکو در مقابل هرگونه نقض اصول اولیه حقوق بین‌الملل قاطعانه ایستادگی کردند و مقام‌معظم‌رهبری نیز در مقابل خط قرمز اوباما خط قرمز دیگری تعیین کردند و به آمریکایی‌ها هشدار دادند هرگونه اقدام نظامی می‌تواند کل منطقه را به آتش بکشد، رهبران حزب‌الله لبنان در سکوت فرو رفتند. اما سکوت حزب‌الله نه از روی ترس یا یک عقب‌نشینی بلکه ریشه در ماهیت استراتژی این گروه دارد.
با توجه به قابل قیاس نبودن قدرت زرهی، تسلیحاتی و تکنولوژیکی آمریکا با حزب‌الله، این جنبش از همان آغاز استراتژی خود را بر اساس جنگ نامتقارن پایه‌ریزی کرد. یکی از مهم‌ترین عوامل در جنگ نامتقارن، استفاده بهینه از اصل غافلگیری است. براساس این اصل دشمن باید از شناخت قدرت واقعی حریف خود ناتوان باشد تا نتواند واکنش آن را پیش‌بینی کند. جنبش مقاومت اسلامی لبنان همواره نشان داده است توانایی بی‌نظیری در استفاده از این اصل دارد که شاید اوج آن اعتراف کاندولیزا رایس وزیر خارجه وقت آمریکا در زمان جنگ 33 روزه بود، یعنی زمانی که اعلام کرد،«قدرت حزب‌الله بیش از انتظار ما بود.»
در چنین شرایطی، این سکوت وقتی باعث ترس بیشتر می‌شود که بزرگ‌ترین عملیات‌های نامتقارن قرن بیستم از جمله حمله اکتبر 1983 به مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت که منجر به کشته‌شدن 241 نظامی این کشور شد، به این جنبش نسبت داده می‌شود. بدین‌ترتیب سکوت حزب‌الله نه تنها مایه آرامش غرب نیست بلکه باعث شده تا آنان در تشخیص اینکه آیا بر اثر حمله به سوریه فعالیت‌های حزب‌الله محدود خواهد شد، یا از عملیات‌های مشابه دهه 80 میلادی استفاده خواهد کرد یا اینکه اسرائیل را هدف موشک‌های خود قرار خواهد داد، ناتوان باشند. بنابراین، این عدم آگاهی از متحدان سوریه می‌تواند نقش مهمی در عقب‌نشینی اوباما داشته باشد.
