راضیه محمدزاده در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه (ایسنا)، با بیان این‌که «اسلام به همسایه‌داری هم از بعد معنوی و هم از بعد ارزشی اهمیت زیادی می‌دهد» عنوان کرد: اسلام در اهمیت به همسایه پا را فراتر از محدوده مکانی می‌نهد و رابطه با همسایه را بالاتر از رابطه با فامیل می‌داند.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: ما در اصطلاح‌های عامیانه یک خوش همسایگی و یک بد همسایه بودن داریم. خوش همسایگی به این معنی است که اگر حتی از همسایه‌مان رفتار خوبی ندیدیم با او به خوبی رفتار کنیم و حرمتش را نگه داریم که اگر با همسایه خوب رفتار نکنیم جزء مسلمانان نیستیم.
وی در ادامه با اشاره به آثار خوش همسایه بودن گفت: اگر همسایه خوبی باشیم جامعه ما به آرامش می‌رسد، خانه‌ها آباد می‌شود، مرگ‌ها به تاخیر می‌افتد، روزی‌مان زیاد می‌شود و کینه و بدی از بین می‌رود.
محمدزاده خاطرنشان کرد: حد همسایگی در اسلام از 40 خانه اطراف منزل است. با این حدودی که اسلام مشخص کرده پس مبحث همسایه داری وسیع شده و تمام افراد جامعه با همدیگر همسایه هستند و باید حرمت همدیگر را حفظ کنند.
این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه با اشاره به کارهایی که باید در قبال همسایه انجام دهیم، گفت: اسلام در قبال همسایه وظایفی را برای ما ذکر کرده از جمله آن وظایف احوالپرسی و احترام گذاشتن به همسایه است. ما در قبال همسایه وظیفه داریم که اگر مشکل مادی دارد درصدد رفع آن برآییم.
محمدزاده افزود: ما نباید به همسایه خود حسد بورزیم. در حضورش باید احترامش را حفظ کرده و در غیابش نگهبان اموالش باشیم. کمک حالش بوده و هر کاری که از دستمان بر می‌آید برایش انجام دهیم و درصدد یافتن اسرار او نباشیم. اگر از او بدی دیدیم آن بدی را به طور کامل بپوشانیم. رسیدگی به همسایه از اصول جوانمردی و مروت است.
